Acts 14
1 In Iconium, they entered together into the synagogue of the Jews, and so spoke that a great multitude both of Jews and of Greeks believed.
Андэ Икониё Павло и Варнава зажыле андэ иудеёндири синагога и пхэнэнас кадя, со патяйле фартэ бут иудеёря и грекоря.
2 But the disbelieving Jews stirred up and embittered the souls of the Gentiles against the brothers.
Ай иудеёря, савэ отпхэндэпэ тэ патян лэнди, вазгле пэ пхрала найиудеёнэн и тховдэ андэ лэндирэ водя вражымос.
3 Therefore they stayed there a long time, speaking boldly in the Lord, who testified to the word of his grace, granting signs and wonders to be done by their hands.
Нэ Павло и Варнава сас котэ бут вряма. Онэ бидарако пхэнэнас палав Рай, Саво допхэнэлас лав палав Пэско мищимос и дэлас лэнди зор тэ терэн диворя и шпэры.
4 But the multitude of the city was divided. Part sided with the Jews and part with the apostles.
Кола, ко жувэлас андо кадва форо, розжылепэ машкар пэстэ, екх подритярэнас иудеёнэн, ай авэр — апостолонэн.
5 When some of both the Gentiles and the Jews, with their rulers, made a violent attempt to mistreat and stone them,
Нэ кала найиудеёря тай иудеёря екхэтанэ пэстирэ пхурэдэрэнца камле тэ лажаварэн и тэ марэн лэн барэнца,
6 they became aware of it and fled to the cities of Lycaonia, Lystra, Derbe, and the surrounding region.
онэ ужангле пала када и нашле андэ фороря Ликаониятирэ, Листра тай Дэрвия и паша лэндирэ пхувья.
7 There they preached the Good News.
Котэ онэ майдур роспхэнэнас Радосаво Лав.
8 At Lystra a certain man sat, impotent in his feet, a cripple from his mother’s womb, who never had walked.
Андэ Листра жувэлас мануш, насвало пэрнэнца; вов сас бангэса пэстирэ бэяндимастар и никала на пхирэлас. Вов бэшэлас
9 He was listening to Paul speaking, who, fastening eyes on him and seeing that he had faith to be made whole,
и ашунэлас, со пхэнэлас Павло. Павло подикхля пэр лэстэ и удикхля, со колэстэ исин патявимос, кай тэ састярэлпэ.
10 said with a loud voice, “Stand upright on your feet!” He leaped up and walked.
— Вщи пэ пэстирэ пэрнэ! — гласно пхэндя Павло. Кодва вщиля и ашыля тэ пхирэл.
11 When the multitude saw what Paul had done, they lifted up their voice, saying in the language of Lycaonia, “The gods have come down to us in the likeness of men!”
Мануша дикхле, со тердя Павло, и линэ тэ цыписавэн пэ ликаониятири шыб: — Амэндэ авиле дэвла андо манушыкано образо.
12 They called Barnabas “Jupiter”, and Paul “Mercury”, because he was the chief speaker.
Онэ акхардэ Варнавас Зевсоса, ай лэ Павлос Гермесоса, колэсти со вов андярэлас и дума, сар пхурэдэр.
13 The priest of Jupiter, whose temple was in front of their city, brought oxen and garlands to the gates, and would have made a sacrifice along with the multitudes.
Англав форо сас храмо Зевсоско, и лэско рашай андя кай форостирэ удара гурувэн и вэнкоря. Вов камэлас екхэтанэ лэ манушэнца тэ анэл лэнди жэртва.
14 But when the apostles, Barnabas and Paul, heard of it, they tore their clothes and sprang into the multitude, crying out,
Кала апостолоря Варнава и Павло ашундэ пала када, онэ росшындэ пэстири йида, впрастае кай мануша тай линэ тэ цыпин:
15 “Men, why are you doing these things? We also are men of the same nature as you, and bring you good news, that you should turn from these vain things to the living God, who made the sky, the earth, the sea, and all that is in them;
— Мануша, со тумэ терэн? Амэ кацавэ ж мануша, сар и тумэ, андэ тумэнди Радосаво Лав, и камас, кай тумэ тэ ашавэн шушэн идолонэн и тэ обрисавэн кав жундо Дэл, Саво тердя болыбэн, пхув и море тай вся, со андэр лэндэ.
