Hebrews 9

1 Now indeed even the first covenant had ordinances of divine service and an earthly sanctuary.

ส ปฺรถโม นิยม อาราธนายา วิวิธรีติภิไรหิกปวิตฺรสฺถาเนน จ วิศิษฺฏ อาสีตฺฯ

2 For a tabernacle was prepared. In the first part were the lamp stand, the table, and the show bread, which is called the Holy Place.

ยโต ทูษฺยเมกํ นิรมียต ตสฺย ปฺรถมโกษฺฐสฺย นาม ปวิตฺรสฺถานมิตฺยาสีตฺ ตตฺร ทีปวฺฤกฺโษ โภชนาสนํ ทรฺศนียปูปานำ เศฺรณี จาสีตฺฯ

3 After the second veil was the tabernacle which is called the Holy of Holies,

ตตฺปศฺจาทฺ ทฺวิตียายาสฺติรษฺกริณฺยา อภฺยนฺตเร 'ติปวิตฺรสฺถานมิตินามกํ โกษฺฐมาสีตฺ,

4 having a golden altar of incense and the ark of the covenant overlaid on all sides with gold, in which was a golden pot holding the manna, Aaron’s rod that budded, and the tablets of the covenant;

ตตฺร จ สุวรฺณมโย ธูปาธาร: ปริต: สุวรฺณมณฺฑิตา นิยมมญฺชูษา จาสีตฺ ตนฺมเธฺย มานฺนายา: สุวรฺณฆโฏ หาโรณสฺย มญฺชริตทณฺฑสฺตกฺษิเตา นิยมปฺรสฺตเรา,

5 and above it cherubim of glory overshadowing the mercy seat, of which things we can’t speak now in detail.

ตทุปริ จ กรุณาสเน ฉายาการิเณา เตโชมเยา กิรูพาวาสฺตามฺ, เอเตษำ วิเศษวฺฤตฺตานฺตกถนาย นายํ สมย: ฯ

6 Now these things having been thus prepared, the priests go in continually into the first tabernacle, accomplishing the services,

เอเตษฺวีทฺฤกฺ นิรฺมฺมิเตษุ ยาชกา อีศฺวรเสวามฺ อนุติษฺฐนโต ทูษฺยสฺย ปฺรถมโกษฺฐํ นิตฺยํ ปฺรวิศนฺติฯ

7 but into the second the high priest alone, once in the year, not without blood, which he offers for himself and for the errors of the people.

กินฺตุ ทฺวิตียํ โกษฺฐํ ปฺรติวรฺษมฺ เอกกฺฤตฺว เอกากินา มหายาชเกน ปฺรวิศฺยเต กินฺตฺวาตฺมนิมิตฺตํ โลกานามฺ อชฺญานกฺฤตปาปานาญฺจ นิมิตฺตมฺ อุตฺสรฺชฺชนียํ รุธิรมฺ อนาทาย เตน น ปฺรวิศฺยเตฯ

8 The Holy Spirit is indicating this, that the way into the Holy Place wasn’t yet revealed while the first tabernacle was still standing.

อิตฺยเนน ปวิตฺร อาตฺมา ยตฺ ชฺญาปยติ ตทิทํ ตตฺ ปฺรถมํ ทูษฺยํ ยาวตฺ ติษฺฐติ ตาวตฺ มหาปวิตฺรสฺถานคามี ปนฺถา อปฺรกาศิตสฺติษฺฐติฯ

9 This is a symbol of the present age, where gifts and sacrifices are offered that are incapable, concerning the conscience, of making the worshiper perfect,

ตจฺจ ทูษฺยํ วรฺตฺตมานสมยสฺย ทฺฤษฺฏานฺต: , ยโต เหโต: สามฺปฺรตํ สํโศธนกาลํ ยาวทฺ ยนฺนิรูปิตํ ตทนุสาราตฺ เสวาการิโณ มานสิกสิทฺธิกรเณ'สมรฺถาภิ:

10 being only (with foods and drinks and various washings) fleshly ordinances, imposed until a time of reformation.

