Psalms 17

1 A prayer of David. Listen, O Lord, to my innocence; attend to my piercing cry. Give heed to my prayer out of lips unfeigned.

۱ صلات داود ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریادمن توجه فرما! و دعای مرا که از لب بی‌ریا می‌آید، گوش بگیر!

2 Let my vindication come from you, your eyes see the truth.

۲ داد من از حضور توصادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند.

3 When you test my heart when you visit at night, and assay me like silver – you can find no evil. I am determined that my mouth should not lie.

۳ دل مراآزموده‌ای، شبانگاه از آن تفقد کرده‌ای. مرا قال گذاشته‌ای و هیچ نیافته‌ای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند.

4 I gave earnest heed to the words of your lips.

۴ و اما کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم.

5 My steps have held fast to the paths of your precepts and in your tracks have my feet never stumbled.

۵ قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.

6 So I call you, O God, with assurance of answer; bend down your ear to me, hear what I say.

۶ ‌ای خدا تو را خوانده‌ام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو.

7 Show your marvellous love, you who save from enemies those who take refuge at your right hand.

۷ رحمت های خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به‌دست راست خود ازمخالفان ایشان می‌رهانی.

8 Keep me as the apple of the eye, hide me in the shelter of your wings.

۸ مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایه بال خود پنهان کن،

9 From wicked people who do me violence, from deadly foes who crowd around me.

۹ از روی شریرانی که مرا خراب می‌سازند، ازدشمنان جانم که مرا احاطه می‌کنند.

10 They have closed their hearts to pity, the words of their mouths are haughty.

۱۰ دل فربه خود را بسته‌اند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیزمی گویند.

11 Now they dog us at every step, keenly watching, to hurl us to the ground,

۱۱ الان قدمهای ما را احاطه کرده‌اند، وچشمان خود را دوخته‌اند تا ما را به زمین بیندازند.

12 like a lion, longing to tear, like a young lion, lurking in secret.

۱۲ مثل او مثل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مثل شیر ژیان که در بیشه خود درکمین است.

13 Arise, Lord, face them and fell them. By your sword set me free from the wicked,

۱۳ ‌ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان،

14 by your hand, O Lord, from those – whose portion of life is but of this world. But let your treasured ones have food in plenty may their children be full and their children satisfied.

۱۴ از آدمیان، ای خداوند، به‌دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است. که شکم ایشان را به ذخایرخود پرساخته‌ای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک می‌کنند.

15 In my innocence I will see your face, awake I am filled with a vision of you.

۱۵ و اما من روی تو را در عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از صورت تو سیر خواهم شد.