Acts 27
1 When it was determined that we should sail for Italy, they delivered Paul and certain other prisoners to a centurion named Julius, of the Augustan band.
১জলপথেনাস্মাকম্ ইতোলিযাদেশং প্ৰতি যাত্ৰাযাং নিশ্চিতাযাং সত্যাং তে যূলিযনাম্নো মহাৰাজস্য সংঘাতান্তৰ্গতস্য সেনাপতেঃ সমীপে পৌলং তদন্যান্ কতিনযজনাংশ্চ সমাৰ্পযন্|
2 Embarking in a ship of Adramyttium, which was about to sail to places on the coast of Asia, we put to sea, Aristarchus, a Macedonian of Thessalonica being with us.
২ৱযম্ আদ্ৰামুত্তীযং পোতমেকম্ আৰুহ্য আশিযাদেশস্য তটসমীপেন যাতুং মতিং কৃৎৱা লঙ্গৰম্ উত্থাপ্য পোতম্ অমোচযাম; মাকিদনিযাদেশস্থথিষলনীকীনিৱাস্যাৰিস্তাৰ্খনামা কশ্চিদ্ জনোঽস্মাভিঃ সাৰ্দ্ধম্ আসীৎ|
3 The next day, we touched at Sidon. Julius treated Paul kindly and gave him permission to go to his friends and refresh himself.
৩পৰস্মিন্ দিৱসে ঽস্মাভিঃ সীদোন্নগৰে পোতে লাগিতে তত্ৰ যূলিযঃ সেনাপতিঃ পৌলং প্ৰতি সৌজন্যং প্ৰদৰ্থ্য সান্ত্ৱনাৰ্থং বন্ধুবান্ধৱান্ উপযাতুম্ অনুজজ্ঞৌ|
4 Putting to sea from there, we sailed under the lee of Cyprus, because the winds were contrary.
৪তস্মাৎ পোতে মোচিতে সতি সম্মুখৱাযোঃ সম্ভৱাদ্ ৱযং কুপ্ৰোপদ্ৱীপস্য তীৰসমীপেন গতৱন্তঃ|
5 When we had sailed across the sea which is off Cilicia and Pamphylia, we came to Myra, a city of Lycia.
৫কিলিকিযাযাঃ পাম্ফূলিযাযাশ্চ সমুদ্ৰস্য পাৰং গৎৱা লূকিযাদেশান্তৰ্গতং মুৰানগৰম্ উপাতিষ্ঠাম|
6 There the centurion found a ship of Alexandria sailing for Italy, and he put us on board.
৬তৎস্থানাদ্ ইতালিযাদেশং গচ্ছতি যঃ সিকন্দৰিযানগৰস্য পোতস্তং তত্ৰ প্ৰাপ্য শতসেনাপতিস্তং পোতম্ অস্মান্ আৰোহযৎ|
7 When we had sailed slowly many days, and had come with difficulty opposite Cnidus, the wind not allowing us further, we sailed under the lee of Crete, opposite Salmone.
৭ততঃ পৰং বহূনি দিনানি শনৈঃ শনৈঃ ৰ্গৎৱা ক্নীদপাৰ্শ্ৱোপস্থ্তিঃ পূৰ্ৱ্ৱং প্ৰতিকূলেন পৱনেন ৱযং সল্মোন্যাঃ সম্মুখম্ উপস্থায ক্ৰীত্যুপদ্ৱীপস্য তীৰসমীপেন গতৱন্তঃ|
8 With difficulty sailing along it we came to a certain place called Fair Havens, near the city of Lasea.
৮কষ্টেন তমুত্তীৰ্য্য লাসেযানগৰস্যাধঃ সুন্দৰনামকং খাতম্ উপাতিষ্ঠাম|
9 When much time had passed and the voyage was now dangerous because the Fast had now already gone by, Paul admonished them
৯ইত্থং বহুতিথঃ কালো যাপিত উপৱাসদিনঞ্চাতীতং, তৎকাৰণাৎ নৌৱৰ্ত্মনি ভযঙ্কৰে সতি পৌলো ৱিনযেন কথিতৱান্,
10 and said to them, “Sirs, I perceive that the voyage will be with injury and much loss, not only of the cargo and the ship, but also of our lives.”
১০হে মহেচ্ছা অহং নিশ্চযং জানামি যাত্ৰাযামস্যাম্ অস্মাকং ক্লেশা বহূনামপচযাশ্চ ভৱিষ্যন্তি, তে কেৱলং পোতসামগ্ৰ্যোৰিতি নহি, কিন্ত্ৱস্মাকং প্ৰাণানামপি|
11 But the centurion gave more heed to the master and to the owner of the ship than to those things which were spoken by Paul.
