1 Corinthians 2

1 When I came to you, brothers, I didn’t come with excellence of speech or of wisdom, proclaiming to you the testimony of God.

เห ภฺราตโร ยุษฺมตฺสมีเป มมาคมนกาเล'หํ วกฺตฺฤตายา วิทฺยายา วา ไนปุเณฺยเนศฺวรสฺย สากฺษฺยํ ปฺรจาริตวานฺ ตนฺนหิ;

2 For I determined not to know anything among you except Jesus Christ and him crucified.

ยโต ยีศุขฺรีษฺฏํ ตสฺย กฺรุเศ หตตฺวญฺจ วินา นานฺยตฺ กิมปิ ยุษฺมนฺมเธฺย ชฺญาปยิตุํ วิหิตํ พุทฺธวานฺฯ

3 I was with you in weakness, in fear, and in much trembling.

อปรญฺจาตีว เทารฺพฺพลฺยภีติกมฺปยุกฺโต ยุษฺมาภิ: สารฺทฺธมาสํฯ

4 My speech and my preaching were not in persuasive words of human wisdom, but in demonstration of the Spirit and of power,

อปรํ ยุษฺมากํ วิศฺวาโส ยตฺ มานุษิกชฺญานสฺย ผลํ น ภเวตฺ กินฺตฺวีศฺวรียศกฺเต: ผลํ ภเวตฺ,

5 that your faith wouldn’t stand in the wisdom of men, but in the power of God.

ตทรฺถํ มม วกฺตฺฤตา มทียปฺรจารศฺจ มานุษิกชฺญานสฺย มธุรวากฺยสมฺพลิเตา นาสฺตำ กินฺตฺวาตฺมน: ศกฺเตศฺจ ปฺรมาณยุกฺตาวาสฺตำฯ

6 We speak wisdom, however, among those who are full grown, yet a wisdom not of this world nor of the rulers of this world who are coming to nothing. (aiōn g165)

วยํ ชฺญานํ ภาษามเห ตจฺจ สิทฺธโลไก รฺชฺญานมิว มนฺยเต, ตทิหโลกสฺย ชฺญานํ นหิ, อิหโลกสฺย นศฺวราณามฺ อธิปตีนำ วา ชฺญานํ นหิ; (aiōn g165)

7 But we speak God’s wisdom in a mystery, the wisdom that has been hidden, which God foreordained before the worlds for our glory, (aiōn g165)

กินฺตุ กาลาวสฺถายา: ปูรฺวฺวสฺมาทฺ ยตฺ ชฺญานมฺ อสฺมากํ วิภวารฺถมฺ อีศฺวเรณ นิศฺจิตฺย ปฺรจฺฉนฺนํ ตนฺนิคูฒมฺ อีศฺวรียชฺญานํ ปฺรภาษามเหฯ (aiōn g165)

8 which none of the rulers of this world has known. For had they known it, they wouldn’t have crucified the Lord of glory. (aiōn g165)

อิหโลกสฺยาธิปตีนำ เกนาปิ ตตฺ ชฺญานํ น ลพฺธํ, ลพฺเธ สติ เต ปฺรภาววิศิษฺฏํ ปฺรภุํ กฺรุเศ นาหนิษฺยนฺฯ (aiōn g165)

9 But as it is written, “Things which an eye didn’t see, and an ear didn’t hear, which didn’t enter into the heart of man, these God has prepared for those who love him.”

ตทฺวลฺลิขิตมาเสฺต, เนเตฺรณ กฺกาปิ โน ทฺฤษฺฏํ กรฺเณนาปิ จ น ศฺรุตํฯ มโนมเธฺย ตุ กสฺยาปิ น ปฺรวิษฺฏํ กทาปิ ยตฺฯ อีศฺวเร ปฺรียมาณานำ กฺฤเต ตตฺ เตน สญฺจิตํฯ

10 But to us, God revealed them through the Spirit. For the Spirit searches all things, yes, the deep things of God.

อปรมีศฺวร: สฺวาตฺมนา ตทสฺมากํ สากฺษาตฺ ปฺรากาศยตฺ; ยต อาตฺมา สรฺวฺวเมวานุสนฺธตฺเต เตน เจศฺวรสฺย มรฺมฺมตตฺตฺวมปิ พุธฺยเตฯ

11 For who among men knows the things of a man except the spirit of the man which is in him? Even so, no one knows the things of God except God’s Spirit.

มนุชสฺยานฺต: สฺถมาตฺมานํ วินา เกน มนุเชน ตสฺย มนุชสฺย ตตฺตฺวํ พุธฺยเต? ตทฺวทีศฺวรสฺยาตฺมานํ วินา เกนาปีศฺวรสฺย ตตฺตฺวํ น พุธฺยเตฯ

12 But we received not the spirit of the world, but the Spirit which is from God, that we might know the things that were freely given to us by God.

วยญฺเจหโลกสฺยาตฺมานํ ลพฺธวนฺตสฺตนฺนหิ กินฺตฺวีศฺวรไสฺยวาตฺมานํ ลพฺธวนฺต: , ตโต เหโตรีศฺวเรณ สฺวปฺรสาทาทฺ อสฺมภฺยํ ยทฺ ยทฺ ทตฺตํ ตตฺสรฺวฺวมฺ อสฺมาภิ รฺชฺญาตุํ ศกฺยเตฯ

13 We also speak these things, not in words which man’s wisdom teaches but which the Holy Spirit teaches, comparing spiritual things with spiritual things.

ตจฺจาสฺมาภิ รฺมานุษิกชฺญานสฺย วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวา กถฺยต อิติ นหิ กินฺตฺวาตฺมโต วากฺยานิ ศิกฺษิตฺวาตฺมิไก รฺวาไกฺยราตฺมิกํ ภาวํ ปฺรกาศยทฺภิ: กถฺยเตฯ

14 Now the natural man doesn’t receive the things of God’s Spirit, for they are foolishness to him; and he can’t know them, because they are spiritually discerned.

ปฺราณี มนุษฺย อีศฺวรียาตฺมน: ศิกฺษำ น คฺฤหฺลาติ ยต อาตฺมิกวิจาเรณ สา วิจารฺเยฺยติ เหโต: ส ตำ ปฺรลาปมิว มนฺยเต โพทฺธุญฺจ น ศกฺโนติฯ

15 But he who is spiritual discerns all things, and he himself is to be judged by no one.

อาตฺมิโก มานว: สรฺวฺวาณิ วิจารยติ กินฺตุ สฺวยํ เกนาปิ น วิจารฺยฺยเตฯ

16 “For who has known the mind of the Lord that he should instruct him?” But we have Christ’s mind.

ยต อีศฺวรสฺย มโน ชฺญาตฺวา ตมุปเทษฺฏุํ ก: ศกฺโนติ? กินฺตุ ขฺรีษฺฏสฺย มโน'สฺมาภิ รฺลพฺธํฯ