Acts 7
1 Then said the high priest, Are these things so?
১ততঃ পৰং মহাযাজকঃ পৃষ্টৱান্, এষা কথাং কিং সত্যা?
2 And he said, Men, brethren, and fathers, hearken; The God of glory appeared unto our father Abraham, when he was in Mesopotamia, before he dwelt in Charran,
২ততঃ স প্ৰত্যৱদৎ, হে পিতৰো হে ভ্ৰাতৰঃ সৰ্ৱ্ৱে লাকা মনাংসি নিধদ্ধ্ৱং| অস্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষ ইব্ৰাহীম্ হাৰণ্নগৰে ৱাসকৰণাৎ পূৰ্ৱ্ৱং যদা অৰাম্-নহৰযিমদেশে আসীৎ তদা তেজোময ঈশ্ৱৰো দৰ্শনং দৎৱা
3 And said unto him, Get thee out of thy country, and from thy kindred, and come into the land which I shall shew thee.
৩তমৱদৎ ৎৱং স্ৱদেশজ্ঞাতিমিত্ৰাণি পৰিত্যজ্য যং দেশমহং দৰ্শযিষ্যামি তং দেশং ৱ্ৰজ|
4 Then came he out of the land of the Chaldæans, and dwelt in Charran: and from thence, when his father was dead, he removed him into this land, wherein ye now dwell.
৪অতঃ স কস্দীযদেশং ৱিহায হাৰণ্নগৰে ন্যৱসৎ, তদনন্তৰং তস্য পিতৰি মৃতে যত্ৰ দেশে যূযং নিৱসথ স এনং দেশমাগচ্ছৎ|
5 And he gave him none inheritance in it, no, not [so much as] to set his foot on: yet he promised that he would give it to him for a possession, and to his seed after him, when [as yet] he had no child.
৫কিন্ত্ৱীশ্ৱৰস্তস্মৈ কমপ্যধিকাৰম্ অৰ্থাদ্ একপদপৰিমিতাং ভূমিমপি নাদদাৎ; তদা তস্য কোপি সন্তানো নাসীৎ তথাপি সন্তানৈঃ সাৰ্দ্ধম্ এতস্য দেশস্যাধিকাৰী ৎৱং ভৱিষ্যসীতি তম্প্ৰত্যঙ্গীকৃতৱান্|
6 And God spake on this wise, That his seed should sojourn in a strange land; and that they should bring them into bondage, and entreat [them] evil four hundred years.
৬ঈশ্ৱৰ ইত্থম্ অপৰমপি কথিতৱান্ তৱ সন্তানাঃ পৰদেশে নিৱৎস্যন্তি ততস্তদ্দেশীযলোকাশ্চতুঃশতৱৎসৰান্ যাৱৎ তান্ দাসৎৱে স্থাপযিৎৱা তান্ প্ৰতি কুৱ্যৱহাৰং কৰিষ্যন্তি|
7 And the nation to whom they shall be in bondage will I judge, said God: and after that shall they come forth, and serve me in this place.
৭অপৰম্ ঈশ্ৱৰ এনাং কথামপি কথিতৱান্, যে লোকাস্তান্ দাসৎৱে স্থাপযিষ্যন্তি তাল্লোকান্ অহং দণ্ডযিষ্যামি, ততঃ পৰং তে বহিৰ্গতাঃ সন্তো মাম্ অত্ৰ স্থানে সেৱিষ্যন্তে|
8 And he gave him the covenant of circumcision: and so [Abraham] begat Isaac, and circumcised him the eighth day; and Isaac [begat] Jacob; and Jacob [begat] the twelve patriarchs.
৮পশ্চাৎ স তস্মৈ ৎৱক্ছেদস্য নিযমং দত্তৱান্, অত ইস্হাকনাম্নি ইব্ৰাহীম একপুত্ৰে জাতে, অষ্টমদিনে তস্য ৎৱক্ছেদম্ অকৰোৎ| তস্য ইস্হাকঃ পুত্ৰো যাকূব্, ততস্তস্য যাকূবোঽস্মাকং দ্ৱাদশ পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষা অজাযন্ত|
9 And the patriarchs, moved with envy, sold Joseph into Egypt: but God was with him,
৯তে পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষা ঈৰ্ষ্যযা পৰিপূৰ্ণা মিসৰদেশং প্ৰেষযিতুং যূষফং ৱ্যক্ৰীণন্|
10 And delivered him out of all his afflictions, and gave him favour and wisdom in the sight of Pharaoh king of Egypt; and he made him governor over Egypt and all his house.
