Psalms 127

1 A song of ascents. Of Solomon. Unless the Lord builds the house, those who build it labour in vain. Unless the Lord guards the city, the watchman wakes in vain.

Gawas nga si Jehova ang magatukod sa balay, Kawang lamang ang kahago niadtoong mga nagatukod niini: Gawas nga si Jehova ang magabantay sa ciudad, Kawang lamang ang pagtukaw sa tawo-nga-magbalantay.

2 In vain you rise early, and finish so late, and so eat sorrow’s bread; for he cares for his loved ones in their sleep.

Kawang lamang ang inyong pagbangon sayo sa kabuntagon, Aron magalangan sa pagpahulay, Sa pagkaon sa tinapay sa kabudlay; Kay niini siya nagahatag sa iyang mga hinigugma sa katulogon.

3 Children are a gift of the Lord, the fruit of the womb, a reward.

Ania karon, ang mga kabataan mao ang panulondon ni Jehova; Ug ang bunga sa tagoangkan maoy iyang balus.

4 Like arrows wielded by warriors, are the children of youth.

Ingon sa mga udyong nga anaa sa kamot sa tawong gamhanan, Mao usab ang kabataan sa pagkabatan-on.

5 Happy the man who has filled his quiver full of them. He will not be ashamed when he speaks with enemies in the gate.

Malipayon ang tawo nga ang iyang baslayan napuno sa mga udyong: Dili (sila) mabutang sa kaulawan, Sa mosulti na (sila) sa ilang mga kaaway diha sa ganghaan.