১১তদা শতসেনাপতিঃ পৌলোক্তৱাক্যতোপি কৰ্ণধাৰস্য পোতৱণিজশ্চ ৱাক্যং বহুমংস্ত|
12 Because the haven was not suitable to winter in, the majority advised going to sea from there, if by any means they could reach Phoenix and winter there, which is a port of Crete, looking southwest and northwest.
১২তৎ খাতং শীতকালে ৱাসাৰ্হস্থানং ন তস্মাদ্ অৱাচীপ্ৰতীচোৰ্দিশোঃ ক্ৰীত্যাঃ ফৈনীকিযখাতং যাতুং যদি শক্নুৱন্তস্তৰ্হি তত্ৰ শীতকালং যাপযিতুং প্ৰাযেণ সৰ্ৱ্ৱে মন্ত্ৰযামাসুঃ|
13 When the south wind blew softly, supposing that they had obtained their purpose, they weighed anchor and sailed along Crete, close to shore.
১৩ততঃ পৰং দক্ষিণৱাযু ৰ্মন্দং ৱহতীতি ৱিলোক্য নিজাভিপ্ৰাযস্য সিদ্ধেঃ সুযোগো ভৱতীতি বুদ্ধ্ৱা পোতং মোচযিৎৱা ক্ৰীত্যুপদ্ৱীপস্য তীৰসমীপেন চলিতৱন্তঃ|
14 But before long, a stormy wind beat down from shore, which is called Euroclydon.
১৪কিন্ত্ৱল্পক্ষণাৎ পৰমেৱ উৰক্লুদোন্নামা প্ৰতিকূলঃ প্ৰচণ্ডো ৱাযু ৰ্ৱহন্ পোতেঽলগীৎ
15 When the ship was caught and couldn’t face the wind, we gave way to it and were driven along.
১৫তস্যাভিমুখং গন্তুম্ পোতস্যাশক্তৎৱাদ্ ৱযং ৱাযুনা স্ৱযং নীতাঃ|
16 Running under the lee of a small island called Clauda, we were able, with difficulty, to secure the boat.
১৬অনন্তৰং ক্লৌদীনাম্ন উপদ্ৱীপস্য কূলসমীপেন পোতং গমযিৎৱা বহুনা কষ্টেন ক্ষুদ্ৰনাৱম্ অৰক্ষাম|
17 After they had hoisted it up, they used cables to help reinforce the ship. Fearing that they would run aground on the Syrtis sand bars, they lowered the sea anchor, and so were driven along.
১৭তে তামাৰুহ্য ৰজ্জ্চা পোতস্যাধোভাগম্ অবধ্নন্ তদনন্তৰং চেৎ পোতো সৈকতে লগতীতি ভযাদ্ ৱাতৱসনান্যমোচযন্ ততঃ পোতো ৱাযুনা চালিতঃ|
18 As we labored exceedingly with the storm, the next day they began to throw things overboard.
১৮কিন্তু ক্ৰমশো ৱাযোঃ প্ৰবলৎৱাৎ পোতো দোলাযমানোঽভৱৎ পৰস্মিন্ দিৱসে পোতস্থানি কতিপযানি দ্ৰৱ্যাণি তোযে নিক্ষিপ্তানি|
19 On the third day, they threw out the ship’s tackle with their own hands.
১৯তৃতীযদিৱসে ৱযং স্ৱহস্তৈঃ পোতসজ্জনদ্ৰৱ্যাণি নিক্ষিপ্তৱন্তঃ|
20 When neither sun nor stars shone on us for many days, and no small storm pressed on us, all hope that we would be saved was now taken away.
২০ততো বহুদিনানি যাৱৎ সূৰ্য্যনক্ষত্ৰাদীনি সমাচ্ছন্নানি ততো ঽতীৱ ৱাত্যাগমাদ্ অস্মাকং প্ৰাণৰক্ষাযাঃ কাপি প্ৰত্যাশা নাতিষ্ঠৎ|
21 When they had been long without food, Paul stood up in the middle of them and said, “Sirs, you should have listened to me, and not have set sail from Crete and have gotten this injury and loss.
