Hebrews 12
1 Therefore let’s also, seeing we are surrounded by so great a cloud of witnesses, lay aside every weight and the sin which so easily entangles us, and let’s run with perseverance the race that is set before us,
ਅਤੋ ਹੇਤੋਰੇਤਾਵਤ੍ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਿਮੇਘੈ ਰ੍ਵੇਸ਼਼੍ਟਿਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਵਯਮਪਿ ਸਰ੍ੱਵਭਾਰਮ੍ ਆਸ਼ੁਬਾਧਕੰ ਪਾਪਞ੍ਚ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕੰ ਗਮਨਾਯ ਨਿਰੂਪਿਤੇ ਮਾਰ੍ਗੇ ਧੈਰ੍ੱਯੇਣ ਧਾਵਾਮ|
2 looking to Jesus, the author and perfecter of faith, who for the joy that was set before him endured the cross, despising its shame, and has sat down at the right hand of the throne of God.
ਯਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮਾਕੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯਾਗ੍ਰੇਸਰਃ ਸਿੱਧਿਕਰ੍ੱਤਾ ਚਾਸ੍ਤਿ ਤੰ ਯੀਸ਼ੁੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼ਾਮਹੈ ਯਤਃ ਸ ਸ੍ਵਸੰਮੁਖਸ੍ਥਿਤਾਨਨ੍ਦਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਮ੍ ਅਪਮਾਨੰ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕ੍ਰੁਸ਼ਸ੍ਯ ਯਾਤਨਾਂ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਸਿੰਹਾਸਨਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਂਸ਼੍ਚ|
3 For consider him who has endured such contradiction of sinners against himself, that you don’t grow weary, fainting in your souls.
ਯਃ ਪਾਪਿਭਿਃ ਸ੍ਵਵਿਰੁੱਧਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵੈਪਰੀਤ੍ਯੰ ਸੋਢਵਾਨ੍ ਤਮ੍ ਆਲੋਚਯਤ ਤੇਨ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਮਨਃਸੁ ਸ਼੍ਰਾਨ੍ਤਾਃ ਕ੍ਲਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਥ|
4 You have not yet resisted to blood, striving against sin.
ਯੂਯੰ ਪਾਪੇਨ ਸਹ ਯੁਧ੍ਯਨ੍ਤੋ(ਅ)ਦ੍ਯਾਪਿ ਸ਼ੋਣਿਤਵ੍ਯਯਪਰ੍ੱਯਨ੍ਤੰ ਪ੍ਰਤਿਰੋਧੰ ਨਾਕੁਰੁਤ|
5 You have forgotten the exhortation which reasons with you as with children, “My son, don’t take lightly the chastening of the Lord, nor faint when you are reproved by him;
ਤਥਾ ਚ ਪੁਤ੍ਰਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਯ ਉਪਦੇਸ਼ ਉਕ੍ਤਸ੍ਤੰ ਕਿੰ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ? "ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਕ੍ਰੁʼਤਾਂ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਹੇ ਮਤ੍ਪੁਤ੍ਰ ਨ ਤੁੱਛਯ| ਤੇਨ ਸੰਭਰ੍ਤ੍ਸਿਤਸ਼੍ਚਾਪਿ ਨੈਵ ਕ੍ਲਾਮ੍ਯ ਕਦਾਚਨ|
6 for whom the Lord loves, he disciplines, and chastises every son whom he receives.”
ਪਰੇਸ਼ਃ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਦਦਾਤਿ ਯਤ੍| ਯਨ੍ਤੁ ਪੁਤ੍ਰੰ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਤਮੇਵ ਪ੍ਰਹਰਤ੍ਯਪਿ| "
7 It is for discipline that you endure. God deals with you as with children, for what son is there whom his father doesn’t discipline?
