Job 3
1 Finally, Job spoke, and he cursed the day that he was born.
Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.
2 He said,
Hiob odezwał się i zawołał:
3 “I wish that the day when I was born could be eradicated, and also the night when I was conceived.
Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.
4 I wish that the day when I was born would have been covered in darkness. I wish that God who is in heaven [MTY] would have forgotten about that day, and that the sun would not have shone on it.
Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.
5 I wish that thick/intense darkness would have filled that day, and that a black cloud would have come over it and blotted out all light and caused people to be terrified.
Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.
6 I wish that the night when I was conceived would be erased from the calendar, with the result that it would never again appear as one night in any month, and that it would not be included in any calendar.
Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.
7 I wish that no child would again be conceived on that night of the month [MET], and that no one would again be happy on that night.
Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.
8 I want those people who (curse/put evil spells on) days—those who know how to arouse/awaken the great sea monster—to curse that day.
Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.
9 I wish that the stars that shone early in the morning on that day [after I was conceived] will not shine again. I want those stars to have wished in vain for light to shine; and that they would not have shone on that day.
Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;
10 [That was an evil day] because my mother was able to conceive; instead, I was born, and I have now experienced all these terrible things.
Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.
11 “I wish that I had died [RHQ] when I was born— at the time I emerged from my mother’s womb.
Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?
12 I wish that my mother had not [RHQ] allowed me to live. I wish that she had not nursed me.
Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?
13 If I had died at the time when I was born, I would be asleep, resting peacefully [in the place where the dead people are].
Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;
14 I would be resting with kings whose [beautiful palaces] that they built are now in ruins (OR, who rebuilt [palaces] that had previously been destroyed), and I would be resting with their officials [who have also died].
Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;
15 I would be resting with princes who were wealthy, whose palaces were filled with gold and silver.
Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;
16 I wish that I had been buried like a child who died in its mother’s womb and never lived to see the light.
Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?
17 After wicked people die, they do not cause any more troubles; those who are very tired now will rest.
Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.
18 Those who were in prison rest peacefully [after they die]; they no longer have slave-drivers who curse them.
Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.
19 Rich people and poor people are alike after they die, and those who were slaves are no longer controlled by their masters.
Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.
20 (“Why does God allow those who are suffering greatly [like me] to continue to remain alive?/I do not understand why God allows those who are suffering greatly [like me] to continue to remain alive.) [RHQ] Why does he allow those who are very miserable/distressed to keep living [RHQ]?
Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;
21 They long/want to die, but they do not die. They desire to die more than people desire to find a hidden treasure.
Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;
22 When they finally die and are buried, they are very happy.
Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?
23 Those who do not know where they are [eventually] going when they die [RHQ], people whom God has forced [MET] to continue to live in misery, (it is not right that they continue to live./why do they continue to live?) [RHQ]
[Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?
24 I continually cry very much; as a result, I cannot eat; and I can never stop groaning.
Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;
25 Things that I always worried might happen to me, have happened to me; things that I always dreaded have happened to me.
Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.
26 Now I have no peace [in my inner being], I have no peace; I cannot rest; instead, I have only troubles.”
Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.
