2 Peter 3
1 This is now, beloved, the second letter that I have written to you; and in both of them I stir up your sincere mind by reminding you
ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം യഥാ പവിത്രഭവിഷ്യദ്വക്തൃഭിഃ പൂർവ്വോക്താനി വാക്യാനി ത്രാത്രാ പ്രഭുനാ പ്രേരിതാനാമ് അസ്മാകമ് ആദേശഞ്ച സാരഥ തഥാ യുഷ്മാൻ സ്മാരയിത്വാ
2 that you should remember the words which were spoken before by the holy prophets and the commandment of us, the apostles of the Lord and Savior,
യുഷ്മാകം സരലഭാവം പ്രബോധയിതുമ് അഹം ദ്വിതീയമ് ഇദം പത്രം ലിഖാമി|
3 knowing this first, that in the last days mockers will come, walking after their own lusts
പ്രഥമം യുഷ്മാഭിരിദം ജ്ഞായതാം യത് ശേഷേ കാലേ സ്വേച്ഛാചാരിണോ നിന്ദകാ ഉപസ്ഥായ
4 and saying, “Where is the promise of his coming? For, from the day that the fathers fell asleep, all things continue as they were from the beginning of the creation.”
വദിഷ്യന്തി പ്രഭോരാഗമനസ്യ പ്രതിജ്ഞാ കുത്ര? യതഃ പിതൃലോകാനാം മഹാനിദ്രാഗമനാത് പരം സർവ്വാണി സൃഷ്ടേരാരമ്ഭകാലേ യഥാ തഥൈവാവതിഷ്ഠന്തേ|
5 For they willfully forget that there were heavens from of old, and an earth formed out of water and amid water by the word of God,
പൂർവ്വമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യേനാകാശമണ്ഡലം ജലാദ് ഉത്പന്നാ ജലേ സന്തിഷ്ഠമാനാ ച പൃഥിവ്യവിദ്യതൈതദ് അനിച്ഛുകതാതസ്തേ ന ജാനാന്തി,
6 by which means the world that existed then, being overflowed with water, perished.
തതസ്താത്കാലികസംസാരോ ജലേനാപ്ലാവിതോ വിനാശം ഗതഃ|
7 But the heavens that exist now and the earth, by the same word have been stored up for fire, being reserved against the day of judgment and destruction of ungodly men.
കിന്ത്വധുനാ വർത്തമാനേ ആകാശഭൂമണ്ഡലേ തേനൈവ വാക്യേന വഹ്ന്യർഥം ഗുപ്തേ വിചാരദിനം ദുഷ്ടമാനവാനാം വിനാശഞ്ച യാവദ് രക്ഷ്യതേ|
8 But don’t forget this one thing, beloved, that one day is with the Lord as a thousand years, and a thousand years as one day.
ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയമ് ഏതദേകം വാക്യമ് അനവഗതാ മാ ഭവത യത് പ്രഭോഃ സാക്ഷാദ് ദിനമേകം വർഷസഹസ്രവദ് വർഷസഹസ്രഞ്ച ദിനൈകവത്|
9 The Lord is not slow concerning his promise, as some count slowness; but he is patient with us, not wishing that anyone should perish, but that all should come to repentance.
കേചിദ് യഥാ വിലമ്ബം മന്യന്തേ തഥാ പ്രഭുഃ സ്വപ്രതിജ്ഞായാം വിലമ്ബതേ തന്നഹി കിന്തു കോഽപി യന്ന വിനശ്യേത് സർവ്വം ഏവ മനഃപരാവർത്തനം ഗച്ഛേയുരിത്യഭിലഷൻ സോ ഽസ്മാൻ പ്രതി ദീർഘസഹിഷ്ണുതാം വിദധാതി|
10 But the day of the Lord will come as a thief in the night, in which the heavens will pass away with a great noise, and the elements will be dissolved with fervent heat; and the earth and the works that are in it will be burned up.
