Job 13
1 “Behold, my eye has seen all, My ear has heard, and it attends to it.
Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
2 According to your knowledge I have known—also I. I am not more fallen than you.
Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
3 Yet I speak for the Mighty One, And I delight to argue for God.
Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
4 And yet, you [are] forgers of falsehood, Physicians of nothing—all of you,
Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
5 O that you would keep perfectly silent, And it would be to you for wisdom.
Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
6 Please hear my argument, And attend to the pleadings of my lips,
Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
7 Do you speak perverseness for God? And do you speak deceit for Him?
Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
8 Do you accept His face, if you strive for God?
Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
9 Is [it] good that He searches you, If, as one mocks at a man, you mock at Him?
Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
10 He surely reproves you, if you accept faces in secret.
Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
11 Does His excellence not terrify you? And His dread fall on you?
Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
12 Your remembrances [are] allegories of ashes, For high places of clay [are] your heights.
Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
13 Keep silent from me, and I speak, And pass over me what will.
Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
14 Why do I take my flesh in my teeth? And my soul put in my hand?
Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
15 Behold, He slays me—I do not wait! Only, I argue my ways to His face.
Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
16 Also—He [is] to me for salvation, For the profane do not come before Him.
On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
17 Hear my word diligently, And my declaration with your ears.
Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
18 Now behold, I have set the cause in order, I have known that I am righteous.
Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
19 Who [is] he that strives with me? For now I keep silent and gasp.
Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
20 Only two things, O God, do with me, Then I am not hidden from Your face:
Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
21 Put Your hand far off from me, And do not let Your terror terrify me.
Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
22 And You call, and I answer, Or—I speak, and You answer me.
Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
23 How many iniquities and sins do I have? Let me know my transgression and my sin.
Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
24 Why do You hide Your face? And reckon me for an enemy to You?
Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
25 Do You terrify a leaf driven away? And do You pursue the dry stubble?
Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
26 For You write bitter things against me, And cause me to possess iniquities of my youth,
Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
27 And you put my feet in the stocks, And observe all my paths—You set a print on the roots of my feet,
Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
28 And he, as a rotten thing, wears away, A moth has consumed him as a garment.”
Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.
