Job 10
1 “My soul is weary of my life. I will give free course to my complaint. I will speak in the bitterness of my soul.
| «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم. | ۱ |
2 I will tell God, ‘Do not condemn me. Show me why you contend with me.
| به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟ | ۲ |
3 Is it good to you that you should oppress, that you should despise the work of your hands, and smile on the counsel of the wicked?
| آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ | ۳ |
4 Do you have eyes of flesh? Or do you see as man sees?
| آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟ | ۴ |
5 Are your days as the days of mortals, or your years as man’s years,
| آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟ | ۵ |
6 that you inquire after my iniquity, and search after my sin?
| که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟ | ۶ |
7 Although you know that I am not wicked, there is no one who can deliver out of your hand.
| اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست. | ۷ |
8 “‘Your hands have framed me and fashioned me altogether, yet you destroy me.
| «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟ | ۸ |
9 Remember, I beg you, that you have fashioned me as clay. Will you bring me into dust again?
| به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟ | ۹ |
10 Haven’t you poured me out like milk, and curdled me like cheese?
| آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟ | ۱۰ |
11 You have clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
| مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی. | ۱۱ |
12 You have granted me life and loving kindness. Your visitation has preserved my spirit.
| حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود. | ۱۲ |
13 Yet you hid these things in your heart. I know that this is with you:
| اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود. | ۱۳ |
14 if I sin, then you mark me. You will not acquit me from my iniquity.
| اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت. | ۱۴ |
15 If I am wicked, woe to me. If I am righteous, I still will not lift up my head, being filled with disgrace, and conscious of my affliction.
| اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم! | ۱۵ |
16 If my head is held high, you hunt me like a lion. Again you show yourself powerful to me.
| و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت. | ۱۶ |
17 You renew your witnesses against me, and increase your indignation on me. Changes and warfare are with me.
| گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند. | ۱۷ |
18 “‘Why, then, have you brought me out of the womb? I wish I had given up the spirit, and no eye had seen me.
| پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید. | ۱۸ |
19 I should have been as though I had not been. I should have been carried from the womb to the grave.
| پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم. | ۱۹ |
20 Aren’t my days few? Stop! Leave me alone, that I may find a little comfort,
| آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم، | ۲۰ |
21 before I go where I will not return from, to the land of darkness and of the shadow of death;
| قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت! | ۲۱ |
22 the land dark as midnight, of the shadow of death, without any order, where the light is as midnight.’”
| به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.» | ۲۲ |