১০কিন্ত্ৱীশ্ৱৰস্তস্য সহাযো ভূৎৱা সৰ্ৱ্ৱস্যা দুৰ্গতে ৰক্ষিৎৱা তস্মৈ বুদ্ধিং দত্ত্ৱা মিসৰদেশস্য ৰাজ্ঞঃ ফিৰৌণঃ প্ৰিযপাত্ৰং কৃতৱান্ ততো ৰাজা মিসৰদেশস্য স্ৱীযসৰ্ৱ্ৱপৰিৱাৰস্য চ শাসনপদং তস্মৈ দত্তৱান্|
11 Now there came a dearth over all the land of Egypt and Chanaan, and great affliction: and our fathers found no sustenance.
১১তস্মিন্ সমযে মিসৰ-কিনানদেশযো ৰ্দুৰ্ভিক্ষহেতোৰতিক্লিষ্টৎৱাৎ নঃ পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষা ভক্ষ্যদ্ৰৱ্যং নালভন্ত|
12 But when Jacob heard that there was corn in Egypt, he sent out our fathers first.
১২কিন্তু মিসৰদেশে শস্যানি সন্তি, যাকূব্ ইমাং ৱাৰ্ত্তাং শ্ৰুৎৱা প্ৰথমম্ অস্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষান্ মিসৰং প্ৰেষিতৱান্|
13 And at the second [time] Joseph was made known to his brethren; and Joseph’s kindred was made known unto Pharaoh.
১৩ততো দ্ৱিতীযৱাৰগমনে যূষফ্ স্ৱভ্ৰাতৃভিঃ পৰিচিতোঽভৱৎ; যূষফো ভ্ৰাতৰঃ ফিৰৌণ্ ৰাজেন পৰিচিতা অভৱন্|
14 Then sent Joseph, and called his father Jacob to [him], and all his kindred, threescore and fifteen souls.
১৪অনন্তৰং যূষফ্ ভ্ৰাতৃগণং প্ৰেষ্য নিজপিতৰং যাকূবং নিজান্ পঞ্চাধিকসপ্ততিসংখ্যকান্ জ্ঞাতিজনাংশ্চ সমাহূতৱান্|
15 So Jacob went down into Egypt, and died, he, and our fathers,
১৫তস্মাদ্ যাকূব্ মিসৰদেশং গৎৱা স্ৱযম্ অস্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষাশ্চ তস্মিন্ স্থানেঽম্ৰিযন্ত|
16 And were carried over into Sychem, and laid in the sepulchre that Abraham bought for a sum of money of the sons of Emmor [the father] of Sychem.
১৬ততস্তে শিখিমং নীতা যৎ শ্মশানম্ ইব্ৰাহীম্ মুদ্ৰাদৎৱা শিখিমঃ পিতু ৰ্হমোৰঃ পুত্ৰেভ্যঃ ক্ৰীতৱান্ তৎশ্মশানে স্থাপযাঞ্চক্ৰিৰে|
17 But when the time of the promise drew nigh, which God had sworn to Abraham, the people grew and multiplied in Egypt,
১৭ততঃ পৰম্ ঈশ্ৱৰ ইব্ৰাহীমঃ সন্নিধৌ শপথং কৃৎৱা যাং প্ৰতিজ্ঞাং কৃতৱান্ তস্যাঃ প্ৰতিজ্ঞাযাঃ ফলনসমযে নিকটে সতি ইস্ৰাযেল্লোকা সিমৰদেশে ৱৰ্দ্ধমানা বহুসংখ্যা অভৱন্|
18 Till another king arose, which knew not Joseph.
১৮শেষে যূষফং যো ন পৰিচিনোতি তাদৃশ একো নৰপতিৰুপস্থায
19 The same dealt subtilly with our kindred, and evil entreated our fathers, so that they cast out their young children, to the end they might not live.