ਯਦਿ ਯੂਯੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਸਹਧ੍ਵੰ ਤਰ੍ਹੀਸ਼੍ਵਰਃ ਪੁਤ੍ਰੈਰਿਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਵ੍ਯਵਹਰਤਿ ਯਤਃ ਪਿਤਾ ਯਸ੍ਮੈ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਨ ਦਦਾਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਃ?
8 But if you are without discipline, of which all have been made partakers, then you are illegitimate, and not children.
ਸਰ੍ੱਵੇ ਯਸ੍ਯਾਃ ਸ਼ਾਸ੍ਤੇਰੰਸ਼ਿਨੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਸਾ ਯਦਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮ੍ ਆਤ੍ਮਜਾ ਨ ਕਿਨ੍ਤੁ ਜਾਰਜਾ ਆਧ੍ਵੇ|
9 Furthermore, we had the fathers of our flesh to chasten us, and we paid them respect. Shall we not much rather be in subjection to the Father of spirits and live?
ਅਪਰਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਜਨ੍ਮਦਾਤਾਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਕਾਰਿਣੋ(ਅ)ਭਵਨ੍ ਤੇ ਚਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੰਮਾਨਿਤਾਸ੍ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯ ਆਤ੍ਮਨਾਂ ਜਨਯਿਤਾ ਵਯੰ ਕਿੰ ਤਤੋ(ਅ)ਧਿਕੰ ਤਸ੍ਯ ਵਸ਼ੀਭੂਯ ਨ ਜੀਵਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
10 For they indeed for a few days disciplined us as seemed good to them, but he for our profit, that we may be partakers of his holiness.
ਤੇ ਤ੍ਵਲ੍ਪਦਿਨਾਨਿ ਯਾਵਤ੍ ਸ੍ਵਮਨੋ(ਅ)ਮਤਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੇਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਹਿਤਾਯ ਤਸ੍ਯ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਯਾ ਅੰਸ਼ਿਤ੍ਵਾਯ ਚਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ਾਸ੍ਤਿ|
11 All chastening seems for the present to be not joyous but grievous; yet afterward it yields the peaceful fruit of righteousness to those who have been trained by it.
ਸ਼ਾਸ੍ਤਿਸ਼੍ਚ ਵਰ੍ੱਤਮਾਨਸਮਯੇ ਕੇਨਾਪਿ ਨਾਨਨ੍ਦਜਨਿਕਾ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੋਕਜਨਿਕੈਵ ਮਨ੍ਯਤੇ ਤਥਾਪਿ ਯੇ ਤਯਾ ਵਿਨੀਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭ੍ਯਃ ਸਾ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ਼ਾਨ੍ਤਿਯੁਕ੍ਤੰ ਧਰ੍ੰਮਫਲੰ ਦਦਾਤਿ|
12 Therefore lift up the hands that hang down and the feeble knees,
ਅਤਏਵ ਯੂਯੰ ਸ਼ਿਥਿਲਾਨ੍ ਹਸ੍ਤਾਨ੍ ਦੁਰ੍ੱਬਲਾਨਿ ਜਾਨੂਨਿ ਚ ਸਬਲਾਨਿ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
13 and make straight paths for your feet, so what is lame may not be dislocated, but rather be healed.
ਯਥਾ ਚ ਦੁਰ੍ੱਬਲਸ੍ਯ ਸਨ੍ਧਿਸ੍ਥਾਨੰ ਨ ਭਜ੍ਯੇਤ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਤਿਸ਼਼੍ਠੇਤ੍ ਤਥਾ ਸ੍ਵਚਰਣਾਰ੍ਥੰ ਸਰਲੰ ਮਾਰ੍ਗੰ ਨਿਰ੍ੰਮਾਤ|
14 Follow after peace with all men, and the sanctification without which no man will see the Lord,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੈਃ ਸਾਰ੍ਥਮ੍ ਏਕ੍ਯਭਾਵੰ ਯੱਚ ਵਿਨਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਕੇਨਾਪਿ ਨ ਲਪ੍ਸ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ ਪਵਿਤ੍ਰਤ੍ਵੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਧ੍ਵੰ|
15 looking carefully lest there be any man who falls short of the grace of God, lest any root of bitterness springing up trouble you and many be defiled by it,
ਯਥਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯਾਨੁਗ੍ਰਹਾਤ੍ ਨ ਪਤੇਤ੍, ਯਥਾ ਚ ਤਿਕ੍ਤਤਾਯਾ ਮੂਲੰ ਪ੍ਰਰੁਹ੍ਯ ਬਾਧਾਜਨਕੰ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤੇਨ ਚ ਬਹਵੋ(ਅ)ਪਵਿਤ੍ਰਾ ਨ ਭਵੇਯੁਃ,
16 lest there be any sexually immoral person or profane person, like Esau, who sold his birthright for one meal.
