< Job 6 >

1 Then Job answered and said:
Markaasaa Ayuub jawaabay oo wuxuu yidhi,
2 O that my grief were weighed thoroughly! That my calamities were put together in the balance!
Hahe haddii dhibkayga la miisaami lahaa, Oo masiibadayda kafado la wada saari lahaa!
3 Surely they would be heavier than the sand of the sea; On this account were my words rash.
Wuu ka sii cuslaan lahaa cammuudda badaha, Sidaas daraaddeed hadalkaygii degdeg buu noqday.
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; Their poison drinketh up my spirit; The terrors of God set themselves in array against me.
Waayo, Ilaaha Qaadirka ah fallaadhihiisii ayaa igu dhex jira, Oo naftayduna waabaydoodii way cabbaysaa, Oo Ilaah cabsiintiisiina anigay igu soo kacdaa.
5 Doth the wild ass bray in the midst of grass? Or loweth the ox over his fodder?
Dameerdibadeedku miyuu ciyaa markuu caws haysto? Dibiguse miyuu ciyaa markii cunto la siiyo?
6 Can that which is unsavory be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Wixii aan dhadhan lahayn miyaa cusbola'aan la cuni karaa? Ukunta xabkeeduse miyuu dhadhan leeyahay?
7 That which my soul abhorreth to touch Hath become my loathsome food.
Naftaydu way diidaa inay taabato, Waxay ii yihiin sida cunto la naco oo kale.
8 O that I might have my request, And that God would grant me that which I long for!
Hahe bal maan helo waxa aan u baryootamo, Oo Ilaah bal muu i siiyo waxa aan u xiisoodo!
9 That it would please God to destroy me; That he would let loose his hand, and make an end of me!
Oo xataa Ilaah bal muu iska jeclaado inuu i burburiyo, Oo bal muu gacantiisa iga sii daayo oo i baabbi'iyo!
10 Yet it should still be my consolation, Yea, in unsparing anguish I would exult, That I have not denied the commands of the Holy One.
Markaas waan istareexi lahaaye, Oo waxaan u adkaysan lahaa xanuun aan ii tudhayn, Waayo, ma aanan diidin Kan Quduuska ah erayadiisii.
11 What is my strength, that I should hope? And what mine end, that I should be patient?
Bal xooggaygu waa maxay inaan sugo aawadeed? Aakhirkayguse waa maxay inaan dulqaato aawadeed?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh brass?
War xooggaygu ma xoogga dhagaxyada baa? Mise jidhkaygu ma naxaas baa?
13 Alas, there is no help within me! Deliverance is driven from me!
War sow ma aha inaanan iscaawiyi karayn? Sowse xigmaddu igama fogaan?
14 To the afflicted, kindness should be shown by a friend; Else he casteth off the fear of the Almighty.
Kii diyaar u ah inuu qalbi jabo waa in saaxiibkiis u naxariisto Waaba intaasoo uu ka tago cabsida Ilaaha Qaadirka ahe.
15 But my brethren are faithless like a brook; Like streams of the valley that pass away;
Walaalahay waa u khiyaano badnaayeen sida durdur oo kale, Sida biyaha durdurrada ee iska baabba'a,
16 Which are turbid by reason of the ice, And the snow, which hideth itself in them.
Kuwaasoo barafka la madoobaaday, Oo uu barafka cad isku qariyo.
17 As soon as they flow forth, they vanish; When the heat cometh, they are dried up from their place.
Markay qorraxoodaan way libdhaan, Oo markay kululaadaanna meeshooday ka baabba'aan.
18 The caravans turn aside to them on their way; They go up into the desert, and perish.
Kuwa safraa gees bay uga leexdaan, Waxay u baxaan xagga cidlada oo halkaasay ku dhintaan.
19 The caravans of Tema look for them; The companies of Sheba expect to see them;
Waxaa fiiriyey kuwa Teemaa ka safray, Oo socotooyinkii Shebaa ayaa fishay.
20 They are ashamed that they have relied on them; They come to their place, and are confounded.
Way ceeboobeen, waayo, way rajeeyeen, Halkaasay yimaadeen, oo way hungoobeen.
21 So ye also are nothing; Ye see a terror, and shrink back.
Waayo, hadda idinku sidaasaad ii noqoteen, Waxaad aragteen belaayo, waanad baqdeen.
22 Have I said, Bring me gifts? Or, Give a present for me out of your substance?
Bal anigu miyaan idhi, Wax i sii? Amase, Maalkaaga hadiyad iiga keen?
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? Or, Rescue me from the hand of the violent?
Amase, Cadowga gacantiisa iga samatabbixi? Amase, Iga furo gacanta kan i dulma?
24 Convince me, and I will hold my peace; Cause me to understand wherein I have erred.
Bal wax i bar, oo anna waan iska aamusayaa; Oo i garansii wixii aan ku qaldamay.
25 How powerful are the words of truth! But what do your reproaches prove?
Erayo runu xoog badanaa! Laakiinse bal canaantiinna muranka ahu maxay caddaysaa?
26 Do ye mean to censure words? The words of a man in despair are but wind.
Ma waxaad u malaynaysaan inaad erayo canaanataan? Maxaa yeelay, kii quustay hadalkiisu waa sida dabayl oo kale.
27 Truly ye spread a net for the fatherless; Ye dig a pit for your friend.
Waxaad saami u ridan lahaydeen maalka agoonta, Oo saaxiibkiinna waad ka faa'iidaysan lahaydeen.
28 Look now upon me, I pray you; For to your very face can I speak falsehood?
Haddaba raalli ahaada oo bal i fiiriya, Waayo, sida runta ah been idiin sheegi maayo.
29 Return, I pray, and let there be no unfairness; Yea, return; —still is my cause righteous.
Haddaba waan idin baryayaaye iska noqda, yaan caddaaladla'aanu dhicin, Ee mar kale iska noqda, waayo, xaalkaygu waa xaq.
30 Is there iniquity on my tongue? Cannot my taste discern what is sinful?
War ma caddaaladla'aan baa carrabkayga saaran? Mase carrabkaygaan waxyaalo xunxun dhadhamin karin?

< Job 6 >