< 1 Corinthians 13 >

1 If I speak with the languages of men and of angels, but don’t have love, I have become sounding brass or a clanging cymbal.
Kon ako tigpanultig mga dila sa mga tawo ug sa mga manolunda, apan walay gugma, ako usa lamang ka masaba nga agong o piyangpiyang nga nagatagingting.
2 If I have the gift of prophecy, and know all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but don’t have love, I am nothing.
Ug kon ako may mga gahum sa paghimog profesiya, ug makasabut sa tanang mga tinago ug sa tanang kahibalo, ug kon ako nakabaton sa hingpit nga pagtoo nga tungod niana arang ko mabalhin ang mga bukid, apan walay gugma, ako walay kapuslanan.
3 If I give away all my goods to feed the poor, and if I give my body to be burned, but don’t have love, it profits me nothing.
Kon ipanghatag ko ang tanan kong katigayonan, ug kon itahan ko ang akong lawas aron pagasunogon, apan walay gugma, kini dili magapulos kanako.
4 Love is patient and is kind. Love doesn’t envy. Love doesn’t brag, is not proud,
Ang gugma mapailubon ug mapuangoron. Ang gugma dili masinahon, dili tigpagawal.
5 doesn’t behave itself inappropriately, doesn’t seek its own way, is not provoked, takes no account of evil;
Ang gugma dili tigpaburot, dili bastos, dili maakop-akopon, dili masuk-anon o maligotguton;
6 doesn’t rejoice in unrighteousness, but rejoices with the truth;
ang gugma wala magakalipay sa mga buhat nga dili matarung, hinonoa nagakalipay kini sa mga butang nga maminatud-on.
7 bears all things, believes all things, hopes all things, and endures all things.
Ang gugma mopailub sa tanang mga butang, motoo sa tanang mga butang, molaum sa tanang mga butang, moantus sa tanang mga butang.
8 Love never fails. But where there are prophecies, they will be done away with. Where there are various languages, they will cease. Where there is knowledge, it will be done away with.
Ang gugma wala gayuy pagkatapus; apan kon aduna may mga paghimog profesiya, kini igahiklin ra unya; kon aduna may pagsultig mga dila, kini pagahunongon ra unya; kon aduna may kahibalo, kini igahiklin ra unya.
9 For we know in part and we prophesy in part;
Kay ang ato ugod nga kahibalo karon dili man hingpit, ug maingon man ang atong pagpanghimog profesiya;
10 but when that which is complete has come, then that which is partial will be done away with.
apan kon ang hingpit moabut na, nan, ang dili hingpit igahiklin na lang unya.
11 When I was a child, I spoke as a child, I felt as a child, I thought as a child. Now that I have become a man, I have put away childish things.
Sa bata pa ako, nagsulti ako nga ingon ug bata, nagpanghunahuna ako nga ingon ug bata, nagpangatarungan ako nga ingon ug bata; apan sa nahamtong na ako, gihiklin ko ang mga paaging binata.
12 For now we see in a mirror, dimly, but then face to face. Now I know in part, but then I will know fully, even as I was also fully known.
Kay sa karon, kita nagasud-ong sa mga hanap nga panagway daw pinaagi ug salamin, apan nakita ra nato kini unya sa laktud nga nawong ug nawong. Sa karon, bahin lamang ang akong nahibaloan, apan unya masabtan ko ra ang tanan, maingon nga ang tanan kanako nahisabtan na.
13 But now faith, hope, and love remain—these three. The greatest of these is love.
Ug karon magapabilin kining totulo: ang pagtoo, ang paglaum, ug ang gugma, apan ang labing daku niini mao ang gugma.

< 1 Corinthians 13 >