2 Corinthians 6

1 Therefore, as God’s fellow workers, we also appeal to you not to receive his loving kindness in vain.

۱ پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بی‌فایده نیافته باشید.

2 For he says – “At the time for acceptance I listened to you, and on the day of deliverance I helped you.” Now is the time for acceptance! Now is the day of deliverance!

۲ زیرا می‌گوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک الان روز نجات است.

3 Never do we put an obstacle in anyone’s way, so that no fault may be found with our ministry.

۳ در هیچ‌چیز لغزش نمی دهیم که مباداخدمت ما ملامت کرده شود،

4 No, we are trying to commend ourselves under all circumstances, as God’s assistants should – in many an hour of endurance, in troubles, in hardships, in difficulties,

۴ بلکه در هر امری خود را ثابت می‌کنیم که خدام خدا هستیم: درصبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها،

5 in floggings, in imprisonments, in riots, in toils, in sleepless nights, in hunger;

۵ در تازیانه‌ها، در زندانها، در فتنه‌ها، در محنتها، در بی‌خوابیها، در گرسنگیها،

6 by purity, by knowledge, by patience, by kindliness, by holiness of spirit, by unfeigned love;

۶ در طهارت، درمعرفت، در حلم، در مهربانی، در روح‌القدس، درمحبت بی‌ریا،

7 by the message of truth, and by the power of God; by the weapons of righteousness in the right hand and in the left;

۷ در کلام حق، در قوت خدا بااسلحه عدالت بر طرف راست و چپ،

8 amid honour and disrepute, amid slander and praise; regarded as deceivers, yet proved to be true;

۸ به عزت وذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان واینک راستگو هستیم؛

9 as unknown, yet well-known; as at death’s door, yet, see, we are living; as chastised, yet not killed;

۹ چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی؛

10 as saddened, yet always rejoicing; as poor, yet enriching many; as having nothing, and yet possessing all things!

۱۰ چون محزون، ولی دائم شادمان؛ چون فقیر واینک بسیاری را دولتمند می‌سازیم؛ چون بی‌چیز، اما مالک همه‌چیز.

11 We have been speaking freely to you, dear friends in Corinth; we have opened our heart;

۱۱ ‌ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده ودل ما وسیع شده است.

12 there is room there for you, yet there is not room, in your love, for us.

۱۲ در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید.

13 Can you not in return – I appeal to you as I should to children – open your hearts to us?

۱۳ پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن می‌گویم، شمانیز گشاده شوید.

14 Do not enter into inconsistent relations with those who reject the faith. For what partnership can there be between righteousness and lawlessness? Or what has light to do with darkness?

۱۴ زیر یوغ ناموافق با بی‌ایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را باظلمت چه شراکت است؟

15 What harmony can there be between Christ and Belial? Or what can those who accept the faith have in common with those who reject it?

۱۵ و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مومن را با کافر چه نصیب است؟

16 What agreement can there be between a temple of God and idols? And we are a temple of the living God. That is what God meant when he said – “I will live among them, and walk among them; and I will be their God, and they will be my people.

۱۶ و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شماهیکل خدای حی می‌باشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.»

17 Therefore ‘Come out from among the nations, and separate yourselves from them,’ says the Lord, ‘And touch nothing impure; and I will welcome you;

۱۷ پس خداوند می‌گوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیزناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم،

18 and I will be a father to you, and you will be my sons and daughters,’ says the Lord, the Ruler of all.”

۱۸ و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران ودختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق می‌گوید.»