ਯਥਾ ਚ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਲਮ੍ਪਟੋ ਵਾ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵ ਆਹਾਰਾਰ੍ਥੰ ਸ੍ਵੀਯਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠਾਧਿਕਾਰਵਿਕ੍ਰੇਤਾ ਯ ਏਸ਼਼ੌਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਧਰ੍ੰਮਾਚਾਰੀ ਨ ਭਵੇਤ੍ ਤਥਾ ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ|
17 For you know that even when he afterward desired to inherit the blessing, he was rejected, for he found no place for a change of mind though he sought it diligently with tears.
ਯਤਃ ਸ ਏਸ਼਼ੌਃ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਸ਼ੀਰ੍ੱਵਾਦਾਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਇੱਛੰਨਪਿ ਨਾਨੁਗ੍ਰੁʼਹੀਤ ਇਤਿ ਯੂਯੰ ਜਾਨੀਥ, ਸ ਚਾਸ਼੍ਰੁਪਾਤੇਨ ਮਤ੍ਯਨ੍ਤਰੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਮਾਨੋ(ਅ)ਪਿ ਤਦੁਪਾਯੰ ਨ ਲੇਭੇ|
18 For you have not come to a mountain that might be touched and that burned with fire, and to blackness, darkness, storm,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਃ ਪਰ੍ੱਵਤਃ ਪ੍ਰਜ੍ਵਲਿਤੋ ਵਹ੍ਨਿਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਣਾਵਰ੍ਣੋ ਮੇਘੋ (ਅ)ਨ੍ਧਕਾਰੋ ਝਞ੍ਭ੍ਸ਼ ਤੂਰੀਵਾਦ੍ਯੰ ਵਾਕ੍ਯਾਨਾਂ ਸ਼ਬ੍ਦਸ਼੍ਚ ਨੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
19 the sound of a trumpet, and the voice of words; which those who heard it begged that not one more word should be spoken to them,
ਤੰ ਸ਼ਬ੍ਦੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸ਼੍ਰੋਤਾਰਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼ਣੰ ਯਤ੍ ਪੁਨ ਰ੍ਨ ਜਾਯਤੇ ਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਨ੍ਤਃ|
20 for they could not stand that which was commanded, “If even an animal touches the mountain, it shall be stoned”.
ਯਤਃ ਪਸ਼ੁਰਪਿ ਯਦਿ ਧਰਾਧਰੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਪਾਸ਼਼ਾਣਾਘਾਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤਵ੍ਯ ਇਤ੍ਯਾਦੇਸ਼ੰ ਸੋਢੁੰ ਤੇ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍|
