1 John 3
1 See how great a love the Father has given to us, that we should be called children of God! For this cause the world doesn’t know us, because it didn’t know him.
പശ്യത വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ഇതി നാമ്നാഖ്യാമഹേ, ഏതേന പിതാസ്മഭ്യം കീദൃക് മഹാപ്രേമ പ്രദത്തവാൻ, കിന്തു സംസാരസ്തം നാജാനാത് തത്കാരണാദസ്മാൻ അപി ന ജാനാതി|
2 Beloved, now we are children of God. It is not yet revealed what we will be; but we know that when he is revealed, we will be like him, for we will see him just as he is.
ഹേ പ്രിയതമാഃ, ഇദാനീം വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനാ ആസ്മഹേ പശ്ചാത് കിം ഭവിഷ്യാമസ്തദ് അദ്യാപ്യപ്രകാശിതം കിന്തു പ്രകാശം ഗതേ വയം തസ്യ സദൃശാ ഭവിഷ്യാമി ഇതി ജാനീമഃ, യതഃ സ യാദൃശോ ഽസ്തി താദൃശോ ഽസ്മാഭിർദർശിഷ്യതേ|
3 Everyone who has this hope set on him purifies himself, even as he is pure.
തസ്മിൻ ഏഷാ പ്രത്യാശാ യസ്യ കസ്യചിദ് ഭവതി സ സ്വം തഥാ പവിത്രം കരോതി യഥാ സ പവിത്രോ ഽസ്തി|
4 Everyone who sins also commits lawlessness. Sin is lawlessness.
യഃ കശ്ചിത് പാപമ് ആചരതി സ വ്യവസ്ഥാലങ്ഘനം കരോതി യതഃ പാപമേവ വ്യവസ്ഥാലങ്ഘനം|
5 You know that he was revealed to take away our sins, and no sin is in him.
അപരം സോ ഽസ്മാകം പാപാന്യപഹർത്തും പ്രാകാശതൈതദ് യൂയം ജാനീഥ, പാപഞ്ച തസ്മിൻ ന വിദ്യതേ|
6 Whoever remains in him doesn’t sin. Whoever sins hasn’t seen him and doesn’t know him.
യഃ കശ്ചിത് തസ്മിൻ തിഷ്ഠതി സ പാപാചാരം ന കരോതി യഃ കശ്ചിത് പാപാചാരം കരോതി സ തം ന ദൃഷ്ടവാൻ ന വാവഗതവാൻ|
7 Little children, let no one lead you astray. He who does righteousness is righteous, even as he is righteous.
ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, കശ്ചിദ് യുഷ്മാകം ഭ്രമം ന ജനയേത്, യഃ കശ്ചിദ് ധർമ്മാചാരം കരോതി സ താദൃഗ് ധാർമ്മികോ ഭവതി യാദൃക് സ ധാമ്മികോ ഽസ്തി|
8 He who sins is of the devil, for the devil has been sinning from the beginning. To this end the Son of God was revealed: that he might destroy the works of the devil.
യഃ പാപാചാരം കരോതി സ ശയതാനാത് ജാതോ യതഃ ശയതാന ആദിതഃ പാപാചാരീ ശയതാനസ്യ കർമ്മണാം ലോപാർഥമേവേശ്വരസ്യ പുത്രഃ പ്രാകാശത|
9 Whoever is born of God doesn’t commit sin, because his seed remains in him, and he can’t sin, because he is born of God.
യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ പാപാചാരം ന കരോതി യതസ്തസ്യ വീര്യ്യം തസ്മിൻ തിഷ്ഠതി പാപാചാരം കർത്തുഞ്ച ന ശക്നോതി യതഃ സ ഈശ്വരാത് ജാതഃ|
10 In this the children of God are revealed, and the children of the devil. Whoever doesn’t do righteousness is not of God, neither is he who doesn’t love his brother.
ഇത്യനേനേശ്വരസ്യ സന്താനാഃ ശയതാനസ്യ ച സന്താനാ വ്യക്താ ഭവന്തി| യഃ കശ്ചിദ് ധർമ്മാചാരം ന കരോതി സ ഈശ്വരാത് ജാതോ നഹി യശ്ച സ്വഭ്രാതരി ന പ്രീയതേ സോ ഽപീശ്വരാത് ജാതോ നഹി|
11 For this is the message which you heard from the beginning, that we should love one another—
യതസ്തസ്യ യ ആദേശ ആദിതോ യുഷ്മാഭിഃ ശ്രുതഃ സ ഏഷ ഏവ യദ് അസ്മാഭിഃ പരസ്പരം പ്രേമ കർത്തവ്യം|
12 unlike Cain, who was of the evil one and killed his brother. Why did he kill him? Because his deeds were evil, and his brother’s righteous.