২১বহুদিনেষু লোকৈৰনাহাৰেণ যাপিতেষু সৰ্ৱ্ৱেষাং সাক্ষৎ পৌলস্তিষ্ঠন্ অকথযৎ, হে মহেচ্ছাঃ ক্ৰীত্যুপদ্ৱীপাৎ পোতং ন মোচযিতুম্ অহং পূৰ্ৱ্ৱং যদ্ অৱদং তদ্গ্ৰহণং যুষ্মাকম্ উচিতম্ আসীৎ তথা কৃতে যুষ্মাকম্ এষা ৱিপদ্ এষোঽপচযশ্চ নাঘটিষ্যেতাম্|
22 Now I exhort you to cheer up, for there will be no loss of life among you, but only of the ship.
২২কিন্তু সাম্প্ৰতং যুষ্মান্ ৱিনীয ব্ৰৱীম্যহং, যূযং ন ক্ষুভ্যত যুষ্মাকম্ একস্যাপি প্ৰাণিনো হানি ৰ্ন ভৱিষ্যতি, কেৱলস্য পোতস্য হানি ৰ্ভৱিষ্যতি|
23 For there stood by me this night an angel, belonging to the God whose I am and whom I serve,
২৩যতো যস্যেশ্ৱৰস্য লোকোঽহং যঞ্চাহং পৰিচৰামি তদীয একো দূতো হ্যো ৰাত্ৰৌ মমান্তিকে তিষ্ঠন্ কথিতৱান্,
24 saying, ‘Don’t be afraid, Paul. You must stand before Caesar. Behold, God has granted you all those who sail with you.’
২৪হে পৌল মা ভৈষীঃ কৈসৰস্য সম্মুখে ৎৱযোপস্থাতৱ্যং; তৱৈতান্ সঙ্গিনো লোকান্ ঈশ্ৱৰস্তুভ্যং দত্তৱান্|
25 Therefore, sirs, cheer up! For I believe God, that it will be just as it has been spoken to me.
২৫অতএৱ হে মহেচ্ছা যূযং স্থিৰমনসো ভৱত মহ্যং যা কথাকথি সাৱশ্যং ঘটিষ্যতে মমৈতাদৃশী ৱিশ্ৱাস ঈশ্ৱৰে ৱিদ্যতে,
26 But we must run aground on a certain island.”
২৬কিন্তু কস্যচিদ্ উপদ্ৱীপস্যোপৰি পতিতৱ্যম্ অস্মাভিঃ|
27 But when the fourteenth night had come, as we were driven back and forth in the Adriatic Sea, about midnight the sailors surmised that they were drawing near to some land.
২৭ততঃ পৰম্ আদ্ৰিযাসমুদ্ৰে পোতস্তথৈৱ দোলাযমানঃ সন্ ইতস্ততো গচ্ছন্ চতুৰ্দশদিৱসস্য ৰাত্ৰে ৰ্দ্ৱিতীযপ্ৰহৰসমযে কস্যচিৎ স্থলস্য সমীপমুপতিষ্ঠতীতি পোতীযলোকা অন্ৱমন্যন্ত|
28 They took soundings and found twenty fathoms. After a little while, they took soundings again, and found fifteen fathoms.
২৮ততস্তে জলং পৰিমায তত্ৰ ৱিংশতি ৰ্ৱ্যামা জলানীতি জ্ঞাতৱন্তঃ| কিঞ্চিদ্দূৰং গৎৱা পুনৰপি জলং পৰিমিতৱন্তঃ| তত্ৰ পঞ্চদশ ৱ্যামা জলানি দৃষ্ট্ৱা
29 Fearing that we would run aground on rocky ground, they let go four anchors from the stern, and wished for daylight.
২৯চেৎ পাষাণে লগতীতি ভযাৎ পোতস্য পশ্চাদ্ভাগতশ্চতুৰো লঙ্গৰান্ নিক্ষিপ্য দিৱাকৰম্ অপেক্ষ্য সৰ্ৱ্ৱে স্থিতৱন্তঃ|
30 As the sailors were trying to flee out of the ship and had lowered the boat into the sea, pretending that they would lay out anchors from the bow,
৩০কিন্তু পোতীযলোকাঃ পোতাগ্ৰভাগে লঙ্গৰনিক্ষেপং ছলং কৃৎৱা জলধৌ ক্ষুদ্ৰনাৱম্ অৱৰোহ্য পলাযিতুম্ অচেষ্টন্ত|
31 Paul said to the centurion and to the soldiers, “Unless these stay in the ship, you can’t be saved.”
৩১ততঃ পৌলঃ সেনাপতযে সৈন্যগণায চ কথিতৱান্, এতে যদি পোতমধ্যে ন তিষ্ঠন্তি তৰ্হি যুষ্মাকং ৰক্ষণং ন শক্যং|
32 Then the soldiers cut away the ropes of the boat and let it fall off.
৩২তদা সেনাগণো ৰজ্জূন্ ছিৎৱা নাৱং জলে পতিতুম্ অদদাৎ|
33 While the day was coming on, Paul begged them all to take some food, saying, “Today is the fourteenth day that you wait and continue fasting, having taken nothing.
