Psalms 10

1 Why do you stand, Lord, so far away, hiding yourself in times of trouble?

ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟

2 The wicked, in their pride, are pursuing the helpless: let them be caught in the schemes they have plotted.

بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز.

3 For the wicked boasts of their wanton greed; the robber despises the Lord, and curses him,

آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند.

4 in wicked pride, thinks: God doesn’t care, God doesn’t call to account.

این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند.

5 Never a season that they do not prosper; your judgments are far above out of their sight: they scoff at their foes.

آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند.

6 Each says in their heart, ‘I will never be shaken; I will live for all time untouched by misfortune.’

به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.»

7 Their mouths are full of deceit and oppression: under their tongues lurks mischief and wrong.

دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد.

8 Lying in secret in some village ambush, and stealthily watching, they murder the innocent.

در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند.

9 Like a lion that lurks in a secret lair they lurk intending to catch the defenceless; to seize them, to drag them away in their net.

مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند.

10 Their victims are crushed, sink down to the ground. Under their claws the hapless fall.

اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند.

11 The wicked say in their hearts that God has forgotten, has hidden his face, will see nothing.

این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.»

12 Arise, Lord, lift up your hand, do not forget the cry of the wretched.

ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن!

13 Why do the wicked treat God with contempt, and say in their hearts, ‘God doesn’t care’?

چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟

14 You have seen the trouble and sorrow; you mark it all, and will take it in hand. The hapless can count on you, helper of orphans.

اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی.

15 Break the arm of the wicked and evil: search out their sin, till no more be found.

دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده.

16 The Lord is king forever and ever: the nations will vanish from his land.

خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد.

17 Lord, you have heard the desire of the humble, inclining your ear, strengthening their hearts,

ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی.

18 rights you have won for the crushed and the orphan, so no one on earth may strike terror again.

تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند.