Acts 16
1 Among other places Paul went to Derbe and Lystra. At the latter place they found a disciple, named Timothy, whose mother was a Jewish woman who was a believer, while his father was a Greek,
| و به دربه و لستره آمد که اینک شاگردی تیموتاوس نام آنجا بود، پسر زن یهودیه مومنه لیکن پدرش یونانی بود. | ۱ |
2 and who was well spoken of by the followers of the Lord in Lystra and Iconium.
| که برادران در لستره و ایقونیه بر او شهادت می‌دادند. | ۲ |
3 Wishing to take this man with him on his journey, Paul caused him to be circumcised out of consideration for the Jews in that region, for they all knew that his father had been a Greek.
| چون پولس خواست او همراه وی بیاید، او راگرفته مختون ساخت، به‌سبب یهودیانی که در آن نواحی بودند زیرا که همه پدرش را می‌شناختندکه یونانی بود. | ۳ |
4 As they traveled from town to town, they gave the followers the decisions which had been reached by the apostles and church elders at Jerusalem, for them to observe.
| و در هر شهری که می‌گشتند، قانونها را که رسولان و کشیشان در اورشلیم حکم فرموده بودند، بدیشان می‌سپردند تا حفظ نمایند. | ۴ |
5 So the churches grew stronger in the faith, and increased in numbers from day to day.
| پس کلیساها در ایمان استوار می‌شدند و روزبروز در شماره افزوده می‌گشتند. | ۵ |
6 They next went through the Phrygian district of Galatia, but were restrained by the Holy Spirit from delivering the message in Roman Asia.
| و چون از فریجیه و دیار غلاطیه عبورکردند، روح‌القدس ایشان را از رسانیدن کلام به آسیا منع نمود. | ۶ |
7 When they reached the borders of Mysia, they attempted to go into Bithynia, but the Spirit of Jesus did not permit them.
| پس به میسیا آمده، سعی نمودندکه به بطینیا بروند، لیکن روح عیسی ایشان رااجازت نداد. | ۷ |
8 Passing through Mysia, they went down to Troas;
| و از میسیا گذشته به ترواس رسیدند. | ۸ |
9 and there one night Paul saw a vision. A Macedonian was standing and appealing to him – “Come over to Macedonia and help us.”
| شبی پولس را رویایی رخ نمود که شخصی از اهل مکادونیه ایستاده بود التماس نموده گفت: «به مکادونیه آمده، ما را امداد فرما.» | ۹ |
10 So, immediately after Paul had seen the vision, we looked for an opportunity to cross over to Macedonia, concluding that God had summoned us to tell the good news to the people there.
| چون این‌رویا را دید، بی‌درنگ عازم سفرمکادونیه شدیم، زیرا به یقین دانستیم که خداوندما را خوانده است تا بشارت بدیشان رسانیم. | ۱۰ |
11 Accordingly we set sail from Troas, and ran before the wind to Samothrace, reaching Neapolis the next day.
| پس از ترواس به کشتی نشسته، به راه مستقیم به ساموتراکی رفتیم و روز دیگر به نیاپولیس. | ۱۱ |
12 From there we made our way to Philippi, which is the principal city of that part of Macedonia, and also a Roman Settlement. In that city we spent several days.
| و از آنجا به فیلپی رفتیم که شهر اول ازسرحد مکادونیه و کلونیه است و در آن شهر‌چندروز توقف نمودیم. | ۱۲ |
13 On the Sabbath we went outside the gate to the riverside, where we supposed there would be a place of prayer; and we sat down and talked to the women who were gathered there.
| و در روز سبت از شهربیرون شده و به کنار رودخانه جایی که نماز می گذاردند، نشسته با زنانی که در آنجا جمع می‌شدند سخن راندیم. | ۱۳ |
14 Among them was a woman, named Lydia, belonging to Thyatira, a dealer in purple cloth, who was accustomed to join in the worship of God. The Lord touched this woman’s heart, so that she gave attention to the message delivered by Paul,
| و زنی لیدیه نام، ارغوان فروش، که از شهر طیاتیرا و خداپرست بود، می‌شنید که خداوند دل او را گشود تا سخنان پولس را بشنود. | ۱۴ |
15 and, when she and her household had been baptized, she urged us to become her guests. ‘Since you have shown your conviction,’ she said, ‘that I really am a believer in the Lord, come and stay in my house.’ And she insisted on our doing so.
| و چون او و اهل خانه‌اش تعمید یافتند، خواهش نموده، گفت: «اگر شما رایقین است که به خداوند ایمان آوردم، به خانه من درآمده، بمانید.» و ما را الحاح نمود. | ۱۵ |
16 One day, as we were on our way to the place of prayer, we were met by a girl possessed by a divining spirit, who made large profits for her masters by fortune-telling.
| و واقع شد که چون ما به محل نمازمی رفتیم، کنیزی که روح تفال داشت و ازغیب گویی منافع بسیار برای آقایان خود پیدامی نمود، به ما برخورد. | ۱۶ |
17 This girl followed Paul and the rest of us, calling, ‘These men are servants of the most high God, and they are bringing you news of a way to salvation.’
| و از عقب پولس و ماآمده، ندا کرده، می‌گفت که «این مردمان خدام خدای تعالی می‌باشند که شما را از طریق نجات اعلام می‌نمایند.» | ۱۷ |
18 She had been doing this for several days, when Paul, much vexed, turned and said to the spirit within her, ‘In the name of Jesus Christ I command you to leave her.’ That very moment the spirit left her.
| و چون این کار را روزهای بسیار می‌کرد، پولس دلتنگ شده، برگشت و به روح گفت: «تو را می‌فرمایم به نام عیسی مسیح ازاین دختر بیرون بیا.» که در ساعت از او بیرون شد. | ۱۸ |
19 When her masters saw that there was no hope of further profit from her, they seized Paul and Silas, dragged them into the public square to the authorities,
| اما چون آقایانش دیدند که از کسب خودمایوس شدند، پولس و سیلاس را گرفته، در بازارنزد حکام کشیدند. | ۱۹ |
20 and took them before the Magistrates. ‘These men are causing a great disturbance in our town,’ they complained;
| و ایشان را نزد والیان حاضرساخته، گفتند: «این دو شخص شهر ما را به شورش آورده‌اند و از یهود هستند، | ۲۰ |
21 ‘They are Jews, and they are teaching customs which it is not right for us, as Romans, to sanction or adopt.’
| و رسومی را اعلام می‌نمایند که پذیرفتن و به‌جا آوردن آنهابر ما که رومیان هستیم، جایز نیست.» | ۲۱ |
22 The mob rose as one person against them, and the Magistrates stripped them of their clothing and ordered them to be beaten with rods.
| پس خلق بر ایشان هجوم آوردند و والیان جامه های ایشان را کنده، فرمودند ایشان را چوب بزنند. | ۲۲ |
23 After beating them severely, the Magistrates put them in prison, with orders to the jailer to keep them in safe custody.
| و چون ایشان را چوب بسیار زدند، به زندان افکندند و داروغه زندان را تاکید فرمودند که ایشان را محکم نگاه دارد. | ۲۳ |
24 On receiving so strict an order, the Governor put them into the inner cell, and secured their feet in the stocks.
| و چون او بدینطورامر یافت، ایشان را به زندان درونی انداخت وپایهای ایشان را در کنده مضبوط کرد. | ۲۴ |
25 About midnight, while Paul and Silas were praying and singing hymns to God, and while the prisoners were listening to them,
| اما قریب به نصف شب، پولس و سیلاس دعا کرده، خدا را تسبیح می‌خواندند و زندانیان ایشان را می‌شنیدند. | ۲۵ |
26 suddenly there was an earthquake of such violence that the jail was shaken to its foundations; all the doors flew open, and all the prisoners’ chains were loosened.
