Psalms 132

1 A song of ascents. Remember, O Lord, David all his sufferings,

Manst þú, Drottinn, allar þjáningar Davíðs?

2 the oath that he swore to the Lord, and his vow to the Strong One of Jacob,

Hann náði ekki að hvílast, kom ekki dúr á auga.

3 never to enter his tent, never to lie on his bed,

Þá kom honum í hug að reisa hús yfir örk þína,

4 never to give his eyes sleep or his eyelids slumber,

musteri fyrir hinn volduga í Ísrael.

5 till he had found a place for the Lord, for the Strong One of Jacob to live in.

Og hann hét því að svo skyldi verða og sór hátíðlegan eið fyrir Drottni.

6 We heard of it in Ephrathah, in the fields of Jaar we found it.

Fyrst var örkin í Síló í Efrata og síðan í Jaar.

7 We went to the place where he dwelt, we bowed ourselves low at his footstool.

Nú fær hún stað í musterinu, bústað Guðs hér á jörð. Þar munum við falla fram og tilbiðja hann.

8 ‘Arise, Lord, and enter your resting-place, you and your mighty ark.

Rís þú upp, Drottinn! Gakktu inn í musteri þitt ásamt örk þinni, tákni máttar þíns!

9 Let your priests wear a garment of righteousness, your faithful shout aloud for joy.

Við munum íklæða prestana hvítum skrúða, klæðum hreinleikans. Og þjóðin mun hrópa fagnaðaróp!

10 For the sake of David your servant, do not reject your Anointed.’

Vísaðu Davíð þjóni þínum ekki frá – konunginum sem þú útvaldir handa þjóð þinni.

11 The Lord swore an oath to David an oath that he will not break; ‘I will set on your throne a prince of your line.

Þú lofaðir Davíð því að sonur hans yrði eftirmaður hans, skyldi erfa hásætið. Vissulega munt þú aldrei ganga á bak orða þinna!

12 If your sons keep my covenant and the statutes I teach them, then their sons, too, forever, will sit on your throne.’

Og annað fyrirheit gafstu Davíð líka: Ef afkomendur hans héldu ákvæði sáttmála þíns við þig, þá mundi konungdómurinn haldast í ætt Davíðs að eilífu.

13 For the choice of the Lord is Zion; she is the home of his heart.

Ó, Drottinn, þú hefur útvalið Jerúsalem að bústað þínum.

14 ‘This is forever my resting-place, this is the home of my heart.

„Þetta er hvíldarstaður minn um aldur og ævi, “sagðir þú, „staðurinn sem ég hef þráð.

15 I will royally bless her provision, and give bread to her poor in abundance.

Borg þessa vil ég blessa og auðga og fátæklingar hennar fá nóg að borða.

16 Her priests I will clothe with salvation; her faithful will shout for joy.

Presta hennar mun ég íklæða hjálpræði, og hinir trúuðu er þar búa munu hrópa fagnaðaróp.

17 There will I raise up for David a dynasty of power. I have set my anointed a lamp that shall never go out.

Veldi Davíðs mun aukast, og ég mun gefa honum son, eftirmann í hásæti hans.

18 Robes of shame I will put on his foes, but on his head a glittering crown.’

Ég hyl óvini hans skömm, en á honum skal kóróna hans ljóma.“