Psalms 38

1 A Psalm of David. A lament. Reprove me not, Lord, in your anger, and chasten me not in your wrath;

Oh Jehova, dili mo ako pagbadlongon diha sa imong kapungot; Ni pagcastigohon mo diha sa imong mainit nga kasuko.

2 for your arrows have sunk into me, and your hand lies heavy upon me.

Kay ang imong mga udyong mingtaroy kanako, Ug sa ibabaw nako nagadat-og ang imong kamot.

3 In my flesh is no soundness because of your anger, no health in my bones, because of my sin.

Walay pagkaayo sa akong unod tungod sa imong kaligutgut; Ni may kalinaw ang akong mga bukog tungod sa akong sala.

4 For that my guilt is gone over my head: it weighs like a burden too heavy for me.

Kay ang akong kasal-anan milapaw sa akong ulo: Ingon sa mabug-at nga palas-anon, hilabihan da (sila) kabug-at alang kanako.

5 My wounds stink and fester, for my foolishness I am tormented.

Nangadunot ug nangabaho ang akong mga samad, Tungod sa akong kabuang.

6 Bent and bowed am I utterly, all the day going in mourning.

Nasakitan ako, ug natikuko ako sa hilabihan gayud; Nagalakaw ako nga nagabalata sa tibook nga adlaw.

7 My loins are filled with burning, and in my flesh is no soundness.

Kay ang akong hawak napuno sa kainit; Ug walay pagkaayo sa akong unod.

8 I am utterly crushed and numb; I cry louder than lion roars.

Napunawan ako ug nangapangos sa hilabihan gayud: Nagaagulo ako tungod sa kagubot sa akong kasingkasing.

9 Lord, you know all that I long for, my groans are not hidden from you.

Ginoo, sa atubangan mo anaa ang tanan ko nga tinguha; Ug ang akong mga pag-agulo wala matago gikan kanimo.

10 My heart is throbbing, my strength has failed me. The light of my eyes – even it is gone from me.

Ang akong kasingkasing nagaputok-putok, ug nawad-an ako sa akong kusog: Mahitungod sa kahayag sa akong mga mata nawala usab kini kanako.

11 My dear ones and friends keep aloof, and my neighbours stand afar off.

Ang akong mga hinigugma ug ang akong mga abyan nanagpahalayo sa akong kasakit; Ug ang akong mga kabanayan nanagbarug sa halayo.

12 They who aim at my life lay their snares, they who seek my hurt speak of ruin, nursing treachery all the day long.

(Sila) usab nga mga nanagpangita sa akong kinabuhi nanagbutang ug mga lit-ag alang kanako; Ug (sila) nga nanagtinguha sa akong pagkalaglag nanagsulti ug mga buhat nga kadautan, Ug nanagpamalandong ug mga limbong sa tibook nga adlaw.

13 But I turn a deaf ear and hear not; like the dumb I open not my mouth.

Apan ako, ingon sa tawong bungol, wala makadungog; Ug ingon ako sa usa ka amang nga wala magbuka sa iyang baba.

14 I am like one without hearing, with no arguments in my mouth.

Oo, ako ingon sa usa ka tawo nga wala makadungog, Ug sa kang kinsang baba walay mga pagbadlong.

15 For my hope, O Lord, is in you. You will answer, O Lord my God,

Kay kanimo, Oh Jehova, nagalaum ako: Ikaw magatubag, Oh Ginoo, Dios ko.

16 when I utter the hope that those who made scorn of my tottering feet may not rejoice over me.

Kay miingon ako: Tingali unya managkalipay (sila) sa ibabaw nako: Sa diha nga mahadalin-as ang akong tiil, (sila) managpadaku sa ilang kaugalingon batok kanako.

17 For I am ready to fall, my pain forsakes me never.

Kay hapit na ako mapukan, Ug ang akong kasubo ania kanunay sa atubangan ko.

18 I acknowledge my guilt, I am anxious because of my sin:

Kay igapahayag ko ang akong kasal-anan; Magasubo ako tungod sa akong sala.

19 My wanton assailants are strong, those who wrongfully hate me are many,

Apan ang akong mga kaaway mga maabtik, ug mga kusgan; Ug (sila) nga nanagdumot kanako sa walay gipasikaran gipadaghan.

20 who render me evil for good, and oppose me, because I make good my goal.

(Sila) usab nga nanagbayad ug dautan sa maayo Mga kabatok nako, tungod kay nagasunod man ako sa butang nga maayo.

21 Do not forsake me, O Lord; my God, be not far from me.

Ayaw ako pagbiyai, Oh Jehova: Oh Dios ko, ayaw pagpahilayo kanako.

22 Hasten to help me, O Lord my saviour.

Pagdali sa pagtabang kanako, Oh Ginoo, nga akong kaluwasan.