പാപാത്മതോ ജാതോ യഃ കാബിൽ സ്വഭ്രാതരം ഹതവാൻ തത്സദൃശൈരസ്മാഭി ർന ഭവിതവ്യം| സ കസ്മാത് കാരണാത് തം ഹതവാൻ? തസ്യ കർമ്മാണി ദുഷ്ടാനി തദ്ഭ്രാതുശ്ച കർമ്മാണി ധർമ്മാണ്യാസൻ ഇതി കാരണാത്|
13 Don’t be surprised, my brothers, if the world hates you.
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, സംസാരോ യദി യുഷ്മാൻ ദ്വേഷ്ടി തർഹി തദ് ആശ്ചര്യ്യം ന മന്യധ്വം|
14 We know that we have passed out of death into life, because we love the brothers. He who doesn’t love his brother remains in death.
വയം മൃത്യുമ് ഉത്തീര്യ്യ ജീവനം പ്രാപ്തവന്തസ്തദ് ഭ്രാതൃഷു പ്രേമകരണാത് ജാനീമഃ| ഭ്രാതരി യോ ന പ്രീയതേ സ മൃത്യൗ തിഷ്ഠതി|
15 Whoever hates his brother is a murderer, and you know that no murderer has eternal life remaining in him. (aiōnios g166)
യഃ കശ്ചിത് സ്വഭ്രാതരം ദ്വേഷ്ടി സം നരഘാതീ കിഞ്ചാനന്തജീവനം നരഘാതിനഃ കസ്യാപ്യന്തരേ നാവതിഷ്ഠതേ തദ് യൂയം ജാനീഥ| (aiōnios g166)
16 By this we know love, because he laid down his life for us. And we ought to lay down our lives for the brothers.
അസ്മാകം കൃതേ സ സ്വപ്രാണാംസ്ത്യക്തവാൻ ഇത്യനേന വയം പ്രേമ്നസ്തത്ത്വമ് അവഗതാഃ, അപരം ഭ്രാതൃണാം കൃതേ ഽസ്മാഭിരപി പ്രാണാസ്ത്യക്തവ്യാഃ|
17 But whoever has the world’s goods and sees his brother in need, then closes his heart of compassion against him, how does God’s love remain in him?
സാംസാരികജീവികാപ്രാപ്തോ യോ ജനഃ സ്വഭ്രാതരം ദീനം ദൃഷ്ട്വാ തസ്മാത് സ്വീയദയാം രുണദ്ധി തസ്യാന്തര ഈശ്വരസ്യ പ്രേമ കഥം തിഷ്ഠേത്?
18 My little children, let’s not love in word only, or with the tongue only, but in deed and truth.
ഹേ മമ പ്രിയബാലകാഃ, വാക്യേന ജിഹ്വയാ വാസ്മാഭിഃ പ്രേമ ന കർത്തവ്യം കിന്തു കാര്യ്യേണ സത്യതയാ ചൈവ|
19 And by this we know that we are of the truth and persuade our hearts before him,
ഏതേന വയം യത് സത്യമതസമ്ബന്ധീയാസ്തത് ജാനീമസ്തസ്യ സാക്ഷാത് സ്വാന്തഃകരണാനി സാന്ത്വയിതും ശക്ഷ്യാമശ്ച|
20 because if our heart condemns us, God is greater than our heart, and knows all things.
യതോ ഽസ്മദന്തഃകരണം യദ്യസ്മാൻ ദൂഷയതി തർഹ്യസ്മദന്തഃ കരണാദ് ഈശ്വരോ മഹാൻ സർവ്വജ്ഞശ്ച|
21 Beloved, if our hearts don’t condemn us, we have boldness toward God;
ഹേ പ്രിയതമാഃ, അസ്മദന്തഃകരണം യദ്യസ്മാൻ ന ദൂഷയതി തർഹി വയമ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് പ്രതിഭാന്വിതാ ഭവാമഃ|
22 so whatever we ask, we receive from him, because we keep his commandments and do the things that are pleasing in his sight.
യച്ച പ്രാർഥയാമഹേ തത് തസ്മാത് പ്രാപ്നുമഃ, യതോ വയം തസ്യാജ്ഞാഃ പാലയാമസ്തസ്യ സാക്ഷാത് തുഷ്ടിജനകമ് ആചാരം കുർമ്മശ്ച|
23 This is his commandment, that we should believe in the name of his Son, Jesus Christ, and love one another, even as he commanded.
അപരം തസ്യേയമാജ്ഞാ യദ് വയം പുത്രസ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നി വിശ്വസിമസ്തസ്യാജ്ഞാനുസാരേണ ച പരസ്പരം പ്രേമ കുർമ്മഃ|
24 He who keeps his commandments remains in him, and he in him. By this we know that he remains in us, by the Spirit which he gave us.
യശ്ച തസ്യാജ്ഞാഃ പാലയതി സ തസ്മിൻ തിഷ്ഠതി തസ്മിൻ സോഽപി തിഷ്ഠതി; സ ചാസ്മാൻ യമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ തസ്മാത് സോ ഽസ്മാസു തിഷ്ഠതീതി ജാനീമഃ|