16 who in the generations gone by allowed all the nations to walk in their own ways.
Андэ дэлмутни вряма Вов домукля народонэнди тэ пхирэн пэстирэ дромэнца,
17 Yet he didn’t leave himself without witness, in that he did good and gave you rains from the sky and fruitful seasons, filling our hearts with food and gladness.”
нэ на пэрэашэлас тэ пхэнэл пала Пэстэ, терэлас лашымос, дэлас брышынд болыбнастар тай плодоря андэ пэстири вряма, дэлас хамос и пхэрдярэлас лошаса тумарэ водя.
18 Even saying these things, they hardly stopped the multitudes from making a sacrifice to them.
Калэ лавэнца апостолоря барэ пхаримаса тердярдэ манушэн, соб онэ тэ на анэн лэнди жэртва.
19 But some Jews from Antioch and Iconium came there, and having persuaded the multitudes, they stoned Paul and dragged him out of the city, supposing that he was dead.
Нэ иудеёря, савэ авиле андай Антиохия и Икониё, пэрэцырдэ манушэн пэ пэстири риг. Онэ лэ Павлос мардэ барэнца и выцырдэ палав форо, колэсти со гындонас, со вов муло.
20 But as the disciples stood around him, he rose up, and entered into the city. On the next day he went out with Barnabas to Derbe.
Нэ кала сытярнэ стидэпэ паша лэстэ, Павло вщиля и жыля палпалэ андо форо. Ай пэ авэр дес вов и Варнава жыле котар андэ Дэрвия.
21 When they had preached the Good News to that city and had made many disciples, they returned to Lystra, Iconium, and Antioch,
Андэ кадва форо онэ роспхэнэнас Радосаво Лав кадя, со бут мануша ашыле Раестирэ сытярнэнца. Тунчи онэ рисайле андэ Листра, Икониё и Антиохия.
22 strengthening the souls of the disciples, exhorting them to continue in the faith, and that through many afflictions we must enter into God’s Kingdom.
Онэ подритярэнас лавэнца сытярнэн и мангэнас, кай онэ тэ ашэнпэ састэ андо патявимос. Онэ пхэнэнас: — Амэнди трэбуй тэ пэрэандярас бут грыжа, англай колэ, кала амэ аваса андо Тхагаримос Дэвлэско.
23 When they had appointed elders for them in every assembly, and had prayed with fasting, they commended them to the Lord on whom they had believed.
Андэ всаворэ кхандиря Павло и Варнава тховдэ пхурэдэрэн, манглепэ постоса тай пэрэдинэ лэн Раести, андо Саво онэ патяйле.
24 They passed through Pisidia and came to Pamphylia.
Тунчи онэ прожыле Писидия тай авиле андэ Памфилия.
25 When they had spoken the word in Perga, they went down to Attalia.
Онэ пхэнэнас лав Дэвлэско андэ Пергия тай авиле андэ Аталия.
26 From there they sailed to Antioch, from where they had been committed to the grace of God for the work which they had fulfilled.
Ай андай Аталия апостолоря плывисардэ палпалэ андэ Антиохия. Котар онэ, пав мищимос Дэвлэско, сас отдинэ по рындо, саво онэ и стердэ.
27 When they had arrived and had gathered the assembly together, they reported all the things that God had done with them, and that he had opened a door of faith to the nations.
Кала онэ авиле, стидэ кхандири тай роспхэндэ палай вся, со о Дэл тердя черэз лэндэ, и сар Вов отпхэрнадя удар важ патявимос найиудеёнди.
28 They stayed there with the disciples for a long time.
Котэ апостолоря бут вряма сас екхэтанэ лэ сытярнэнца.
