Romans 11
1 I ask, then, “Has God rejected his people?” Heaven forbid! For I myself am an Israelite, a descendant of Abraham, of the tribe of Benjamin.
Ik vraag dus: Heeft God dan zijn volk soms verstoten? Verre vandaar! Want ook ikzelf ben een Israëliet, uit het geslacht van Abraham, uit de stam van Benjamin.
2 God has not rejected his people, whom he chose from the first. Have you forgotten the words of scripture in the story of Elijah – how he appeals to God against Israel?
Neen, God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij uitverkoren had. Of weet gij niet, wat de schrift door Elias zegt, toen deze zich bij God over Israël beklaagde:
3 “Lord, they have killed your prophets, they have pulled down your altars, and I only am left; and now they are eager to take my life.”
"Heer, uw profeten hebben ze gedood, uw altaren omver geworpen; ik alleen ben overgebleven, en ze staan me naar het leven."
4 But what was the divine response? “I have kept for myself seven thousand who have never bowed the knee to Baal.”
Welnu, wat antwoordt hem de godsspraak: "Zeven duizend mannen heb Ik Mij voorbehouden, die de knie niet voor Baäl hebben gebogen."
5 And so in our own time, too, there is to be found a remnant of our nation selected by God in love.
Zo is er dan ook in deze tijd een overschot gebleven door de uitverkiezing der genade.
6 But if in love, then it is not as a result of obedience. Otherwise love would cease to be love.
Maar is het door de genade, dan is het niet om de werken; anders zou de genade geen genade meer zijn.
7 What follows from this? Why, that Israel as a nation failed to secure what it was seeking, while those whom God selected did secure it.
Wat volgt daaruit? Wat Israël blijft zoeken, heeft het niet verkregen. Maar de uitverkorenen onder hen hebben het wèl verkregen; de overigen echter werden verhard.
8 The rest grew callous; as scripture says – “God has given them a deadness of mind – eyes that are not to see and ears that are not to hear – and it is so to this very day.”
Zó staat er geschreven: "God gaf hun een geest van loomheid; ogen om niet te zien en oren om niet te horen, tot op de huidige dag."
9 David, too, says – “May their feasts prove a snare and a trap to them – a hindrance and a retribution;
En David zegt: "Hun tafel zij hun een valstrik en net, Een struikelblok en een straf.
10 may their eyes be darkened, so that they cannot see; and do you always make their backs to bend.”
Mogen hun ogen worden verduisterd, zodat ze niet zien; En krom hun de rug voor altijd."
11 I ask then – “Was their stumbling to result in their fall?” Heaven forbid! On the contrary, through their falling away salvation has reached the Gentiles, to stir the rivalry of Israel.
Ik vraag dan: Zijn ze gestruikeld, om te blijven liggen? Zeer zeker niet! Maar dank zij hun val, is de redding aan de heidenen ten deel gevallen, om hèn naijverig te maken.
12 And, if their falling away has enriched the world, and their failure has enriched the Gentiles, how much more will result from their full restoration!
Welnu, wanneer hun val een schat werd voor de wereld, en hun getalverlies een schat voor de heidenen, -hoeveel te meer zal hun voltalligheid het dan zijn!
13 But I am speaking to you who were Gentiles.
En nu heidenen, spreek ik tot u! Ofschoon ik apostel der heidenen ben, houd ik mijn ambt hoog,
14 Being myself an apostle to the Gentiles, I exalt my office, in the hope that I may stir my countrymen to rivalry, and so save some of them.
juist om mijn rasgenoten tot naijver te prikkelen en sommigen van hen te behouden.
15 For, if their being cast aside has meant the reconciliation of the world, what will their reception mean, but life from the dead?
Want zo hun verwerping de verzoening der wereld geweest is, wat zal dan hun weder-opneming anders zijn, dan een opstanding uit de doden?
16 If the first handful of dough is holy, so is the whole mass, and if the root is holy, so are the branches.
Zijn immers de eerstelingen heilig, dan ook het deeg; en is de wortel heilig, dan ook de takken.
17 Some, however, of the branches were broken off, and you, who were only a wild olive, were grafted in among them, and came to share with them the root which is the source of the richness of the cultivated olive.
Welnu, wanneer enige van die takken zijn weggekapt, en gij, wilde olijf, in hun plaats zijt geënt en uw deel hebt gekregen van de wortel en het sap van de olijfboom,
18 Yet do not exult over the other branches. But, if you do exult over them, remember that you do not support the root, but that the root supports you.
gaat dan niet pochen tegen de takken. En zo ge gaat pochen; niet gij draagt de wortel, maar de wortel draagt u!
