Job 19

1 Then Job answered,

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 “How long will you torment me, and crush me with words?

۲ «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

3 You have reproached me ten times. You aren’t ashamed that you attack me.

۳ این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟

4 If it is true that I have erred, my error remains with myself.

۴ و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

5 If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach,

۵ اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

6 know now that God has subverted me, and has surrounded me with his net.

۶ پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

7 “Behold, I cry out of wrong, but I am not heard. I cry for help, but there is no justice.

۷ اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست.

8 He has walled up my way so that I can’t pass, and has set darkness in my paths.

۸ طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است.

9 He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.

۹ جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته،

10 He has broken me down on every side, and I am gone. He has plucked my hope up like a tree.

۱۰ مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

11 He has also kindled his wrath against me. He counts me among his adversaries.

۱۱ غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است.

12 His troops come on together, build a siege ramp against me, and encamp around my tent.

۱۲ فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

13 “He has put my brothers far from me. My acquaintances are wholly estranged from me.

۱۳ «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند.

14 My relatives have gone away. My familiar friends have forgotten me.

۱۴ خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

15 Those who dwell in my house and my maids consider me a stranger. I am an alien in their sight.

۱۵ نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

16 I call to my servant, and he gives me no answer. I beg him with my mouth.

۱۶ غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

17 My breath is offensive to my wife. I am loathsome to the children of my own mother.

۱۷ نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.

18 Even young children despise me. If I arise, they speak against me.

۱۸ بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند.

19 All my familiar friends abhor me. They whom I loved have turned against me.

۱۹ همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند.

20 My bones stick to my skin and to my flesh. I have escaped by the skin of my teeth.

۲۰ استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام.

21 “Have pity on me. Have pity on me, you my friends, for the hand of God has touched me.

۲۱ بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.

22 Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?

۲۲ چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید.

23 “Oh that my words were now written! Oh that they were inscribed in a book!

۲۳ کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

24 That with an iron pen and lead they were engraved in the rock forever!

۲۴ و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

25 But as for me, I know that my Redeemer lives. In the end, he will stand upon the earth.

۲۵ و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.

26 After my skin is destroyed, then I will see God in my flesh,

۲۶ و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.

27 whom I, even I, will see on my side. My eyes will see, and not as a stranger. “My heart is consumed within me.

۲۷ ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

28 If you say, ‘How we will persecute him!’ because the root of the matter is found in me,

۲۸ اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود.

29 be afraid of the sword, for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.”

۲۹ پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»