১৯অস্মাকং জ্ঞাতিভিঃ সাৰ্দ্ধং ধূৰ্ত্ততাং ৱিধায পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষান্ প্ৰতি কুৱ্যৱহৰণপূৰ্ৱ্ৱকং তেষাং ৱংশনাশনায তেষাং নৱজাতান্ শিশূন্ বহি ৰ্নিৰক্ষেপযৎ|
20 In which time Moses was born, and was exceeding fair, and nourished up in his father’s house three months:
২০এতস্মিন্ সমযে মূসা জজ্ঞে, স তু পৰমসুন্দৰোঽভৱৎ তথা পিতৃগৃহে মাসত্ৰযপৰ্য্যন্তং পালিতোঽভৱৎ|
21 And when he was cast out, Pharaoh’s daughter took him up, and nourished him for her own son.
২১কিন্তু তস্মিন্ বহিৰ্নিক্ষিপ্তে সতি ফিৰৌণৰাজস্য কন্যা তম্ উত্তোল্য নীৎৱা দত্তকপুত্ৰং কৃৎৱা পালিতৱতী|
22 And Moses was learned in all the wisdom of the Egyptians, and was mighty in words and in deeds.
২২তস্মাৎ স মূসা মিসৰদেশীযাযাঃ সৰ্ৱ্ৱৱিদ্যাযাঃ পাৰদৃষ্ৱা সন্ ৱাক্যে ক্ৰিযাযাঞ্চ শক্তিমান্ অভৱৎ|
23 And when he was full forty years old, it came into his heart to visit his brethren the children of Israel.
২৩স সম্পূৰ্ণচৎৱাৰিংশদ্ৱৎসৰৱযস্কো ভূৎৱা ইস্ৰাযেলীযৱংশনিজভ্ৰাতৃন্ সাক্ষাৎ কৰ্তুং মতিং চক্ৰে|
24 And seeing one [of them] suffer wrong, he defended [him], and avenged him that was oppressed, and smote the Egyptian:
২৪তেষাং জনমেকং হিংসিতং দৃষ্ট্ৱা তস্য সপক্ষঃ সন্ হিংসিতজনম্ উপকৃত্য মিসৰীযজনং জঘান|
25 For he supposed his brethren would have understood how that God by his hand would deliver them: but they understood not.
২৫তস্য হস্তেনেশ্ৱৰস্তান্ উদ্ধৰিষ্যতি তস্য ভ্ৰাতৃগণ ইতি জ্ঞাস্যতি স ইত্যনুমানং চকাৰ, কিন্তু তে ন বুবুধিৰে|
26 And the next day he shewed himself unto them as they strove, and would have set them at one again, saying, Sirs, ye are brethren; why do ye wrong one to another?
২৬তৎপৰে ঽহনি তেষাম্ উভযো ৰ্জনযো ৰ্ৱাক্কলহ উপস্থিতে সতি মূসাঃ সমীপং গৎৱা তযো ৰ্মেলনং কৰ্ত্তুং মতিং কৃৎৱা কথযামাস, হে মহাশযৌ যুৱাং ভ্ৰাতৰৌ পৰস্পৰম্ অন্যাযং কুতঃ কুৰুথঃ?
27 But he that did his neighbour wrong thrust him away, saying, Who made thee a ruler and a judge over us?
২৭ততঃ সমীপৱাসিনং প্ৰতি যো জনোঽন্যাযং চকাৰ স তং দূৰীকৃত্য কথযামাস, অস্মাকমুপৰি শাস্তৃৎৱৱিচাৰযিতৃৎৱপদযোঃ কস্ত্ৱাং নিযুক্তৱান্?
28 Wilt thou kill me, as thou diddest the Egyptian yesterday?
২৮হ্যো যথা মিসৰীযং হতৱান্ তথা কিং মামপি হনিষ্যসি?
29 Then fled Moses at this saying, and was a stranger in the land of Madian, where he begat two sons.
২৯তদা মূসা এতাদৃশীং কথাং শ্ৰুৎৱা পলাযনং চক্ৰে, ততো মিদিযনদেশং গৎৱা প্ৰৱাসী সন্ তস্থৌ, ততস্তত্ৰ দ্ৱৌ পুত্ৰৌ জজ্ঞাতে|
30 And when forty years were expired, there appeared to him in the wilderness of mount Sina an angel of the Lord in a flame of fire in a bush.
৩০অনন্তৰং চৎৱাৰিংশদ্ৱৎসৰেষু গতেষু সীনযপৰ্ৱ্ৱতস্য প্ৰান্তৰে প্ৰজ্ৱলিতস্তম্বস্য ৱহ্নিশিখাযাং পৰমেশ্ৱৰদূতস্তস্মৈ দৰ্শনং দদৌ|
31 When Moses saw [it], he wondered at the sight: and as he drew near to behold [it], the voice of the Lord came unto him,
৩১মূসাস্তস্মিন্ দৰ্শনে ৱিস্মযং মৎৱা ৱিশেষং জ্ঞাতুং নিকটং গচ্ছতি,
32 [Saying], I [am] the God of thy fathers, the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob. Then Moses trembled, and durst not behold.
