Luke 20
1 And it came to pass, [that] on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon [him] with the elders,
১অথৈকদা যীশু ৰ্মনিদৰে সুসংৱাদং প্ৰচাৰযন্ লোকানুপদিশতি, এতৰ্হি প্ৰধানযাজকা অধ্যাপকাঃ প্ৰাঞ্চশ্চ তন্নিকটমাগত্য পপ্ৰচ্ছুঃ
2 And spake unto him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?
২কযাজ্ঞযা ৎৱং কৰ্ম্মাণ্যেতানি কৰোষি? কো ৱা ৎৱামাজ্ঞাপযৎ? তদস্মান্ ৱদ|
3 And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; and answer me:
৩স প্ৰত্যুৱাচ, তৰ্হি যুষ্মানপি কথামেকাং পৃচ্ছামি তস্যোত্তৰং ৱদত|
4 The baptism of John, was it from heaven, or of men?
৪যোহনো মজ্জনম্ ঈশ্ৱৰস্য মানুষাণাং ৱাজ্ঞাতো জাতং?
5 And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?
৫ততস্তে মিথো ৱিৱিচ্য জগদুঃ, যদীশ্ৱৰস্য ৱদামস্তৰ্হি তং কুতো ন প্ৰত্যৈত স ইতি ৱক্ষ্যতি|
6 But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet.
৬যদি মনুষ্যস্যেতি ৱদামস্তৰ্হি সৰ্ৱ্ৱে লোকা অস্মান্ পাষাণৈ ৰ্হনিষ্যন্তি যতো যোহন্ ভৱিষ্যদ্ৱাদীতি সৰ্ৱ্ৱে দৃঢং জানন্তি|
7 And they answered, that they could not tell whence [it was].
৭অতএৱ তে প্ৰত্যূচুঃ কস্যাজ্ঞযা জাতম্ ইতি ৱক্তুং ন শক্নুমঃ|
8 And Jesus said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.
৮তদা যীশুৰৱদৎ তৰ্হি কযাজ্ঞযা কৰ্ম্মাণ্যেতাতি কৰোমীতি চ যুষ্মান্ ন ৱক্ষ্যামি|
9 Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time.
৯অথ লোকানাং সাক্ষাৎ স ইমাং দৃষ্টান্তকথাং ৱক্তুমাৰেভে, কশ্চিদ্ দ্ৰাক্ষাক্ষেত্ৰং কৃৎৱা তৎ ক্ষেত্ৰং কৃষীৱলানাং হস্তেষু সমৰ্প্য বহুকালাৰ্থং দূৰদেশং জগাম|
10 And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent [him] away empty.
১০অথ ফলকালে ফলানি গ্ৰহীতু কৃষীৱলানাং সমীপে দাসং প্ৰাহিণোৎ কিন্তু কৃষীৱলাস্তং প্ৰহৃত্য ৰিক্তহস্তং ৱিসসৰ্জুঃ|
11 And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated [him] shamefully, and sent [him] away empty.
১১ততঃ সোধিপতিঃ পুনৰন্যং দাসং প্ৰেষযামাস, তে তমপি প্ৰহৃত্য কুৱ্যৱহৃত্য ৰিক্তহস্তং ৱিসসৃজুঃ|
12 And again he sent a third: and they wounded him also, and cast [him] out.
১২ততঃ স তৃতীযৱাৰম্ অন্যং প্ৰাহিণোৎ তে তমপি ক্ষতাঙ্গং কৃৎৱা বহি ৰ্নিচিক্ষিপুঃ|
13 Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence [him] when they see him.
১৩তদা ক্ষেত্ৰপতি ৰ্ৱিচাৰযামাস, মমেদানীং কিং কৰ্ত্তৱ্যং? মম প্ৰিযে পুত্ৰে প্ৰহিতে তে তমৱশ্যং দৃষ্ট্ৱা সমাদৰিষ্যন্তে|
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
১৪কিন্তু কৃষীৱলাস্তং নিৰীক্ষ্য পৰস্পৰং ৱিৱিচ্য প্ৰোচুঃ, অযমুত্তৰাধিকাৰী আগচ্ছতৈনং হন্মস্ততোধিকাৰোস্মাকং ভৱিষ্যতি|
15 So they cast him out of the vineyard, and killed [him]. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them?
১৫ততস্তে তং ক্ষেত্ৰাদ্ বহি ৰ্নিপাত্য জঘ্নুস্তস্মাৎ স ক্ষেত্ৰপতিস্তান্ প্ৰতি কিং কৰিষ্যতি?