| که ناگاه زلزله‌ای عظیم حادث گشت بحدی که بیناد زندان به جنبش درآمد و دفعه همه درها باز شد و زنجیرها از همه فرو ریخت. | ۲۶ |
27 Roused from his sleep, and seeing the prison doors open, the Governor drew his sword intending to kill himself, in the belief that the prisoners had escaped.
| اما داروغه بیدار شده، چون درهای زندان را گشوده دید، شمشیر خود راکشیده، خواست خود را بکشد زیرا گمان برد که زندانیان فرار کرده‌اند. | ۲۷ |
28 But Paul called our loudly, ‘Do not harm yourself; we are all here.’
| اما پولس به آواز بلندصدا زده، گفت: «خود را ضرری مرسان زیرا که ماهمه در اینجا هستیم.» | ۲۸ |
29 Calling for a light, the Governor rushed in, and flung himself trembling at the feet of Paul and Silas.
| پس چراغ طلب نموده، به اندرون جست و لرزان شده، نزد پولس وسیلاس افتاد. | ۲۹ |
30 Then he led them out, and said, ‘What must I do to be saved?’
| و ایشان را بیرون آورده، گفت: «ای آقایان، مرا چه باید کرد تا نجات یابم؟» | ۳۰ |
31 ‘Believe in Jesus, our Lord,’ they replied, ‘and you will be saved, you and your household too.’
| گفتند: «به خداوند عیسی مسیح ایمان آور که تو و اهل خانه ات نجات خواهید یافت.» | ۳۱ |
32 Then they spoke to him of God’s message, and to all his household as well.
| آنگاه کلام خداوند را برای او وتمامی اهل بیتش بیان کردند. | ۳۲ |
33 And that very hour of the night he took them and washed their wounds, and he himself and everyone belonging to him were baptized without delay.
| پس ایشان را برداشته، در همان ساعت شب زخمهای ایشان را شست و خود و همه کسانش فی الفور تعمید یافتند. | ۳۳ |
34 Afterwards he took them up to his house and set before them something to eat, rejoicing that he, with all his household, had come to believe in God.
| و ایشان را به خانه خود درآورده، خوانی پیش ایشان نهاد و باتمامی عیال خود به خدا ایمان آورده، شادگردیدند. | ۳۴ |
35 In the morning the Magistrates sent the guards with an order for the men to be discharged.
| اما چون روز شد، والیان فراشان فرستاده، گفتند: «آن دو شخص را رها نما.» | ۳۵ |
36 The jailer told Paul of his instructions. ‘The Magistrates have sent an order for your discharge,’ he said, ‘so you had better leave the place at once and go quietly away.’
| آنگاه داروغه پولس را از این سخنان آگاهانیدکه «والیان فرستاده‌اند تا رستگار شوید. پس الان بیرون آمده، به سلامتی روانه شوید.» | ۳۶ |
37 But Paul’s answer to them was, ‘They have flogged us in public without trial, though we are Roman citizens, and they have put us in prison, and now they are for sending us out secretly! No, indeed! Let them come and take us out themselves.’
| لیکن پولس بدیشان گفت: «ما را که مردمان رومی می‌باشیم، آشکارا و بی‌حجت زده، به زندان انداختند. آیا الان ما را به پنهانی بیرون می‌نمایند؟ نی بلکه خود آمده، ما را بیرون بیاورند. | ۳۷ |
38 The guards reported his words to the Magistrates, who, on hearing that Paul and Silas were Roman citizens, were alarmed,
| پس فراشان این سخنان را به والیان گفتند و چون شنیدند که رومی هستند بترسیدند | ۳۸ |
39 and went to the prison, and did their best to conciliate them. Then they took them out, and begged them to leave the city.
| و آمده، بدیشان التماس نموده، بیرون آوردندو خواهش کردند که از شهر بروند. | ۳۹ |
40 When Paul and Silas left the prison, they went to Lydia’s house, and, after they had seen the Lord’s followers, and encouraged them, they left the place.
| آنگاه اززندان بیرون آمده، به خانه لیدیه شتافتند و بابرادران ملاقات نموده و ایشان را نصیحت کرده، روانه شدند. | ۴۰ |