৩২এতস্মিন্ সমযে, অহং তৱ পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষাণাম্ ঈশ্ৱৰোঽৰ্থাদ্ ইব্ৰাহীম ঈশ্ৱৰ ইস্হাক ঈশ্ৱৰো যাকূব ঈশ্ৱৰশ্চ, মূসামুদ্দিশ্য পৰমেশ্ৱৰস্যৈতাদৃশী ৱিহাযসীযা ৱাণী বভূৱ, ততঃ স কম্পান্ৱিতঃ সন্ পুন ৰ্নিৰীক্ষিতুং প্ৰগল্ভো ন বভূৱ|
33 Then said the Lord to him, Put off thy shoes from thy feet: for the place where thou standest is holy ground.
৩৩পৰমেশ্ৱৰস্তং জগাদ, তৱ পাদযোঃ পাদুকে মোচয যত্ৰ তিষ্ঠসি সা পৱিত্ৰভূমিঃ|
34 I have seen, I have seen the affliction of my people which is in Egypt, and I have heard their groaning, and am come down to deliver them. And now come, I will send thee into Egypt.
৩৪অহং মিসৰদেশস্থানাং নিজলোকানাং দুৰ্দ্দশাং নিতান্তম্ অপশ্যং, তেষাং কাতৰ্য্যোক্তিঞ্চ শ্ৰুতৱান্ তস্মাৎ তান্ উদ্ধৰ্ত্তুম্ অৱৰুহ্যাগমম্; ইদানীম্ আগচ্ছ মিসৰদেশং ৎৱাং প্ৰেষযামি|
35 This Moses whom they refused, saying, Who made thee a ruler and a judge? the same did God send [to be] a ruler and a deliverer by the hand of the angel which appeared to him in the bush.
৩৫কস্ত্ৱাং শাস্তৃৎৱৱিচাৰযিতৃৎৱপদযো ৰ্নিযুক্তৱান্, ইতি ৱাক্যমুক্ত্ৱা তৈ ৰ্যো মূসা অৱজ্ঞাতস্তমেৱ ঈশ্ৱৰঃ স্তম্বমধ্যে দৰ্শনদাত্ৰা তেন দূতেন শাস্তাৰং মুক্তিদাতাৰঞ্চ কৃৎৱা প্ৰেষযামাস|
36 He brought them out, after that he had shewed wonders and signs in the land of Egypt, and in the Red sea, and in the wilderness forty years.
৩৬স চ মিসৰদেশে সূফ্নাম্নি সমুদ্ৰে চ পশ্চাৎ চৎৱাৰিংশদ্ৱৎসৰান্ যাৱৎ মহাপ্ৰান্তৰে নানাপ্ৰকাৰাণ্যদ্ভুতানি কৰ্ম্মাণি লক্ষণানি চ দৰ্শযিৎৱা তান্ বহিঃ কৃৎৱা সমানিনায|
37 This is that Moses, which said unto the children of Israel, A prophet shall the Lord your God raise up unto you of your brethren, like unto me; him shall ye hear.
৩৭প্ৰভুঃ পৰমেশ্ৱৰো যুষ্মাকং ভ্ৰাতৃগণস্য মধ্যে মাদৃশম্ একং ভৱিষ্যদ্ৱক্তাৰম্ উৎপাদযিষ্যতি তস্য কথাযাং যূযং মনো নিধাস্যথ, যো জন ইস্ৰাযেলঃ সন্তানেভ্য এনাং কথাং কথযামাস স এষ মূসাঃ|
38 This is he, that was in the church in the wilderness with the angel which spake to him in the mount Sina, and [with] our fathers: who received the lively oracles to give unto us:
৩৮মহাপ্ৰান্তৰস্থমণ্ডলীমধ্যেঽপি স এৱ সীনযপৰ্ৱ্ৱতোপৰি তেন সাৰ্দ্ধং সংলাপিনো দূতস্য চাস্মৎপিতৃগণস্য মধ্যস্থঃ সন্ অস্মভ্যং দাতৱ্যনি জীৱনদাযকানি ৱাক্যানি লেভে|
39 To whom our fathers would not obey, but thrust [him] from them, and in their hearts turned back again into Egypt,
৩৯অস্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষাস্তম্ অমান্যং কৎৱা স্ৱেভ্যো দূৰীকৃত্য মিসৰদেশং পৰাৱৃত্য গন্তুং মনোভিৰভিলষ্য হাৰোণং জগদুঃ,
40 Saying unto Aaron, Make us gods to go before us: for [as for] this Moses, which brought us out of the land of Egypt, we wot not what is become of him.