เกวลํ ขาทฺยเปเยษุ วิวิธมชฺชเนษุ จ ศารีริกรีติภิ รฺยุกฺตานิ ไนเวทฺยานิ พลิทานานิ จ ภวนฺติฯ

11 But Christ having come as a high priest of the coming good things, through the greater and more perfect tabernacle, not made with hands, that is to say, not of this creation,

อปรํ ภาวิมงฺคลานำ มหายาชก: ขฺรีษฺฏ อุปสฺถายาหสฺตนิรฺมฺมิเตนารฺถต เอตตฺสฺฤษฺเฏ รฺพหิรฺภูเตน เศฺรษฺเฐน สิทฺเธน จ ทูเษฺยณ คตฺวา

12 nor yet through the blood of goats and calves, but through his own blood, entered in once for all into the Holy Place, having obtained eternal redemption. (aiōnios g166)

ฉาคานำ โควตฺสานำ วา รุธิรมฺ อนาทาย สฺวียรุธิรมฺ อาทาไยกกฺฤตฺว เอว มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศฺยานนฺตกาลิกำ มุกฺตึ ปฺราปฺตวานฺฯ (aiōnios g166)

13 For if the blood of goats and bulls, and the ashes of a heifer sprinkling those who have been defiled, sanctify to the cleanness of the flesh,

วฺฤษฉาคานำ รุธิเรณ ควีภสฺมน: ปฺรกฺเษเปณ จ ยทฺยศุจิโลกา: ศารีริศุจิตฺวาย ปูยนฺเต,

14 how much more will the blood of Christ, who through the eternal Spirit offered himself without defect to God, cleanse your conscience from dead works to serve the living God? (aiōnios g166)

ตรฺหิ กึ มนฺยเธฺว ย: สทาตเนนาตฺมนา นิษฺกลงฺกพลิมิว สฺวเมเวศฺวราย ทตฺตวานฺ, ตสฺย ขฺรีษฺฏสฺย รุธิเรณ ยุษฺมากํ มนำสฺยมเรศฺวรสฺย เสวาไย กึ มฺฤตฺยุชนเกภฺย: กรฺมฺมโภฺย น ปวิตฺรีการิษฺยนฺเต? (aiōnios g166)

15 For this reason he is the mediator of a new covenant, since a death has occurred for the redemption of the transgressions that were under the first covenant, that those who have been called may receive the promise of the eternal inheritance. (aiōnios g166)

ส นูตนนิยมสฺย มธฺยโสฺถ'ภวตฺ ตสฺยาภิปฺราโย'ยํ ยตฺ ปฺรถมนิยมลงฺฆนรูปปาเปโภฺย มฺฤตฺยุนา มุกฺเตา ชาตายามฺ อาหูตโลกา อนนฺตกาลียสมฺปท: ปฺรติชฺญาผลํ ลเภรนฺฯ (aiōnios g166)

16 For where a last will and testament is, there must of necessity be the death of him who made it.

ยตฺร นิยโม ภวติ ตตฺร นิยมสาธกสฺย พเล รฺมฺฤตฺยุนา ภวิตวฺยํฯ

17 For a will is in force where there has been death, for it is never in force while he who made it lives.

ยโต หเตน พลินา นิยม: สฺถิรีภวติ กินฺตุ นิยมสาธโก พลิ รฺยาวตฺ ชีวติ ตาวตฺ นิยโม นิรรฺถกสฺติษฺฐติฯ

18 Therefore even the first covenant has not been dedicated without blood.

ตสฺมาตฺ ส ปูรฺวฺวนิยโม'ปิ รุธิรปาตํ วินา น สาธิต: ฯ

19 For when every commandment had been spoken by Moses to all the people according to the law, he took the blood of the calves and the goats, with water and scarlet wool and hyssop, and sprinkled both the book itself and all the people,

ผลต: สรฺวฺวโลกานฺ ปฺรติ วฺยวสฺถานุสาเรณ สรฺวฺวา อาชฺญา: กถยิตฺวา มูสา ชเลน สินฺทูรวรฺณโลมฺนา เอโษวตฺฤเณน จ สารฺทฺธํ โควตฺสานำ ฉาคานาญฺจ รุธิรํ คฺฤหีตฺวา คฺรนฺเถ สรฺวฺวโลเกษุ จ ปฺรกฺษิปฺย พภาเษ,

20 saying, “This is the blood of the covenant which God has commanded you.”

