Job 17
1 My spirit is consumed, and my days are over; the grave is ready for me.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Surely there are mockers with me; my eye must always see their provocation.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Give now a pledge, be a guarantee for me with yourself; who else is there who will help me?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 For you, God, have kept their hearts from understanding; therefore, you will not exalt them over me.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 He who denounces his friends for a reward, the eyes of his children will fail.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 But he has made me a byword of the people; they spit in my face.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 My eye is also dim because of sorrow; all my body parts are as thin as shadows.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Upright men will be stunned by this; the innocent man will stir himself up against godless men.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 The righteous man will keep to his way; he who has clean hands will grow stronger and stronger.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 But as for you all, come on now; I will not find a wise man among you.
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 My days are past; my plans are shattered, and so are the desires of my heart.
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 These people, these mockers, change the night into day; light is near to darkness.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
13 If the only home I hope for is Sheol; and if I have spread my couch in the darkness; (Sheol h7585)
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 and if I have said to the pit, 'You are my father,' and to the worm, 'You are my mother or my sister,'
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 where then is my hope? As for my hope, who can see any?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