കിന്തു ക്ഷപായാം ചൗര ഇവ പ്രഭോ ർദിനമ് ആഗമിഷ്യതി തസ്മിൻ മഹാശബ്ദേന ഗഗനമണ്ഡലം ലോപ്സ്യതേ മൂലവസ്തൂനി ച താപേന ഗലിഷ്യന്തേ പൃഥിവീ തന്മധ്യസ്ഥിതാനി കർമ്മാണി ച ധക്ഷ്യന്തേ|
11 Therefore, since all these things will be destroyed like this, what kind of people ought you to be in holy living and godliness,
അതഃ സർവ്വൈരേതൈ ർവികാരേ ഗന്തവ്യേ സതി യസ്മിൻ ആകാശമണ്ഡലം ദാഹേന വികാരിഷ്യതേ മൂലവസ്തൂനി ച താപേന ഗലിഷ്യന്തേ
12 looking for and earnestly desiring the coming of the day of God, which will cause the burning heavens to be dissolved, and the elements will melt with fervent heat?
തസ്യേശ്വരദിനസ്യാഗമനം പ്രതീക്ഷമാണൈരാകാങ്ക്ഷമാണൈശ്ച യൂഷ്മാഭി ർധർമ്മാചാരേശ്വരഭക്തിഭ്യാം കീദൃശൈ ർലോകൈ ർഭവിതവ്യം?
13 But, according to his promise, we look for new heavens and a new earth, in which righteousness dwells.
തഥാപി വയം തസ്യ പ്രതിജ്ഞാനുസാരേണ ധർമ്മസ്യ വാസസ്ഥാനം നൂതനമ് ആകാശമണ്ഡലം നൂതനം ഭൂമണ്ഡലഞ്ച പ്രതീക്ഷാമഹേ|
14 Therefore, beloved, seeing that you look for these things, be diligent to be found in peace, without defect and blameless in his sight.
അതഏവ ഹേ പ്രിയതമാഃ, താനി പ്രതീക്ഷമാണാ യൂയം നിഷ്കലങ്കാ അനിന്ദിതാശ്ച ഭൂത്വാ യത് ശാന്ത്യാശ്രിതാസ്തിഷ്ഠഥൈതസ്മിൻ യതധ്വം|
15 Regard the patience of our Lord as salvation; even as our beloved brother Paul also, according to the wisdom given to him, wrote to you,
അസ്മാകം പ്രഭോ ർദീർഘസഹിഷ്ണുതാഞ്ച പരിത്രാണജനികാം മന്യധ്വം| അസ്മാകം പ്രിയഭ്രാത്രേ പൗലായ യത് ജ്ഞാനമ് അദായി തദനുസാരേണ സോഽപി പത്രേ യുഷ്മാൻ പ്രതി തദേവാലിഖത്|
16 as also in all of his letters, speaking in them of these things. In those, there are some things that are hard to understand, which the ignorant and unsettled twist, as they also do to the other Scriptures, to their own destruction.
സ്വകീയസർവ്വപത്രേഷു ചൈതാന്യധി പ്രസ്തുത്യ തദേവ ഗദതി| തേഷു പത്രേഷു കതിപയാനി ദുരൂഹ്യാണി വാക്യാനി വിദ്യന്തേ യേ ച ലോകാ അജ്ഞാനാശ്ചഞ്ചലാശ്ച തേ നിജവിനാശാർഥമ് അന്യശാസ്ത്രീയവചനാനീവ താന്യപി വികാരയന്തി|
17 You therefore, beloved, knowing these things beforehand, beware, lest being carried away with the error of the wicked, you fall from your own steadfastness.
തസ്മാദ് ഹേ പ്രിയതമാഃ, യൂയം പൂർവ്വം ബുദ്ധ്വാ സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത, അധാർമ്മികാണാം ഭ്രാന്തിസ്രോതസാപഹൃതാഃ സ്വകീയസുസ്ഥിരത്വാത് മാ ഭ്രശ്യത|
The World is Destroyed by Water
