Acts 12
1 Now about that time, King Herod stretched out his hands to oppress some of the assembly.
తస్మిన్ సమయే హేరోద్‌రాజో మణ్డల్యాః కియజ్జనేభ్యో దుఃఖం దాతుం ప్రారభత్|
2 He killed James, the brother of John, with the sword.
విశేషతో యోహనః సోదరం యాకూబం కరవాలాఘాతేన్ హతవాన్|
3 When he saw that it pleased the Jews, he proceeded to seize Peter also. This was during the days of unleavened bread.
తస్మాద్ యిహూదీయాః సన్తుష్టా అభవన్ ఇతి విజ్ఞాయ స పితరమపి ధర్త్తుం గతవాన్|
4 When he had arrested him, he put him in prison and delivered him to four squads of four soldiers each to guard him, intending to bring him out to the people after the Passover.
తదా కిణ్వశూన్యపూపోత్సవసమయ ఉపాతిష్టత్; అత ఉత్సవే గతే సతి లోకానాం సమక్షం తం బహిరానేయ్యామీతి మనసి స్థిరీకృత్య స తం ధారయిత్వా రక్ష్ణార్థమ్ యేషామ్ ఏకైకసంఘే చత్వారో జనాః సన్తి తేషాం చతుర్ణాం రక్షకసంఘానాం సమీపే తం సమర్ప్య కారాయాం స్థాపితవాన్|
5 Peter therefore was kept in the prison, but constant prayer was made by the assembly to God for him.
కిన్తుం పితరస్య కారాస్థితికారణాత్ మణ్డల్యా లోకా అవిశ్రామమ్ ఈశ్వరస్య సమీపే ప్రార్థయన్త|
6 The same night when Herod was about to bring him out, Peter was sleeping between two soldiers, bound with two chains. Guards in front of the door kept the prison.
అనన్తరం హేరోది తం బహిరానాయితుం ఉద్యతే సతి తస్యాం రాత్రౌ పితరో రక్షకద్వయమధ్యస్థానే శృఙ్ఖలద్వయేన బద్ధ్వః సన్ నిద్రిత ఆసీత్, దౌవారికాశ్చ కారాయాః సమ్ముఖే తిష్ఠనతో ద్వారమ్ అరక్షిషుః|
7 And behold, an angel of the Lord stood by him, and a light shone in the cell. He struck Peter on the side and woke him up, saying, “Stand up quickly!” His chains fell off his hands.
ఏతస్మిన్ సమయే పరమేశ్వరస్య దూతే సముపస్థితే కారా దీప్తిమతీ జాతా; తతః స దూతః పితరస్య కుక్షావావాతం కృత్వా తం జాగరయిత్వా భాషితవాన్ తూర్ణముత్తిష్ఠ; తతస్తస్య హస్తస్థశృఙ్ఖలద్వయం గలత్ పతితం|
8 The angel said to him, “Get dressed and put on your sandals.” He did so. He said to him, “Put on your cloak and follow me.”
స దూతస్తమవదత్, బద్ధకటిః సన్ పాదయోః పాదుకే అర్పయ; తేన తథా కృతే సతి దూతస్తమ్ ఉక్తవాన్ గాత్రీయవస్త్రం గాత్రే నిధాయ మమ పశ్చాద్ ఏహి|
9 And he went out and followed him. He didn’t know that what was being done by the angel was real, but thought he saw a vision.
తతః పితరస్తస్య పశ్చాద్ వ్రజన బహిరగచ్ఛత్, కిన్తు దూతేన కర్మ్మైతత్ కృతమితి సత్యమజ్ఞాత్వా స్వప్నదర్శనం జ్ఞాతవాన్|
10 When they were past the first and the second guard, they came to the iron gate that leads into the city, which opened to them by itself. They went out and went down one street, and immediately the angel departed from him.
ఇత్థం తౌ ప్రథమాం ద్వితీయాఞ్చ కారాం లఙ్ఘిత్వా యేన లౌహనిర్మ్మితద్వారేణ నగరం గమ్యతే తత్సమీపం ప్రాప్నుతాం; తతస్తస్య కవాటం స్వయం ముక్తమభవత్ తతస్తౌ తత్స్థానాద్ బహి ర్భూత్వా మార్గైకస్య సీమాం యావద్ గతౌ; తతోఽకస్మాత్ స దూతః పితరం త్యక్తవాన్|
11 When Peter had come to himself, he said, “Now I truly know that the Lord has sent out his angel and delivered me out of the hand of Herod, and from everything the Jewish people were expecting.”
తదా స చేతనాం ప్రాప్య కథితవాన్ నిజదూతం ప్రహిత్య పరమేశ్వరో హేరోదో హస్తాద్ యిహూదీయలోకానాం సర్వ్వాశాయాశ్చ మాం సముద్ధృతవాన్ ఇత్యహం నిశ్చయం జ్ఞాతవాన్|
12 Thinking about that, he came to the house of Mary, the mother of John who was called Mark, where many were gathered together and were praying.
