Psalms 10
1 Wherefore, O Lord, standest thou afar off? hidest thyself in times of distress?
Ya Rəbb, nə üçün uzaqda durmusan? Mən dara düşəndə niyə gizlənirsən?
2 In the pride of the wicked doth he hotly pursue the poor: they are seized through the plans that those have devised.
Pislər təkəbbürlə məzlumları təqib edir, Öz qurduqları fəndlərə özləri düşür.
3 For the wicked boasteth of the longing of his soul, and the robber blesseth himself when he hath despised the Lord.
Pis insan könlünün istəkləri ilə fəxr edir, Acgöz Rəbbə xor baxır, Ona küfr edir.
4 The wicked, according to the pride of his wrathfulness, [saith, ] He will not require, There is no God [in] all his plans.
Təkəbbürlü, pis insan Allahı axtarmaz, «Allah yoxdur» deyə düşünər.
5 Prosperous are his ways at all times; far in the height [remain] thy punishments away from him: all his assailants—he puffeth at them.
Belə insan həmişə uğur qazanar, Bütün düşmənlərinə xor baxar. Sənin hökmlərinsə onun dərrakəsindən çox uzaqdır.
6 He saith in his heart, I shall not be moved; I shall be for many generations, and without adversity.
Ürəyində deyir: «Sarsılmaram, Heç zaman fəlakətə düşmərəm».
7 Of the false oaths is his mouth full, and deceit and fraud: under his tongue is mischief and wickedness.
Onun ağzı lənətlə, hiylə ilə, hədə ilə doludur, Dilinin altında zülm və şər var.
8 He sitteth in the lurking-places of the villages; in the secret places doth he murder the innocent: his eyes search for the unfortunate.
Kəndlərdə pusqu yerlərini qurar, Günahsızları xəlvətcə öldürər. Biçarəyə göz qoyub gizlicə güdər,
9 He lieth in wait in a secret place like a lion in his den; he lieth in wait to snatch up the poor: he snatcheth up the poor, as they draweth him into his net.
Yuvasında oturmuş aslan kimi gizli yerdə pusqu qurar, Məzlumu tutmaq üçün güdər, Toruna salıb onu tutar.
10 He croucheth, he bendeth himself, and the unfortunate fall through his might.
Biçarələrin başından basıb qəddini qırar, Onlar bu pis adamın əlindən yıxılar.
11 He saith in his heart, God hath forgotten; he hath hidden his face; he will never see it.
Pis adam belə düşünər: «Allah məni yaddan çıxarıb, Heç vaxt görməz, çünki mənə göz yumub».
12 Arise, O Lord; O God, lift up thy hand: forget not the afflicted.
Ya Rəbb, qalx, ey Allah, onlara əl qaldır! Unutma məzlumları!
13 For what doth the wicked despise God? [why] doth he say in his heart, Thou wilt not require it?
Niyə pis insan Allaha küfr etsin? Niyə ürəyində «məndən əvəzini çıxmaz» desin?
14 Thou hast seen it: for thou beholdest mischief and despiteful acts, to requite it with thy hand: unto thee the unfortunate committeth himself; unto the fatherless hast thou [ever] been a helper.
Amma Sən bu əzab-əziyyətə baxırsan, Məzluma kömək əlini uzadırsan. Biçarə özünü Sənə tapşırar, Yetimlərin imdadı Sənsən.
15 Break thou the arm of the wicked; and of the bad man—thou wilt inquire for his wickedness [till] thou find none.
Şər iş görənin, pis insanın qol-qanadını qır, Axıracan pisliklərini ifşa et.
16 The Lord is King for ever and ever: nations are perished out of his land.
Rəbb sonsuzadək, əbədi padşahdır! Onun diyarından millətlər yox olacaq.
17 The longing of the afflicted dost thou hear, O Lord! thou wilt strengthen their heart, thou wilt cause thy ear to listen:
Ya Rəbb, məzlumların səsini eşidəcəksən, Onları ürəkləndirib diqqət yetirəcəksən.
18 To judge the fatherless and the oppressed, that not farther more shall be arrogant the mortal from the earth.
Yetimə, fəqirə ədalət göstərəcəksən; Belə ki torpaqdan yaradılan insan Bir daha təhlükə yaratmasın.
