Acts 28
1 When we were all safe, we found that the island was called Malta.
Dhe si shpëtuan, morën vesh atëherë se ishulli quhej Maltë.
2 The natives showed us marked kindness, for they lit a fire and took us all under shelter, because it had come on to rain and was cold.
Barbarët treguan ndaj nesh një mirësjellje të pazakontë, sepse ndezën një zjarr të madh dhe na morën të gjithëve brenda, sepse binte shi dhe bënte ftohtë.
3 Paul had gathered a quantity of dry sticks and laid them on the fire, when a viper, driven out by the heat, fastened on his hand.
Dhe, ndërsa Pali mblidhte ca shkarpa dhe i vinte mbi zjarr, nga të nxehtit doli një nepërkë dhe iu ngjit te dora.
4 When the natives saw the creature hanging from his hand, they said to one another: “Evidently this man is a murderer, for though he has been saved from the sea, Justice has not allowed him to live.”
Barbarët, kur panë gjarprin që i varej nga dora, i thanë njëri-tjetrit: “Me siguri ky njeri është një vrasës, sepse, edhe pse shpëtoi nga deti, drejtësia hyjnore nuk e lë të rrojë”.
5 However, Paul shook the creature off into the fire and took no harm.
Por Pali, si e shkundi gjarprin në zjarr, nuk pësoi ndonjë të keqe.
6 The natives were expecting inflammation to set in, or that he would suddenly fall dead; but, after waiting for a long time, and seeing that there was nothing amiss with him, they changed their minds and said that he was a God.
Dhe ata po prisnin që ai të fryhej ose të binte i vdekur në çast; por, mbasi pritën gjatë dhe panë se nuk po i ndodhte asgjë e pazakontë, ndryshuan mendim dhe thanë se ishte një perëndi.
7 In that neighbourhood there was an estate belonging to the Governor of the island, whose name was Publius. He took us up to his house, and for three days entertained us most courteously.
Edhe rreth atij vendi i kishte arat i pari i ishullit me emër Publius; ai na priti dhe na mbajti në shtëpi tri ditë miqësisht.
8 It happened that the father of Publius was lying ill of fever and dysentery. So Paul went to see him; and, after praying, he placed his hands on him and cured him.
Dhe ndodhi që i ati i Publit dergjej në shtrat, i sëmurë me ethe dhe me dizenteri; Pali i shkoi dhe, mbasi ishte lutur, vuri duart mbi të dhe e shëroi.
9 After this, all the people in the island who had any illness came to Paul, and were cured.
Mbas kësaj edhe banorë të tjerë të ishullit që kishin sëmundje vinin tek ai dhe u shëruan;
10 They also presented us with many gifts, and when we set sail they put supplies of necessaries on board.
dhe këta na nderuan me shumë ndere dhe, kur u nisëm për të lundruar, na furnizuan gjërat e nevojshme.
11 After three months, we set sail in a ship that had wintered in the island. She was an Alexandrian vessel, and had the Twin Sons of Zeus for her figure-head.
Pas tre muajsh u nisëm me një anije të Aleksandrisë, që kishte dimëruar në ishull dhe që kishte si shenjë Dioskurët.
12 We put in at Syracuse and stayed there three days,
Dhe, si arritëm në Sirakuzë, qëndruam atje tri ditë.
13 and from there we worked to windward and so got to Rhegium. A day later a south wind sprang up and took us to Puteoli in two days.
Dhe, prej andej, duke lundruar afër bregut, arritëm në Rexho. Të nesërmen fryu juga dhe për dy ditë arritëm në Pocuoli.
14 There we found some of the Brethren, and were urged to stay a week with them; after which we went on to Rome.
Kur gjetëm atje vëllezër, na lutën të rrimë tek ata shtatë ditë. Dhe kështu mbërritëm në Romë.
15 The Brethren there had heard about us, and came out as far as the Market of Appius and the Three Taverns to meet us. At sight of them Paul thanked God and was much cheered.
Dhe vëllezërit e atjeshëm, kur dëgjuan për ne, na dolën para deri te Fori Apian dhe te Tri Tavernat; dhe Pali, kur i pa, e falënderoi Perëndinë dhe mori zemër.
16 On our reaching Rome, Paul was allowed to live by himself, except for the soldier who was in charge of him.
Kur arritëm në Romë, centurioni ia dorëzoi robërit komandantit të kampit; por Palit iu dha leja të rrijë më vete me një ushtar si roje.
17 Three days after our arrival, Paul invited the leading Jews to meet him; and, when they came, he spoke to them as follows: “Brothers, although I had done nothing hostile to the interests of our nation or to our ancestral customs, yet I was sent from Jerusalem as a prisoner, and handed over to the Romans.