21 So fearful was the appearance that Moses said, “I am terrified and trembling.”
ਤੱਚ ਦਰ੍ਸ਼ਨਮ੍ ਏਵੰ ਭਯਾਨਕੰ ਯਤ੍ ਮੂਸਸੋਕ੍ਤੰ ਭੀਤਸ੍ਤ੍ਰਾਸਯੁਕ੍ਤਸ਼੍ਚਾਸ੍ਮੀਤਿ|
22 But you have come to Mount Zion and to the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to innumerable multitudes of angels,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸੀਯੋਨ੍ਪਰ੍ੱਵਤੋ (ਅ)ਮਰੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਗਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਮ੍ ਅਯੁਤਾਨਿ ਦਿਵ੍ਯਦੂਤਾਃ
23 to the festal gathering and assembly of the firstborn who are enrolled in heaven, to God the Judge of all, to the spirits of just men made perfect,
ਸ੍ਵਰ੍ਗੇ ਲਿਖਿਤਾਨਾਂ ਪ੍ਰਥਮਜਾਤਾਨਾਮ੍ ਉਤ੍ਸਵਃ ਸਮਿਤਿਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਚਾਰਾਧਿਪਤਿਰੀਸ਼੍ਵਰਃ ਸਿੱਧੀਕ੍ਰੁʼਤਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨਾਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਨੋ
24 to Jesus, the mediator of a new covenant, and to the blood of sprinkling that speaks better than that of Abel.
ਨੂਤਨਨਿਯਮਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯਸ੍ਥੋ ਯੀਸ਼ੁਃ, ਅਪਰੰ ਹਾਬਿਲੋ ਰਕ੍ਤਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੇਯਃ ਪ੍ਰਚਾਰਕੰ ਪ੍ਰੋਕ੍ਸ਼਼ਣਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਞ੍ਚੈਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਯੂਯਮ੍ ਆਗਤਾਃ|
25 See that you don’t refuse him who speaks. For if they didn’t escape when they refused him who warned on the earth, how much more will we not escape who turn away from him who warns from heaven,
ਸਾਵਧਾਨਾ ਭਵਤ ਤੰ ਵਕ੍ਤਾਰੰ ਨਾਵਜਾਨੀਤ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਸ੍ਥਿਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਾ ਯੈਰਵਜ੍ਞਾਤਸ੍ਤੈ ਰ੍ਯਦਿ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਨਾਪ੍ਰਾਪਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਵਕ੍ਤੁਃ ਪਰਾਙ੍ਮੁਖੀਭੂਯਾਸ੍ਮਾਭਿਃ ਕਥੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਤੇ?
26 whose voice shook the earth then, but now he has promised, saying, “Yet once more I will shake not only the earth, but also the heavens.”
ਤਦਾ ਤਸ੍ਯ ਰਵਾਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਕਮ੍ਪਿਤਾ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਤੇਨੇਦੰ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਤੰ ਯਥਾ, "ਅਹੰ ਪੁਨਰੇਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀਂ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ ਕੇਵਲੰ ਤੰਨਹਿ ਗਗਨਮਪਿ ਕਮ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| "
27 This phrase, “Yet once more” signifies the removing of those things that are shaken, as of things that have been made, that those things which are not shaken may remain.
ਸ ਏਕਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਃ ਸ਼ਬ੍ਦੋ ਨਿਸ਼੍ਚਲਵਿਸ਼਼ਯਾਣਾਂ ਸ੍ਥਿਤਯੇ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਾਨਾਮਿਵ ਚਞ੍ਚਲਵਸ੍ਤੂਨਾਂ ਸ੍ਥਾਨਾਨ੍ਤਰੀਕਰਣੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਤਿ|
28 Therefore, receiving a Kingdom that can’t be shaken, let’s have grace, through which we serve God acceptably, with reverence and awe,
ਅਤਏਵ ਨਿਸ਼੍ਚਲਰਾਜ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤੈਰਸ੍ਮਾਭਿਃ ਸੋ(ਅ)ਨੁਗ੍ਰਹ ਆਲਮ੍ਬਿਤਵ੍ਯੋ ਯੇਨ ਵਯੰ ਸਾਦਰੰ ਸਭਯਞ੍ਚ ਤੁਸ਼਼੍ਟਿਜਨਕਰੂਪੇਣੇਸ਼੍ਵਰੰ ਸੇਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਮ|
29 for our God is a consuming fire.
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸੰਹਾਰਕੋ ਵਹ੍ਨਿਃ|
