Psalms 95

1 Come! Let us ring out our joy to the Lord, let us merrily shout to our rock of salvation.

Komt, laat ons juichen ter ere van Jahweh, Jubelen voor de Rots van ons heil;

2 Before his face let us come with thanks, with songs of praise let us shout to him.

Laat ons met lofzangen voor zijn aangezicht treden, En onze liederen voor Hem zingen:

3 For the Lord is a great God, king above all gods.

Want Jahweh is een machtige God! Hij is Koning, boven alle goden verheven:

4 In his hand are the depths of the earth, the heights of the mountains are his.

Hij houdt in zijn hand de diepten der aarde, En de toppen der bergen behoren Hem toe;

5 The sea is his, for he made it: the dry land was formed by his hands.

Van Hem is de zee, Hij heeft ze geschapen, Het vaste land, dat zijn hand heeft gemaakt!

6 Come! Let us worship and bow on our knees to the Lord our creator.

Komt, buigen en werpen wij ons neer, Knielen wij voor Jahweh, die ons heeft geschapen;

7 For he is our God; and we are the people he tends, the sheep in his care. If only you would heed his voice today:

Want Hij is onze God, Wij het volk, dat Hij leidt, En de kudde aan zijn hand! Als gij dan heden mijn stem verneemt,

8 ‘Do not harden your hearts as at Meribah, or at Massah, that day in the desert,

Verstokt uw hart als bij Meriba niet; Als op de dag van Massa in de woestijn,

9 when your ancestors tempted and tried me, though they had seen my deeds.

Toen uw vaders Mij tartten en beproefden, Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd!

10 ‘For forty years I was filled with loathing for that generation, so I said: “A people with wandering hearts are they, and ignorant of my ways.”

Veertig jaar lang was dat geslacht Mij een walg, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.

11 So I solemnly swore to them in my anger, that never would they enter my place of rest.’

Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!