৩৩প্ৰভাতসমযে পৌলঃ সৰ্ৱ্ৱান্ জনান্ ভোজনাৰ্থং প্ৰাৰ্থ্য ৱ্যাহৰৎ, অদ্য চতুৰ্দশদিনানি যাৱদ্ যূযম্ অপেক্ষমানা অনাহাৰাঃ কালম্ অযাপযত কিমপি নাভুংগ্ধং|
34 Therefore I beg you to take some food, for this is for your safety; for not a hair will perish from any of your heads.”
৩৪অতো ৱিনযেঽহং ভক্ষ্যং ভুজ্যতাং ততো যুষ্মাকং মঙ্গলং ভৱিষ্যতি, যুষ্মাকং কস্যচিজ্জনস্য শিৰসঃ কেশৈকোপি ন নংক্ষ্যতি|
35 When he had said this and had taken bread, he gave thanks to God in the presence of all; then he broke it and began to eat.
৩৫ইতি ৱ্যাহৃত্য পৌলং পূপং গৃহীৎৱেশ্ৱৰং ধন্যং ভাষমাণস্তং ভংক্ত্ৱা ভোক্তুম্ আৰব্ধৱান্|
36 Then they all cheered up, and they also took food.
৩৬অনন্তৰং সৰ্ৱ্ৱে চ সুস্থিৰাঃ সন্তঃ খাদ্যানি পৰ্প্যগৃহ্লন্|
37 In all, we were two hundred seventy-six souls on the ship.
৩৭অস্মাকং পোতে ষট্সপ্তত্যধিকশতদ্ৱযলোকা আসন্|
38 When they had eaten enough, they lightened the ship, throwing out the wheat into the sea.
৩৮সৰ্ৱ্ৱেষু লোকেষু যথেষ্টং ভুক্তৱৎসু পোতস্থন্ গোধূমান্ জলধৌ নিক্ষিপ্য তৈঃ পোতস্য ভাৰো লঘূকৃতঃ|
39 When it was day, they didn’t recognize the land, but they noticed a certain bay with a beach, and they decided to try to drive the ship onto it.
৩৯দিনে জাতেঽপি স কো দেশ ইতি তদা ন পৰ্য্যচীযত; কিন্তু তত্ৰ সমতটম্ একং খাতং দৃষ্ট্ৱা যদি শক্নুমস্তৰ্হি ৱযং তস্যাভ্যন্তৰং পোতং গমযাম ইতি মতিং কৃৎৱা তে লঙ্গৰান্ ছিত্ত্ৱা জলধৌ ত্যক্তৱন্তঃ|
40 Casting off the anchors, they left them in the sea, at the same time untying the rudder ropes. Hoisting up the foresail to the wind, they made for the beach.
৪০তথা কৰ্ণবন্ধনং মোচযিৎৱা প্ৰধানং ৱাতৱসনম্ উত্তোল্য তীৰসমীপং গতৱন্তঃ|
41 But coming to a place where two seas met, they ran the vessel aground. The bow struck and remained immovable, but the stern began to break up by the violence of the waves.
৪১কিন্তু দ্ৱযোঃ সমুদ্ৰযোঃ সঙ্গমস্থানে সৈকতোপৰি পোতে নিক্ষিপ্তে ঽগ্ৰভাগে বাধিতে পশ্চাদ্ভাগে প্ৰবলতৰঙ্গোঽলগৎ তেন পোতো ভগ্নঃ|
42 The soldiers’ counsel was to kill the prisoners, so that none of them would swim out and escape.
৪২তস্মাদ্ বন্দযশ্চেদ্ বাহুভিস্তৰন্তঃ পলাযন্তে ইত্যাশঙ্কযা সেনাগণস্তান্ হন্তুম্ অমন্ত্ৰযৎ;
43 But the centurion, desiring to save Paul, stopped them from their purpose, and commanded that those who could swim should throw themselves overboard first to go toward the land;
৪৩কিন্তু শতসেনাপতিঃ পৌলং ৰক্ষিতুং প্ৰযত্নং কৃৎৱা তান্ তচ্চেষ্টাযা নিৱৰ্ত্য ইত্যাদিষ্টৱান্, যে বাহুতৰণং জানন্তি তেঽগ্ৰে প্ৰোল্লম্প্য সমুদ্ৰে পতিৎৱা বাহুভিস্তীৰ্ত্ত্ৱা কূলং যান্তু|
44 and the rest should follow, some on planks and some on other things from the ship. So they all escaped safely to the land.
৪৪অপৰম্ অৱশিষ্টা জনাঃ কাষ্ঠং পোতীযং দ্ৰৱ্যং ৱা যেন যৎ প্ৰাপ্যতে তদৱলম্ব্য যান্তু; ইত্থং সৰ্ৱ্ৱে ভূমিং প্ৰাপ্য প্ৰাণৈ ৰ্জীৱিতাঃ|
