Job 21
1 Then responded Job, and said: —
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Hear ye patiently my words, and let this be your consolation:
| «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد. | ۲ |
3 Suffer me, that, I, may speak, and, after I have spoken, thou canst mock!
| با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید. | ۳ |
4 Did, I, unto man, make my complaint? Wherefore, then, should my spirit not be impatient?
| و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟ | ۴ |
5 Turn round to me, and be astonished, and lay hand on mouth!
| به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید. | ۵ |
6 When I call to mind, then am I dismayed, and there seizeth my flesh a shuddering: —
| هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد. | ۶ |
7 Wherefore do, lawless men, live, advance in years, even wax mighty in power?
| چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟ | ۷ |
8 Their seed, is established in their sight, along with them, yea their offspring, before their eyes;
| ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان. | ۸ |
9 Their houses, are at peace, without dread, neither is, the rod of GOD, upon them;
| خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید. | ۹ |
10 His bull, covereth, and causeth not aversion, His cow safely calveth, and casteth not her young;
| گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید. | ۱۰ |
11 They send forth—like a flock—their young ones, and, their children, skip about for joy;
| بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند. | ۱۱ |
12 They rejoice aloud as [with] timbrel and lyre, and make merry to the sound of the pipe;
| با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند. | ۱۲ |
13 They complete, in prosperity, their days, and, in a moment to hades, they sink down. (Sheol h7585)
| روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Yet they said unto GOD, Depart from us, and, In the knowledge of thy ways, find we no pleasure.
| و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم. | ۱۴ |
15 What is the Almighty, that we should serve him? Or what shall we profit, that we should urge him?
| قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم. | ۱۵ |
16 Lo! not in their own hand, is their welfare, The counsel of lawless men, is far from me!
| اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد. | ۱۶ |
17 How oft, the lamp of the lawless, goeth out, and their calamity, cometh upon them, Sorrows, apportioneth he in his anger;
| «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند. | ۱۷ |
18 They become as straw before the wind, and as chaff, which the storm stealeth away.
| مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند. | ۱۸ |
19 Shall, GOD, reserve, for his children, his sorrow? Let him recompense him so that he may know it;
| خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست. | ۱۹ |
20 His own eyes, shall see his misfortune, and, the wrath of the Almighty, shall he drink.
| چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید. | ۲۰ |
21 For what shall be his pleasure in his house after him, when, the number of his months, is cut in twain?
| زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟ | ۲۱ |
22 Is it, to GOD, one can teach knowledge, seeing that, he, shall judge, them who are on high?
| آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند. | ۲۲ |
23 This, man dieth, in the very perfection of his prosperity, wholly tranquil and secure;
| یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است. | ۲۳ |
24 His veins, are filled with nourishment, and, the marrow of his bones, is fresh;
| قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است. | ۲۴ |
25 Whereas, this other man, dieth, in bitterness of soul, and hath never tasted good fortune:
| و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد. | ۲۵ |
26 Together, in the dust, they lie down, and, the worm, spreadeth a covering over them.
| اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند. | ۲۶ |
27 Lo! I know your plans, and the devices, wherewith ye would do me violence!
| اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید. | ۲۷ |
28 For ye say, Where is the house of the noble-minded? And where the dwelling-tent of the lawless?
| زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟ | ۲۸ |
29 Have ye not asked the passers-by in the way? And, their signs, can ye not recognise?
| آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود، | ۲۹ |
30 That, to the day of calamity, is the wicked reserved, to the day of indignant visitation, are they led.
| که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند. | ۳۰ |
31 Who can declare—to his face—his way? And, what, he, hath done, who shall recompense to him?
| کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟ | ۳۱ |
32 Yet, he, to the graves, is borne, and, over the tomb, one keepeth watch;
| که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد. | ۳۲ |
33 Pleasant to him are the mounds of the torrent-bed, —and, after him, doth every man march, as, before him, there were without number.
| کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند. | ۳۳ |
34 How then should ye comfort me with vanity, since, as for your replies, there lurketh, [in them] treachery?
| پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!» | ۳۴ |