స వివిచ్య మార్కనామ్రా విఖ్యాతస్య యోహనో మాతు ర్మరియమో యస్మిన్ గృహే బహవః సమ్భూయ ప్రార్థయన్త తన్నివేశనం గతః|
13 When Peter knocked at the door of the gate, a servant girl named Rhoda came to answer.
పితరేణ బహిర్ద్వార ఆహతే సతి రోదానామా బాలికా ద్రష్టుం గతా|
14 When she recognized Peter’s voice, she didn’t open the gate for joy, but ran in and reported that Peter was standing in front of the gate.
తతః పితరస్య స్వరం శ్రువా సా హర్షయుక్తా సతీ ద్వారం న మోచయిత్వా పితరో ద్వారే తిష్ఠతీతి వార్త్తాం వక్తుమ్ అభ్యన్తరం ధావిత్వా గతవతీ|
15 They said to her, “You are crazy!” But she insisted that it was so. They said, “It is his angel.”
తే ప్రావోచన్ త్వమున్మత్తా జాతాసి కిన్తు సా ముహుర్ముహురుక్తవతీ సత్యమేవైతత్|
16 But Peter continued knocking. When they had opened, they saw him and were amazed.
తదా తే కథితవన్తస్తర్హి తస్య దూతో భవేత్|
17 But he, beckoning to them with his hand to be silent, declared to them how the Lord had brought him out of the prison. He said, “Tell these things to James and to the brothers.” Then he departed and went to another place.
పితరో ద్వారమాహతవాన్ ఏతస్మిన్నన్తరే ద్వారం మోచయిత్వా పితరం దృష్ట్వా విస్మయం ప్రాప్తాః|
18 Now as soon as it was day, there was no small stir among the soldiers about what had become of Peter.
తతః పితరో నిఃశబ్దం స్థాతుం తాన్ ప్రతి హస్తేన సఙ్కేతం కృత్వా పరమేశ్వరో యేన ప్రకారేణ తం కారాయా ఉద్ధృత్యానీతవాన్ తస్య వృత్తాన్తం తానజ్ఞాపయత్, యూయం గత్వా యాకుబం భ్రాతృగణఞ్చ వార్త్తామేతాం వదతేత్యుక్తా స్థానాన్తరం ప్రస్థితవాన్|
19 When Herod had sought for him and didn’t find him, he examined the guards, then commanded that they should be put to death. He went down from Judea to Caesarea, and stayed there.
ప్రభాతే సతి పితరః క్వ గత ఇత్యత్ర రక్షకాణాం మధ్యే మహాన్ కలహో జాతః|
20 Now Herod was very angry with the people of Tyre and Sidon. They came with one accord to him and, having made Blastus, the king’s personal aide, their friend, they asked for peace, because their country depended on the king’s country for food.
హేరోద్ బహు మృగయిత్వా తస్యోద్దేశే న ప్రాప్తే సతి రక్షకాన్ సంపృచ్ఛ్య తేషాం ప్రాణాన్ హన్తుమ్ ఆదిష్టవాన్|
21 On an appointed day, Herod dressed himself in royal clothing, sat on the throne, and gave a speech to them.
పశ్చాత్ స యిహూదీయప్రదేశాత్ కైసరియానగరం గత్వా తత్రావాతిష్ఠత్|
22 The people shouted, “The voice of a god, and not of a man!”
సోరసీదోనదేశయో ర్లోకేభ్యో హేరోది యుయుత్సౌ సతి తే సర్వ్వ ఏకమన్త్రణాః సన్తస్తస్య సమీప ఉపస్థాయ ల్వాస్తనామానం తస్య వస్త్రగృహాధీశం సహాయం కృత్వా హేరోదా సార్ద్ధం సన్ధిం ప్రార్థయన్త యతస్తస్య రాజ్ఞో దేశేన తేషాం దేశీయానాం భరణమ్ అభవత్ం
23 Immediately an angel of the Lord struck him, because he didn’t give God the glory. Then he was eaten by worms and died.
అతః కుత్రచిన్ నిరుపితదినే హేరోద్ రాజకీయం పరిచ్ఛదం పరిధాయ సింహాసనే సముపవిశ్య తాన్ ప్రతి కథామ్ ఉక్తవాన్|
24 But the word of God grew and multiplied.
తతో లోకా ఉచ్చైఃకారం ప్రత్యవదన్, ఏష మనుజరవో న హి, ఈశ్వరీయరవః|
25 Barnabas and Saul returned to Jerusalem when they had fulfilled their service, also taking with them John who was called Mark.
తదా హేరోద్ ఈశ్వరస్య సమ్మానం నాకరోత్; తస్మాద్ధేతోః పరమేశ్వరస్య దూతో హఠాత్ తం ప్రాహరత్ తేనైవ స కీటైః క్షీణః సన్ ప్రాణాన్ అజహాత్| కిన్త్వీశ్వరస్య కథా దేశం వ్యాప్య ప్రబలాభవత్| తతః పరం బర్ణబ్బాశౌలౌ యస్య కర్మ్మణో భారం ప్రాప్నుతాం తాభ్యాం తస్మిన్ సమ్పాదితే సతి మార్కనామ్నా విఖ్యాతో యో యోహన్ తం సఙ్గినం కృత్వా యిరూశాలమ్నగరాత్ ప్రత్యాగతౌ|