Pas tri ditësh, Pali thirri krerët e Judenjve. Kur ata u mblodhën, u tha atyre: “Vëllezër, ndonëse nuk bëra asgjë kundër popullit dhe kundër zakoneve të etërve, jam arrestuar në Jeruzalem dhe më kanë dorëzuar në duart e Romakëve.
18 The Romans, when they had examined me, were ready to release me, because there was nothing in my conduct deserving death.
Ata, si më pyetën, donin të më lëshonin, sepse tek unë nuk kishte asnjë faj që të meritonte vdekjen.
19 But, as the Jews opposed my release, I was compelled to appeal to the Emperor — not, indeed, that I had any charge to make against my own nation.
Por, duke qenë se Judenjtë kundërshtonin, u detyrova t’i apelohem Cezarit, jo se kam ndonjë akuzë kundër kombit tim.
20 This, then, is my reason for urging you to come to see me and talk with me; because it is for the sake of the Hope of Israel that I am here in chains.”
Për këtë arsye, pra, ju kam thirrur, ë t’ju shoh dhe t’ju flas, sepse për shpresën e Izraelit jam lidhur me këta hekura”.
21 “We,” was their reply, “have not had any letter about you from Judea, nor have any of our fellow-Jews come and reported or said anything bad about you.
Edhe ata i thanë: “Ne nuk kemi marrë asnjë letër për ty nga Judeja, as nuk erdhi ndonjë nga vëllezërit të na tregojë ose të thotë ndonjë të keqe për ty.
22 But we shall be glad to hear from you what your views are, for, with regard to this sect, we are well aware that it is spoken against on all sides.”
Por ne dëshirojmë të dëgjojmë prej teje ç’mendon, sepse për këtë sekt ne dimë se kudo flitet kundra”.
23 They then fixed a day with him, and came to the place where he was staying, in even larger numbers, when Paul proceeded to lay the subject before them. He bore his testimony to the Kingdom of God, and tried to convince them about Jesus, by arguments drawn from the Law of Moses and from the Prophets — speaking from morning till evening.
Dhe, mbasi i caktuan një ditë, erdhën shumë veta tek ai në banesën e tij; dhe ai shtjellonte dhe u dëshmonte atyre për mbretërinë e Perëndisë dhe, me anë të ligjit të Moisiut dhe të profetëve kërkonte
24 Some were inclined to accept what he said; others, however, rejected it.
Disa bindeshin nga ato që u thoshte, por të tjerë nuk besonin.
25 So, as they disagreed among themselves, they began to disperse, Paul adding only — “True, indeed, was the declaration made by the Holy Spirit, through the Prophet Isaiah to your ancestors —
Dhe, duke qenë në mospajtim njëri me tjetrin, u larguan, pasi Pali u tha pikërisht këto fjalë: “Mirë u foli Fryma e Shenjtë me anë të profetit Isaia etërve tanë,
26 ‘Go to this nation and say — “You will hear with your ears without ever understanding, And, though you have eyes, you will see without ever perceiving.”
duke thënë: “Shko tek ai popull dhe i thuaj: “Do të dëgjoni, por nuk do të merrni vesh, do të vështroni, por nuk do të shikoni;
27 For the mind of this nation has grown dense, And their ears are dull of hearing, Their eyes also have they closed; Lest some day they should see with their eyes, And with their ears they should hear, And in their mind they should understand, and should turn — And I should heal them.’
në fakt zemra e këtij populli u bë e ngurtë, dhe i janë rënduar veshët dhe kanë mbyllur sytë, që të mos shohin me sy dhe të mos dëgjojnë me veshë dhe të mos kuptojnë me zemër dhe të mos kthehen dhe unë të mos i shëroj.
28 Understand, then, that this Salvation of God was sent for the Gentiles; and they will listen.”
Ta dini, pra, se ky shpëtim i Perëndisë iu dërgua johebrenjve, dhe ata do ta dëgjojnë!”.
Dhe si i tha këto fjalë, Judenjve ikën duke u ngrënë me shumë fjalë njëri me tjetrin.
30 For two whole years Paul stayed in a house which he rented for himself, welcoming all who came to see him,
Dhe Pali ndenji plot dy vjet në shtëpinë që kishte marrë me qira dhe priste të gjithë ata që vinin tek ai,
31 proclaiming the Kingdom of God, and teaching about the Lord Jesus Christ, with perfect fearlessness, unmolested.
duke predikuar mbretërinë e Perëndisë dhe duke mësuar gjërat e Zotit Jezu Krisht me shumë liri dhe pa ndalim.