16 He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard [it], they said, God forbid.
১৬স আগত্য তান্ কৃষীৱলান্ হৎৱা পৰেষাং হস্তেষু তৎক্ষেত্ৰং সমৰ্পযিষ্যতি; ইতি কথাং শ্ৰুৎৱা তে ঽৱদন্ এতাদৃশী ঘটনা ন ভৱতু|
17 And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
১৭কিন্তু যীশুস্তানৱলোক্য জগাদ, তৰ্হি, স্থপতযঃ কৰিষ্যন্তি গ্ৰাৱাণং যন্তু তুচ্ছকং| প্ৰধানপ্ৰস্তৰঃ কোণে স এৱ হি ভৱিষ্যতি| এতস্য শাস্ত্ৰীযৱচনস্য কিং তাৎপৰ্য্যং?
18 Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.
১৮অপৰং তৎপাষাণোপৰি যঃ পতিষ্যতি স ভংক্ষ্যতে কিন্তু যস্যোপৰি স পাষাণঃ পতিষ্যতি স তেন ধূলিৱচ্ চূৰ্ণীভৱিষ্যতি|
19 And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
১৯সোস্মাকং ৱিৰুদ্ধং দৃষ্টান্তমিমং কথিতৱান্ ইতি জ্ঞাৎৱা প্ৰধানযাজকা অধ্যাপকাশ্চ তদৈৱ তং ধৰ্তুং ৱৱাঞ্ছুঃ কিন্তু লোকেভ্যো বিভ্যুঃ|
20 And they watched [him], and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him unto the power and authority of the governor.
২০অতএৱ তং প্ৰতি সতৰ্কাঃ সন্তঃ কথং তদ্ৱাক্যদোষং ধৃৎৱা তং দেশাধিপস্য সাধুৱেশধাৰিণশ্চৰান্ তস্য সমীপে প্ৰেষযামাসুঃ|
21 And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person [of any], but teachest the way of God truly:
২১তদা তে তং পপ্ৰচ্ছুঃ, হে উপদেশক ভৱান্ যথাৰ্থং কথযন্ উপদিশতি, কমপ্যনপেক্ষ্য সত্যৎৱেনৈশ্ৱৰং মাৰ্গমুপদিশতি, ৱযমেতজ্জানীমঃ|
22 Is it lawful for us to give tribute unto Cæsar, or no?
২২কৈসৰৰাজায কৰোস্মাভি ৰ্দেযো ন ৱা?
23 But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt ye me?
২৩স তেষাং ৱঞ্চনং জ্ঞাৎৱাৱদৎ কুতো মাং পৰীক্ষধ্ৱে? মাং মুদ্ৰামেকং দৰ্শযত|
24 Shew me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Cæsar’s.
২৪ইহ লিখিতা মূৰ্তিৰিযং নাম চ কস্য? তেঽৱদন্ কৈসৰস্য|
25 And he said unto them, Render therefore unto Cæsar the things which be Cæsar’s, and unto God the things which be God’s.
২৫তদা স উৱাচ, তৰ্হি কৈসৰস্য দ্ৰৱ্যং কৈসৰায দত্ত; ঈশ্ৱৰস্য তু দ্ৰৱ্যমীশ্ৱৰায দত্ত|
26 And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
২৬তস্মাল্লোকানাং সাক্ষাৎ তৎকথাযাঃ কমপি দোষং ধৰ্তুমপ্ৰাপ্য তে তস্যোত্তৰাদ্ আশ্চৰ্য্যং মন্যমানা মৌনিনস্তস্থুঃ|
27 Then came to [him] certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him,
২৭অপৰঞ্চ শ্মশানাদুত্থানানঙ্গীকাৰিণাং সিদূকিনাং কিযন্তো জনা আগত্য তং পপ্ৰচ্ছুঃ,
28 Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man’s brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother.
২৮হে উপদেশক শাস্ত্ৰে মূসা অস্মান্ প্ৰতীতি লিলেখ যস্য ভ্ৰাতা ভাৰ্য্যাযাং সত্যাং নিঃসন্তানো ম্ৰিযতে স তজ্জাযাং ৱিৱহ্য তদ্ৱংশম্ উৎপাদযিষ্যতি|
29 There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children.
২৯তথাচ কেচিৎ সপ্ত ভ্ৰাতৰ আসন্ তেষাং জ্যেষ্ঠো ভ্ৰাতা ৱিৱহ্য নিৰপত্যঃ প্ৰাণান্ জহৌ|
30 And the second took her to wife, and he died childless.
৩০অথ দ্ৱিতীযস্তস্য জাযাং ৱিৱহ্য নিৰপত্যঃ সন্ মমাৰ| তৃতীযশ্চ তামেৱ ৱ্যুৱাহ;
31 And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
৩১ইত্থং সপ্ত ভ্ৰাতৰস্তামেৱ ৱিৱহ্য নিৰপত্যাঃ সন্তো মম্ৰুঃ|
32 Last of all the woman died also.
৩২শেষে সা স্ত্ৰী চ মমাৰ|
33 Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.
