Job 9
1 Then Job answered and said,
A Hiob odpowiedział:
2 Of a truth I know that it is so: but how can man be just with God?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 If he be pleased to contend with him, he cannot answer him one of a thousand.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 [He is] wise in heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and prospered?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Which removeth the mountains, and they know it not, when he overturneth them in his anger.
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 Which shaketh the earth out of her place, and the pillars thereof tremble.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Which commandeth the sun, and it riseth not; and sealeth up the stars.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Which alone stretcheth out the heavens, and treadeth upon the waves of the sea.
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Which maketh the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers of the south.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Which doeth great things past finding out; yea, marvelous things without number.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Lo, he goeth by me, and I see him not: he passeth on also, but I perceive him not.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 Behold, he seizeth [the prey], who can hinder him? who will say unto him, What doest thou?
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 God will not withdraw his anger; the helpers of Rahab do stoop under him.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 How much less shall I answer him, and choose out my words [to reason] with him?
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Whom, though I were righteous, yet would I not answer; I would make supplication to mine adversary.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 If I had called, and he had answered me; yet would I not believe that he hearkened unto my voice.
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 For he breaketh me with a tempest, and multiplieth my wounds without cause.
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 He will not suffer me to take my breath, but filleth me with bitterness.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 If [we speak] of the strength of the mighty, lo, [he is there]! and if of judgment, who will appoint me a time?
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Though I be righteous, mine own mouth shall condemn me: though I be perfect, it shall prove me perverse.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 I am perfect; I regard not myself; I despise my life.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 It is all one; therefore I say, He destroyeth the perfect and the wicked.
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 If the scourge slay suddenly, he will mock at the trial of the innocent.
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 The earth is given into the hand of the wicked: he covereth the faces of the judges thereof; if [it be] not [he], who then is it?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 Now my days are swifter than a post: they flee away, they see no good.
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 They are passed away as the swift ships: as the eagle that swoopeth on the prey.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 If I say, I will forget my complaint, I will put off my [sad] countenance, and be of good cheer:
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 I am afraid of all my sorrows, I know that thou wilt not hold me innocent.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 I shall be condemned; why then do I labour in vain?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 If I wash myself with snow water, and make my hands never so clean;
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 Yet wilt thou plunge me in the ditch, and mine own clothes shall abhor me.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 There is no daysman betwixt us, that might lay his hand upon us both.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Let him take his rod away from me, and let not his terror make me afraid:
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 Then would I speak, and not fear him; for I am not so in myself.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
