Hebrews 6
1 Therefore leaving the teaching of the first principles of Christ, let’s press on to perfection—not laying again a foundation of repentance from dead works, of faith toward God,
| بنابراین، از کلام ابتدای مسیح درگذشته، به سوی کمال سبقت بجوییم و بار دیگر بنیادتوبه از اعمال مرده و ایمان به خدا ننهیم، | ۱ |
2 of the teaching of baptisms, of laying on of hands, of resurrection of the dead, and of eternal judgment. (aiōnios g166)
| وتعلیم تعمیدها و نهادن دستها و قیامت مردگان وداوری جاودانی را. (aiōnios g166) | ۲ |
3 This will we do, if God permits.
| و این را به‌جا خواهیم آوردهر گاه خدا اجازت دهد. | ۳ |
4 For concerning those who were once enlightened and tasted of the heavenly gift, and were made partakers of the Holy Spirit,
| زیرا آنانی که یک بار منور گشتند و لذت عطای سماوی را چشیدند و شریک روح‌القدس گردیدند | ۴ |
| و لذت کلام نیکوی خدا و قوات عالم آینده را چشیدند، (aiōn g165) | ۵ |
6 and then fell away, it is impossible to renew them again to repentance; seeing they crucify the Son of God for themselves again, and put him to open shame.
| اگر بیفتند، محال است که ایشان را بار دیگر برای توبه تازه سازند، در حالتی که پسر خدا را برای خود باز مصلوب می‌کنند واو را بی‌حرمت می‌سازند. | ۶ |
7 For the land which has drunk the rain that comes often on it and produces a crop suitable for them for whose sake it is also tilled, receives blessing from God;
| زیرا زمینی که بارانی را که بارها بر آن می‌افتد، می‌خورد و نباتات نیکو برای فلاحان خود می‌رویاند، از خدا برکت می‌یابد. | ۷ |
8 but if it bears thorns and thistles, it is rejected and near being cursed, whose end is to be burned.
| لکن اگر خار و خسک می‌رویاند، متروک و قرین به لعنت و در آخر، سوخته می‌شود. | ۸ |
9 But, beloved, we are persuaded of better things for you, and things that accompany salvation, even though we speak like this.
| اما‌ای عزیزان در حق شما چیزهای بهتر وقرین نجات را یقین می‌داریم، هر‌چند بدینطورسخن می‌گوییم. | ۹ |
10 For God is not unrighteous, so as to forget your work and the labor of love which you showed toward his name, in that you served the saints, and still do serve them.
| زیرا خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما و آن محبت را که به اسم او از خدمت مقدسین که در آن مشغول بوده و هستید ظاهرکرده‌اید، فراموش کند. | ۱۰ |
11 We desire that each one of you may show the same diligence to the fullness of hope even to the end,
| لکن آرزوی این داریم که هر یک از شما همین جد و جهد را برای یقین کامل امید تا به انتها ظاهر نمایید، | ۱۱ |
12 that you won’t be sluggish, but imitators of those who through faith and perseverance inherited the promises.
| و کاهل مشوید بلکه اقتدا کنید آنانی را که به ایمان و صبروارث وعده‌ها می‌باشند. | ۱۲ |
13 For when God made a promise to Abraham, since he could swear by no one greater, he swore by himself,
| زیرا وقتی که خدا به ابراهیم وعده داد، چون به بزرگتر از خود قسم نتوانست خورد، به خود قسم خورده، گفت: | ۱۳ |
14 saying, “Surely blessing I will bless you, and multiplying I will multiply you.”
| «هرآینه من تو رابرکت عظیمی خواهم داد و تو را بی‌نهایت کثیرخواهم گردانید.» | ۱۴ |
15 Thus, having patiently endured, he obtained the promise.
| و همچنین چون صبر کرد، آن وعده را یافت. | ۱۵ |
16 For men indeed swear by a greater one, and in every dispute of theirs the oath is final for confirmation.
| زیرا مردم به آنکه بزرگتراست، قسم می‌خورند و نهایت هر مخاصمه ایشان قسم است تا اثبات شود. | ۱۶ |
17 In this way God, being determined to show more abundantly to the heirs of the promise the immutability of his counsel, interposed with an oath,
| از اینرو، چون خدا خواست که عدم تغییر اراده خود را به وارثان وعده به تاکید بی‌شمار ظاهر سازد، قسم در میان آورد. | ۱۷ |
18 that by two immutable things, in which it is impossible for God to lie, we may have a strong encouragement, who have fled for refuge to take hold of the hope set before us.
| تا به دو امر بی‌تغییر که ممکن نیست خدادر مورد آنها دروغ گوید، تسلی قوی حاصل شود برای ما که پناه بردیم تا به آن امیدی که در پیش ما گذارده شده است تمسک جوییم، | ۱۸ |
19 This hope we have as an anchor of the soul, a hope both sure and steadfast and entering into that which is within the veil,
| وآن را مثل لنگری برای جان خود ثابت و پایدارداریم که در درون حجاب داخل شده است، | ۱۹ |
