Psalms 44
1 For the leader. Of the Korahites. A maskil. O God, we have heard with our ears, all our ancestors have told us of the work that you wrought in their day, your wonders in days of old,
Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.
2 uprooting and crushing the nations, then planting and settling them. For it wasn’t their own sword that won them the land,
Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.
3 it was not their own arm that brought them the victory. Yours was the hand and the arm, yours was the face that shone on them with favour.
Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.
4 It was you, my king and my God, that ordained the victories of Jacob.
Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;
5 Through you we can thrust back our foes, and by your name tread down our assailants:
Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;
6 for not in my bow do I trust, nor can my sword win me the victory.
Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.
7 Our victory comes from you, and confusion to those who hate us.
Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;
8 In God we boast all the day long, and your name will we praise forever. (Selah)
In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!
9 Yet you have spurned and disgraced us, in not going forth with our armies,
Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;
10 and in making us flee from the foe, so that those who hated us plundered us.
Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!
11 You have let us be eaten like sheep, you have scattered us over the world,
Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;
12 sold your people for a pittance, and getting no gain from their price.
Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!
13 You have made us the butt of our neighbours, the derision and scorn of all round us.
Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;
14 O’er the world you have made us a byword, the nations at us shake their heads.
Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.
15 My disgrace is forever before me, my face is covered with shame,
Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,
16 at the words of blasphemer and scoffer, at the sight of the foe and the vengeful.
Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.
17 All this has come upon us, yet we have not forgotten you nor falsely dealt with your covenant.
En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.
18 Our heart has not turned back, nor our steps declined from your way,
Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;
19 that you thus should have crushed us down, and covered us over with gloom, in the place where the jackals roam.
Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.
20 Had we forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a god that was strange,
Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:
21 would God not have searched this out? For he knows the heart and its secrets.
Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?
22 But in your cause it is we are killed all the day, and counted as sheep for the slaughter.
Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!
23 Rouse yourself, why do you sleep Lord? Awake, cast us not off forever.
Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!
24 Why do you hide your face, forgetting our stress and our misery?
Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?
25 For we have sunk down to the dust, our bodies cling to the ground.
Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.
26 Arise, come to our help: for your love’s sake, ransom us.
Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!
