Job 29

1 And Job adds to lift up his allegory and says:

۱ و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

2 “Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?

۲ «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

3 In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.

۳ هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

4 As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.

۴ چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

5 When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,

۵ وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

6 When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.

۶ حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

7 When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.

۷ چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

8 Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.

۸ جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

9 Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.

۹ سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

10 The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.

۱۰ آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

11 For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.

۱۱ زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

12 For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.

۱۲ زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

13 The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.

۱۳ برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

14 I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.

۱۴ عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

15 I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.

۱۵ من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

16 I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.

۱۶ برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

17 And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.

۱۷ دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

18 And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.

۱۸ «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

19 My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.

۱۹ ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

20 My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.

۲۰ جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

21 They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.

۲۱ مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

22 After my word they do not change, And my speech drops on them,

۲۲ بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

23 And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.

۲۳ و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

24 I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.

۲۴ اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

25 I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”

۲۵ راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.