৪০অস্মাকম্ অগ্ৰেঽগ্ৰে গন্তুম্ অস্মদৰ্থং দেৱগণং নিৰ্ম্মাহি যতো যো মূসা অস্মান্ মিসৰদেশাদ্ বহিঃ কৃৎৱানীতৱান্ তস্য কিং জাতং তদস্মাভি ৰ্ন জ্ঞাযতে|
41 And they made a calf in those days, and offered sacrifice unto the idol, and rejoiced in the works of their own hands.
৪১তস্মিন্ সমযে তে গোৱৎসাকৃতিং প্ৰতিমাং নিৰ্ম্মায তামুদ্দিশ্য নৈৱেদ্যমুত্মৃজ্য স্ৱহস্তকৃতৱস্তুনা আনন্দিতৱন্তঃ|
42 Then God turned, and gave them up to worship the host of heaven; as it is written in the book of the prophets, O ye house of Israel, have ye offered to me slain beasts and sacrifices [by the space of] forty years in the wilderness?
৪২তস্মাদ্ ঈশ্ৱৰস্তেষাং প্ৰতি ৱিমুখঃ সন্ আকাশস্থং জ্যোতিৰ্গণং পূজযিতুং তেভ্যোঽনুমতিং দদৌ, যাদৃশং ভৱিষ্যদ্ৱাদিনাং গ্ৰন্থেষু লিখিতমাস্তে, যথা, ইস্ৰাযেলীযৱংশা ৰে চৎৱাৰিংশৎসমান্ পুৰা| মহতি প্ৰান্তৰে সংস্থা যূযন্তু যানি চ| বলিহোমাদিকৰ্ম্মাণি কৃতৱন্তস্তু তানি কিং| মাং সমুদ্দিশ্য যুষ্মাভিঃ প্ৰকৃতানীতি নৈৱ চ|
43 Yea, ye took up the tabernacle of Moloch, and the star of your god Remphan, figures which ye made to worship them: and I will carry you away beyond Babylon.
৪৩কিন্তু ৱো মোলকাখ্যস্য দেৱস্য দূষ্যমেৱ চ| যুষ্মাকং ৰিম্ফনাখ্যাযা দেৱতাযাশ্চ তাৰকা| এতযোৰুভযো ৰ্মূৰ্তী যুষ্মাভিঃ পৰিপূজিতে| অতো যুষ্মাংস্তু বাবেলঃ পাৰং নেষ্যামি নিশ্চিতং|
44 Our fathers had the tabernacle of witness in the wilderness, as he had appointed, speaking unto Moses, that he should make it according to the fashion that he had seen.
৪৪অপৰঞ্চ যন্নিদৰ্শনম্ অপশ্যস্তদনুসাৰেণ দূষ্যং নিৰ্ম্মাহি যস্মিন্ ঈশ্ৱৰো মূসাম্ এতদ্ৱাক্যং বভাষে তৎ তস্য নিৰূপিতং সাক্ষ্যস্ৱৰূপং দূষ্যম্ অস্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষৈঃ সহ প্ৰান্তৰে তস্থৌ|
45 Which also our fathers that came after brought in with Jesus into the possession of the Gentiles, whom God drave out before the face of our fathers, unto the days of David;
৪৫পশ্চাৎ যিহোশূযেন সহিতৈস্তেষাং ৱংশজাতৈৰস্মৎপূৰ্ৱ্ৱপুৰুষৈঃ স্ৱেষাং সম্মুখাদ্ ঈশ্ৱৰেণ দূৰীকৃতানাম্ অন্যদেশীযানাং দেশাধিকৃতিকালে সমানীতং তদ্ দূষ্যং দাযূদোধিকাৰং যাৱৎ তত্ৰ স্থান আসীৎ|
