1 Corinthians 13

1 If I speak with the languages of men and of angels, but don’t have love, I have become sounding brass or a clanging cymbal.

۱ اگر به زبانهای مردم و فرشتگان سخن گویم و محبت نداشته باشم، مثل نحاس صدادهنده و سنج فغان کننده شده‌ام.

2 If I have the gift of prophecy, and know all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but don’t have love, I am nothing.

۲ و اگرنبوت داشته باشم و جمیع اسرار و همه علم رابدانم و ایمان کامل داشته باشم بحدی که کوهها رانقل کنم و محبت نداشته باشم، هیچ هستم.

3 If I give away all my goods to feed the poor, and if I give my body to be burned, but don’t have love, it profits me nothing.

۳ واگر جمیع اموال خود را صدقه دهم و بدن خود رابسپارم تا سوخته شود و محبت نداشته باشم، هیچ سود نمی برم.

4 Love is patient and is kind. Love doesn’t envy. Love doesn’t brag, is not proud,

۴ محبت حلیم و مهربان است؛ محبت حسد نمی برد؛ محبت کبر و غرور ندارد؛

5 doesn’t behave itself inappropriately, doesn’t seek its own way, is not provoked, takes no account of evil;

۵ اطوار ناپسندیده ندارد و نفع خود را طالب نمی شود؛ خشم نمی گیرد و سوءظن ندارد؛

6 doesn’t rejoice in unrighteousness, but rejoices with the truth;

۶ ازناراستی خوشوقت نمی گردد، ولی با راستی شادی می‌کند؛

7 bears all things, believes all things, hopes all things, and endures all things.

۷ در همه‌چیز صبر می‌کند و همه را باور می‌نماید؛ در همه حال امیدوار می‌باشد وهر چیز را متحمل می‌باشد.

8 Love never fails. But where there are prophecies, they will be done away with. Where there are various languages, they will cease. Where there is knowledge, it will be done away with.

۸ محبت هرگز ساقط نمی شود و اما اگر نبوتهاباشد، نیست خواهد شد و اگر زبانها، انتها خواهد پذیرفت و اگر علم، زایل خواهد گردید.

9 For we know in part and we prophesy in part;

۹ زیراجزئی علمی داریم و جزئی نبوت می‌نماییم،

10 but when that which is complete has come, then that which is partial will be done away with.

۱۰ لکن هنگامی که کامل آید، جزئی نیست خواهد گردید.

11 When I was a child, I spoke as a child, I felt as a child, I thought as a child. Now that I have become a man, I have put away childish things.

۱۱ زمانی که طفل بودم، چون طفل حرف می‌زدم و چون طفل فکر می‌کردم و مانندطفل تعقل می‌نمودم. اما چون مرد شدم، کارهای طفلانه را ترک کردم.

12 For now we see in a mirror, dimly, but then face to face. Now I know in part, but then I will know fully, even as I was also fully known.

۱۲ زیرا که الحال در آینه بطور معما می‌بینم، لکن آن وقت روبرو؛ الان جزئی معرفتی دارم، لکن آن وقت خواهم شناخت، چنانکه نیز شناخته شدم.

13 But now faith, hope, and love remain—these three. The greatest of these is love.

۱۳ و الحال این سه چیز باقی است: یعنی‌ایمان و امید ومحبت. اما بزرگتر از اینها محبت است.