৩৩অতএৱ শ্মশানাদুত্থানকালে তেষাং সপ্তজনানাং কস্য সা ভাৰ্য্যা ভৱিষ্যতি? যতঃ সা তেষাং সপ্তানামেৱ ভাৰ্য্যাসীৎ|
34 And Jesus answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
৩৪তদা যীশুঃ প্ৰত্যুৱাচ, এতস্য জগতো লোকা ৱিৱহন্তি ৱাগ্দত্তাশ্চ ভৱন্তি (aiōn g165)
35 But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
৩৫কিন্তু যে তজ্জগৎপ্ৰাপ্তিযোগ্যৎৱেন গণিতাং ভৱিষ্যন্তি শ্মশানাচ্চোত্থাস্যন্তি তে ন ৱিৱহন্তি ৱাগ্দত্তাশ্চ ন ভৱন্তি, (aiōn g165)
36 Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.
৩৬তে পুন ৰ্ন ম্ৰিযন্তে কিন্তু শ্মশানাদুত্থাপিতাঃ সন্ত ঈশ্ৱৰস্য সন্তানাঃ স্ৱৰ্গীযদূতানাং সদৃশাশ্চ ভৱন্তি|
37 Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.
৩৭অধিকন্তু মূসাঃ স্তম্বোপাখ্যানে পৰমেশ্ৱৰ ঈব্ৰাহীম ঈশ্ৱৰ ইস্হাক ঈশ্ৱৰো যাকূবশ্চেশ্ৱৰ ইত্যুক্ত্ৱা মৃতানাং শ্মশানাদ্ উত্থানস্য প্ৰমাণং লিলেখ|
38 For he is not a God of the dead, but of the living: for all live unto him.
৩৮অতএৱ য ঈশ্ৱৰঃ স মৃতানাং প্ৰভু ৰ্ন কিন্তু জীৱতামেৱ প্ৰভুঃ, তন্নিকটে সৰ্ৱ্ৱে জীৱন্তঃ সন্তি|
39 Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.
৩৯ইতি শ্ৰুৎৱা কিযন্তোধ্যাপকা ঊচুঃ, হে উপদেশক ভৱান্ ভদ্ৰং প্ৰত্যুক্তৱান্|
40 And after that they durst not ask him any [question at all].
৪০ইতঃ পৰং তং কিমপি প্ৰষ্টং তেষাং প্ৰগল্ভতা নাভূৎ|
41 And he said unto them, How say they that Christ is David’s son?
৪১পশ্চাৎ স তান্ উৱাচ, যঃ খ্ৰীষ্টঃ স দাযূদঃ সন্তান এতাং কথাং লোকাঃ কথং কথযন্তি?
42 And David himself saith in the book of Psalms, The LORD said unto my Lord, Sit thou on my right hand,
৪২যতঃ মম প্ৰভুমিদং ৱাক্যমৱদৎ পৰমেশ্ৱৰঃ| তৱ শত্ৰূনহং যাৱৎ পাদপীঠং কৰোমি ন| তাৱৎ কালং মদীযে ৎৱং দক্ষপাৰ্শ্ৱ উপাৱিশ|
43 Till I make thine enemies thy footstool.
৪৩ইতি কথাং দাযূদ্ স্ৱযং গীতগ্ৰন্থেঽৱদৎ|
44 David therefore calleth him Lord, how is he then his son?
৪৪অতএৱ যদি দাযূদ্ তং প্ৰভুং ৱদতি, তৰ্হি স কথং তস্য সন্তানো ভৱতি?
45 Then in the audience of all the people he said unto his disciples,
৪৫পশ্চাদ্ যীশুঃ সৰ্ৱ্ৱজনানাং কৰ্ণগোচৰে শিষ্যানুৱাচ,
46 Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts;
৪৬যেঽধ্যাপকা দীৰ্ঘপৰিচ্ছদং পৰিধায ভ্ৰমন্তি, হট্টাপণযো ৰ্নমস্কাৰে ভজনগেহস্য প্ৰোচ্চাসনে ভোজনগৃহস্য প্ৰধানস্থানে চ প্ৰীযন্তে
47 Which devour widows’ houses, and for a shew make long prayers: the same shall receive greater damnation.
৪৭ৱিধৱানাং সৰ্ৱ্ৱস্ৱং গ্ৰসিৎৱা ছলেন দীৰ্ঘকালং প্ৰাৰ্থযন্তে চ তেষু সাৱধানা ভৱত, তেষামুগ্ৰদণ্ডো ভৱিষ্যতি|
