Hebrews 3

1 Therefore, my Christian friends, you who, all alike, have received the call from heaven, fix your attention on Jesus, the apostle and high priest of our religion.

Bunun için, göksel çağrıya ortak olan kutsal kardeşlerim, dikkatinizi açıkça benimsediğimiz inancın elçisi ve başkâhini İsa'ya çevirin.

2 See how faithful he was to the God who appointed him, as Moses was in the whole house of God.

Musa Tanrı'nın bütün evinde Tanrı'ya nasıl sadık kaldıysa, İsa da kendisini görevlendirene sadıktır.

3 He has been deemed worthy of far higher honour than Moses, just as the founder of the house is held in greater regard than the house itself.

Evi yapan nasıl evden daha çok saygı görürse, İsa da Musa'dan daha büyük yüceliğe layık sayıldı.

4 For every house has its founder, and the founder of the universe is God.

Her evin bir yapıcısı vardır, her şeyin yapıcısı ise Tanrı'dır.

5 While the faithful service of Moses in the whole house of God was that of a servant, whose duty was to bear testimony to a message still to come,

Musa, gelecekte söylenecek sözlere tanıklık etmek için Tanrı'nın bütün evinde bir hizmetkâr olarak sadık kaldı.

6 the faithfulness of Christ was that of a son set over the house of God. And we are his house – if only we retain, unshaken to the end, the courage and confidence inspired by our hope.

Oysa Mesih, O'nun evi üzerinde yetkili oğul olarak sadıktır. Eğer cesaretimizi ve övündüğümüz umudu gevşemeden sonuna dek sürdürürsek, O'nun evi biziz.

7 Therefore, as the Holy Spirit says – “If today you hear God’s voice,

Bu nedenle, Kutsal Ruh'un dediği gibi, “Bugün O'nun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı, Çölde O'nu sınadığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.

8 harden not your hearts, as when Israel provoked me on the day when they tried my patience in the desert,

9 Where your ancestors tried my forbearance, and saw my mighty deeds for forty years.

Atalarınız beni orada sınayıp denediler Ve kırk yıl boyunca yaptıklarımı gördüler.

10 Therefore I was sorely vexed with that generation, and I said – ‘Their hearts are always straying; they have never learned my ways’;

Bu nedenle o kuşağa darıldım Ve dedim ki, ‘Yürekleri hep kötüye sapar, Yollarımı öğrenmediler.

11 While in my wrath I swore – ‘They will never enter upon my rest.’”

Öfkelendiğimde ant içtiğim gibi, Onlar huzur diyarıma asla girmeyecekler.’”

12 Be careful, friends, that there is never found in anyone of you a wicked and faithless heart, shown by that person separating themselves from the living God.

Ey kardeşler, hiçbirinizde diri Tanrı'yı terk eden kötü, imansız bir yüreğin bulunmamasına dikkat edin.

13 Rather encourage one another daily – while there is a today – to prevent anyone among you from being hardened by the deceitfulness of sin.

“Gün bugündür” denildikçe birbirinizi her gün yüreklendirin. Öyle ki, hiçbirinizin yüreği günahın aldatıcılığıyla nasırlaşmasın.

14 For we now all share in the Christ, if indeed we retain, unshaken to the end, the confidence that we had at the first.

Çünkü Mesih'e ortak olduk. Yalnız başlangıçtaki güvenimizi gevşemeden sonuna dek sürdürmeliyiz.

15 To use the words of scripture – “If today you hear God’s voice, harden not your hearts, as when Israel provoked me.”

Yukarıda belirtildiği gibi, “Bugün O'nun sesini duyarsanız, Atalarınızın başkaldırdığı günkü gibi Yüreklerinizi nasırlaştırmayın.”

16 Who were they who heard God speak and yet provoked him? Were not they all those who left Egypt under the leadership of Moses?

O'nun sesini işitip başkaldıran kimlerdi? Musa önderliğinde Mısır'dan çıkanların hepsi değil mi?

17 And with whom was it that God was sorely vexed for forty years? Was not it with those who had sinned, and who fell dead in the desert?

Tanrı kimlere kırk yıl dargın kaldı? Günah işleyip cesetleri çöle serilenlere değil mi?

18 And who were they to whom God swore that they should not enter upon his rest, if not those who had proved faithless?

Sözünü dinlemeyenler dışında kendi huzur diyarına kimlerin girmeyeceğine ant içti?

19 We see, then, that they failed to enter upon it because of their want of faith.

Görüyoruz ki, imansızlıklarından ötürü oraya giremediler.