19 But branches, you will say, were broken off, so that I might be grafted in.
Misschien zult ge zeggen: de takken zijn weggekapt, opdat ik zou worden geënt.
20 True, it was because of their want of faith that they were broken off, and it is because of your faith that you are standing. Do not think too highly of yourself, but beware.
Heel goed; maar de takken zijn weggekapt om hun ongeloof, en gij zit vast door het geloof. -Koester geen hoge dunk van uzelf, maar vrees;
21 For, if God did not spare the natural branches, neither will he spare you.
wanneer God de echte takken niet heeft ontzien, dan zal Hij ook ú niet ontzien.
22 See, then, both the goodness and the severity of God – his severity towards those who fell, and his goodness towards you, provided that you continue to confide in that goodness; otherwise you, also, will be cut off.
Overweegt dus de goedheid, maar ook de strengheid van God: Gods strengheid over hen, die zijn weggevallen, doch zijn goedheid voor u, zo ge door zijn goedheid volhardt; anders zult ook gij worden weggekapt.
23 And they, too, if they do not continue in their unbelief, will be grafted in; for God has it in his power to graft them in again.
Maar ook die anderen zullen weer worden geënt, wanneer ze niet volharden in hun ongeloof; want God is bij machte, om ze opnieuw te enten.
24 If you were cut off from your natural stock – a wild olive – and were grafted, contrary to the course of nature, on a good olive, much more will they – the natural branches – be grafted back into their parent tree.
Waarachtig, wanneer gijzelf van een wilde olijf zijt gekapt waartoe ge van nature behoort, en tegen de natuur in, op de tamme olijf zijt geënt; hoeveel gemakkelijker zullen zij op hun eigen olijf worden geënt, waartoe ze van nature behoren!
25 My friends, so that you don’t think too highly of yourselves, I want you to recognise the truth, hitherto hidden, that the callousness which has come over Israel is only partial, and will continue only until the whole Gentile world has been gathered in.
Welnu broeders, om u te behoeden voor zelfoverschatting, wil ik u niet onkundig laten van dit geheim: een deel van Israël is verhard, totdat de massa der heidenen is binnengegaan;
26 And then all Israel will be saved. As scripture says – “From Zion will come the Deliverer; he will banish ungodliness from Jacob.
en dan zal heel Israël worden gered; zoals er geschreven staat: "De Verlosser zal komen uit Sion, De goddeloosheid verwijderen van Jakob:
27 And they will see the fulfilment of my covenant, when I have taken away their sins.”
En dit zal mijn Verbond met hen zijn, Wanneer Ik hun zonden zal hebben vergeven."
28 From the standpoint of the good news, the Jews are God’s enemies for your sake; but from the standpoint of God’s selection, they are dear to him for the sake of the patriarchs.
Zeker, met betrekking tot het Evangelie zijn ze vijanden om uwentwil; maar met betrekking tot de uitverkiezing zijn ze de welbeminden om wille der Vaders;
29 For God never regrets his gifts or his call.
want nooit heeft God berouw over genadegaven en roeping.
30 Just as you at one time were disobedient to him, but have now found mercy in the day of their disobedience;
Zoals gij eertijds ongehoorzaam aan God zijt geweest, maar thans door hùn ongehoorzaamheid barmhartigheid hebt gevonden,
31 so, too, they have now become disobedient in your day of mercy, in order that they also in their turn may now find mercy.
zó zijn ook zij nu nog wel ongehoorzaam om de u betoonde ontferming, opdat eenmaal ook zij op hun beurt barmhartigheid mogen verkrijgen.
32 For God has given all alike over to disobedience, that to all alike he may show mercy. (eleēsē g1653)
Want God heeft allen onder ongehoorzaamheid gevangen gehouden, om aan allen zijn barmhartigheid te tonen. (eleēsē g1653)
33 Oh! The unfathomable wisdom and knowledge of God! How inscrutable are his judgments, how untraceable his ways! Yes –
O afgrond van rijkdom en wijsheid en kennis van God! Hoe ondoorgrondelijk zijn toch zijn raadsbesluiten, hoe onnaspeurlijk zijn wegen!
34 ho has ever comprehended the mind of the Lord? Who has ever become his counsellor?
"Wie toch kent ‘s Heren gedachte, Of wie is zijn raadsman geweest?
35 Or who has first given to him, so that he may claim a reward?
Of wie heeft Hem het eerst iets gegeven, Zodat hij terugontvangen moet?"
