1 Thessalonians 2
1 For you yourselves know, brothers, our visit to you wasn’t in vain,
Kamo mismo nakahibalo, mga igsoon, nga ang among pag-anha kaninyo wala masayang,
2 but having suffered before and been shamefully treated, as you know, at Philippi, we grew bold in our God to tell you the Good News of God in much conflict.
apan nakahibalo kamo nga miagi kami ug kalisod ug gipaulawan sa Pilipos. Wala kami kahadlok diha sa Dios nga misulti sa pulong sa Dios bisan sa grabeng kasamok.
3 For our exhortation is not of error, nor of uncleanness, nor in deception.
Kay ang among pag-awhag dili gikan sa sayop, dili gikan sa kahugaw, dili gikan sa paglimbong,
4 But even as we have been approved by God to be entrusted with the Good News, so we speak—not as pleasing men, but God, who tests our hearts.
apan tungod kay giaprubahan kami sa Dios nga gisaligan sa maayong balita, mao nga kami nagsulti dili aron magpahalipay sa mga tawo, kondili sa Dios nga nag-usisa sa among mga kasingkasing.
5 For neither were we at any time found using words of flattery, as you know, nor a cloak of covetousness (God is witness),
Kay kami wala migamit ug mga pulong nga ulog-ulog, sama sa inyong nahibaloan, ug dili sad sa pasumangil sa pagkahakog, saksi ang Dios,
6 nor seeking glory from men (neither from you nor from others), when we might have claimed authority as apostles of Christ.
ug wala kami nangita ug himaya gikan sa tawo, bisan kaninyo ug sa uban, bisan pwede unta namo angkonon ang pribilehiyo isip mga apostoles ni Cristo.
7 But we were gentle among you, like a nursing mother cherishes her own children.
Hinuon, kami nagmalumo sa inyoha sama sa inahan nga naghupay sa iyang kaugalingong mga anak.
8 Even so, affectionately longing for you, we were well pleased to impart to you not the Good News of God only, but also our own souls, because you had become very dear to us.
Mao nga kami adunay paghigugma kaninyo; nalipay kami nga iambit kaninyo dili lang ang maayong balita sa Dios apan bisan ang among kaugalingong kinabuhi, kay kamo nahimo nga suod kaayo kanamo.
9 For you remember, brothers, our labor and travail; for working night and day, that we might not burden any of you, we preached to you the Good News of God.
Kay nahinumdoman ninyo, mga igsoon, ang among pagtrabaho ug paghago: nagtrabaho kami gabii ug adlaw aron dili magpabug-at sa bisan kinsa kaninyo, samtang among gisangyaw ang maayong balita sa Dios.
10 You are witnesses with God how holy, righteously, and blamelessly we behaved ourselves toward you who believe.
Kamo ang mga saksi, ug ang Ginoo sad, kung unsa kabalaan, kamatarong, ug walay maikasaway ang uban sa among paggawi diha uban kaninyo nga mga tumutuo,
11 As you know, we exhorted, comforted, and implored every one of you, as a father does his own children,
sama sa pagkahibalo ninyo nga sa matag usa kaninyo, sama sa usa ka amahan sa iyang kaugalingong mga anak, gi-awhag ug gidasig kamo namo ug gasaksi,
12 to the end that you should walk worthily of God, who calls you into his own Kingdom and glory.
nga maglakaw kamo sa pamaagi nga takos sa Dios nga nagtawag kaninyo sa iyang kaugalingong gingharian ug himaya.
13 For this cause we also thank God without ceasing that when you received from us the word of the message of God, you accepted it not as the word of men, but as it is in truth, God’s word, which also works in you who believe.
Tungod niini nga hinungdan nagpasalamat sad kami kanunay sa Dios, nga sa dihang nadawat ninyo gikan kanamo ang pulong sa mensahe nga pulong sa Dios, gidawat kini ninyo nga dili pulong sa tawo apan kung unsa gyud siya, ang pulong sa Dios, nga naglihok usab kaninyo nga mga mituo.
14 For you, brothers, became imitators of the assemblies of God which are in Judea in Christ Jesus; for you also suffered the same things from your own countrymen, even as they did from the Jews
Kay kamo, mga igsoon, misundog sa mga iglesia sa Dios nga diha kang Cristo Jesus, nga tua sa Judea tungod kay miagi kamo ug kalisod nga parehas sa inyong kaugalingong kaubanan, sama sa ilang naagian sa mga Judio,
15 who killed both the Lord Jesus and their own prophets, and drove us out, and don’t please God, and are contrary to all men,
nga mipatay kang Ginoong Jesus ug sa mga propeta, ug nagpalayas kanamo, ug wala nagpahalipay sa Dios apan naglutos sa tanang katawhan.
16 forbidding us to speak to the Gentiles that they may be saved, to fill up their sins always. But wrath has come on them to the uttermost.
Gibabagan kami nila sa pagsulti sa mga Gentil aron unta maluwas sila, aron kanunay pun-on ang ilang mga sala. Miabot na ang grabe nga kapungot kanila.
17 But we, brothers, being bereaved of you for a short season in presence, not in heart, tried even harder to see your face with great desire,
Kami, mga igsoon, nahibulag kaninyo sa mubo nga higayon, sa lawas lang apan dili sa kasingkasing, ug gibuhat namo ang tanan nga adunay dakong paghandom aron makita ang inyong dagway,
18 because we wanted to come to you—indeed, I, Paul, once and again—but Satan hindered us.
tungod kay gusto namo moanha kaninyo, ako si Pablo sa makausa pa, apan gibabagan kami ni Satanas.
19 For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing? Isn’t it even you, before our Lord Jesus at his coming?
Kay unsa man ang among pagsalig, o kalipay, o korona sa himaya sa umaabot sa dihang mobalik ang atong Ginoong Jesus —dili ba kamo, sama sad sa uban?
20 For you are our glory and our joy.
Tungod kay kamo ang among himaya ug among kalipay.