ยุษฺมานฺ อธีศฺวโร ยํ นิยมํ นิรูปิตวานฺ ตสฺย รุธิรเมตตฺฯ

21 He sprinkled the tabernacle and all the vessels of the ministry in the same way with the blood.

ตทฺวตฺ ส ทูเษฺย'ปิ เสวารฺถเกษุ สรฺวฺวปาเตฺรษุ จ รุธิรํ ปฺรกฺษิปฺตวานฺฯ

22 According to the law, nearly everything is cleansed with blood, and apart from shedding of blood there is no remission.

อปรํ วฺยวสฺถานุสาเรณ ปฺรายศ: สรฺวฺวาณิ รุธิเรณ ปริษฺกฺริยนฺเต รุธิรปาตํ วินา ปาปโมจนํ น ภวติ จฯ

23 It was necessary therefore that the copies of the things in the heavens should be cleansed with these, but the heavenly things themselves with better sacrifices than these.

อปรํ ยานิ สฺวรฺคียวสฺตูนำ ทฺฤษฺฏานฺตาเสฺตษามฺ เอไต: ปาวนมฺ อาวศฺยกมฺ อาสีตฺ กินฺตุ สากฺษาตฺ สฺวรฺคียวสฺตูนามฺ เอเตภฺย: เศฺรษฺเฐ รฺพลิทาไน: ปาวนมาวศฺยกํฯ

24 For Christ hasn’t entered into holy places made with hands, which are representations of the true, but into heaven itself, now to appear in the presence of God for us;

ยต: ขฺรีษฺฏ: สตฺยปวิตฺรสฺถานสฺย ทฺฤษฺฏานฺตรูปํ หสฺตกฺฤตํ ปวิตฺรสฺถานํ น ปฺรวิษฺฏวานฺ กินฺตฺวสฺมนฺนิมิตฺตมฺ อิทานีมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาทฺ อุปสฺถาตุํ สฺวรฺคเมว ปฺรวิษฺฏ: ฯ

25 nor yet that he should offer himself often, as the high priest enters into the holy place year by year with blood not his own,

ยถา จ มหายาชก: ปฺรติวรฺษํ ปรโศณิตมาทาย มหาปวิตฺรสฺถานํ ปฺรวิศติ ตถา ขฺรีษฺเฏน ปุน: ปุนราตฺโมตฺสรฺโค น กรฺตฺตวฺย: ,

26 or else he must have suffered often since the foundation of the world. But now once at the end of the ages, he has been revealed to put away sin by the sacrifice of himself. (aiōn g165)

กรฺตฺตเวฺย สติ ชคต: สฺฤษฺฏิกาลมารภฺย พหุวารํ ตสฺย มฺฤตฺยุโภค อาวศฺยโก'ภวตฺ; กินฺตฺวิทานีํ ส อาตฺโมตฺสรฺเคณ ปาปนาศารฺถมฺ เอกกฺฤโตฺว ชคต: เศษกาเล ปฺรจกาเศฯ (aiōn g165)

27 Inasmuch as it is appointed for men to die once, and after this, judgment,

อปรํ ยถา มานุษไสฺยกกฺฤโตฺว มรณํ ตตฺ ปศฺจาทฺ วิจาโร นิรูปิโต'สฺติ,

28 so Christ also, having been offered once to bear the sins of many, will appear a second time, not to deal with sin, but to save those who are eagerly waiting for him.

ตทฺวตฺ ขฺรีษฺโฏ'ปิ พหูนำ ปาปวหนารฺถํ พลิรูเปไณกกฺฤตฺว อุตฺสสฺฤเช, อปรํ ทฺวิตียวารํ ปาปาทฺ ภินฺน: สนฺ เย ตํ ปฺรตีกฺษนฺเต เตษำ ปริตฺราณารฺถํ ทรฺศนํ ทาสฺยติฯ