Psalms 101

1 Of David, a psalm. If kindness and justice I sing, making melody to you, Lord.

Een psalm van David. Van vroomheid en recht wil ik zingen, U loven, o Jahweh!

2 I would look to the way that is blameless, and make it my own. Within my own house I would walk with an innocent heart.

Op de wandel der vromen gaan dichten: Ach, mocht hij mijn deel zijn! Rein van hart wil ik leven Binnen mijn huis;

3 I would never direct my eyes to a thing that is base. The impulse to stray I abhor it shall not cling to me.

Voor mijn ogen niets dulden Wat slecht is. Uitspatting haat ik, En neem er geen deel aan;

4 Far from me be perverseness of heart, or kinship with evil.

Een bedorven hart blijft verre van mij, En van kwaad wil ik niets weten.

5 Who slanders their neighbour in secret, I bring them to silence: haughty looks and proud hearts I will not abide.

Wie heimelijk zijn naaste belastert, Doe ik verstommen; De hoogmoedige blik en het trotse hart Kan ik niet uitstaan.

6 I will favour the true in the land, they shall live in my court. Those who walk in a way that is blameless will be my attendant.

Mijn ogen zijn gericht op de getrouwen in het land, Om ze bij mij te doen wonen; En wie een onberispelijk leven leidt, Mag mij dienen.

7 No one will live in my house who practises guile. No one that speaks a lie will abide in my presence.

Maar niemand blijft in mijn huis, Die zich schuldig maakt aan bedrog; En wie leugens spreekt, Houdt geen stand voor mijn ogen.

8 Morn by morn I will wholly wipe out all the bad in the land, and cut off from the Lord’s own city all workers of evil.

Iedere morgen delg ik Alle boosdoeners uit in den lande; En drijf uit Jahweh’s stad Alle misdadigers weg.