46 Who found favour before God, and desired to find a tabernacle for the God of Jacob.
৪৬স দাযূদ্ পৰমেশ্ৱৰস্যানুগ্ৰহং প্ৰাপ্য যাকূব্ ঈশ্ৱৰাৰ্থম্ একং দূষ্যং নিৰ্ম্মাতুং ৱৱাঞ্ছ;
47 But Solomon built him an house.
৪৭কিন্তু সুলেমান্ তদৰ্থং মন্দিৰম্ একং নিৰ্ম্মিতৱান্|
48 Howbeit the most High dwelleth not in temples made with hands; as saith the prophet,
৪৮তথাপি যঃ সৰ্ৱ্ৱোপৰিস্থঃ স কস্মিংশ্চিদ্ হস্তকৃতে মন্দিৰে নিৱসতীতি নহি, ভৱিষ্যদ্ৱাদী কথামেতাং কথযতি, যথা,
49 Heaven [is] my throne, and earth [is] my footstool: what house will ye build me? saith the Lord: or what [is] the place of my rest?
৪৯পৰেশো ৱদতি স্ৱৰ্গো ৰাজসিংহাসনং মম| মদীযং পাদপীঠঞ্চ পৃথিৱী ভৱতি ধ্ৰুৱং| তৰ্হি যূযং কৃতে মে কিং প্ৰনিৰ্ম্মাস্যথ মন্দিৰং| ৱিশ্ৰামায মদীযং ৱা স্থানং কিং ৱিদ্যতে ৎৱিহ|
50 Hath not my hand made all these things?
৫০সৰ্ৱ্ৱাণ্যেতানি ৱস্তূনি কিং মে হস্তকৃতানি ন||
51 Ye stiffnecked and uncircumcised in heart and ears, ye do always resist the Holy Ghost: as your fathers [did], so [do] ye.
৫১হে অনাজ্ঞাগ্ৰাহকা অন্তঃকৰণে শ্ৰৱণে চাপৱিত্ৰলোকাঃ যূযম্ অনৱৰতং পৱিত্ৰস্যাত্মনঃ প্ৰাতিকূল্যম্ আচৰথ, যুষ্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষা যাদৃশা যূযমপি তাদৃশাঃ|
52 Which of the prophets have not your fathers persecuted? and they have slain them which shewed before of the coming of the Just One; of whom ye have been now the betrayers and murderers:
৫২যুষ্মাকং পূৰ্ৱ্ৱপুৰুষাঃ কং ভৱিষ্যদ্ৱাদিনং নাতাডযন্? যে তস্য ধাৰ্ম্মিকস্য জনস্যাগমনকথাং কথিতৱন্তস্তান্ অঘ্নন্ যূযম্ অধূনা ৱিশ্ৱাসঘাতিনো ভূৎৱা তং ধাৰ্ম্মিকং জনম্ অহত|
53 Who have received the law by the disposition of angels, and have not kept [it.]
৫৩যূযং স্ৱৰ্গীযদূতগণেন ৱ্যৱস্থাং প্ৰাপ্যাপি তাং নাচৰথ|
54 When they heard these things, they were cut to the heart, and they gnashed on him with [their] teeth.
৫৪ইমাং কথাং শ্ৰুৎৱা তে মনঃসু বিদ্ধাঃ সন্তস্তং প্ৰতি দন্তঘৰ্ষণম্ অকুৰ্ৱ্ৱন্|
55 But he, being full of the Holy Ghost, looked up stedfastly into heaven, and saw the glory of God, and Jesus standing on the right hand of God,
৫৫কিন্তু স্তিফানঃ পৱিত্ৰেণাত্মনা পূৰ্ণো ভূৎৱা গগণং প্ৰতি স্থিৰদৃষ্টিং কৃৎৱা ঈশ্ৱৰস্য দক্ষিণে দণ্ডাযমানং যীশুঞ্চ ৱিলোক্য কথিতৱান্;
56 And said, Behold, I see the heavens opened, and the Son of man standing on the right hand of God.
৫৬পশ্য, মেঘদ্ৱাৰং মুক্তম্ ঈশ্ৱৰস্য দক্ষিণে স্থিতং মানৱসুতঞ্চ পশ্যামি|
57 Then they cried out with a loud voice, and stopped their ears, and ran upon him with one accord,
৫৭তদা তে প্ৰোচ্চৈঃ শব্দং কৃৎৱা কৰ্ণেষ্ৱঙ্গুলী ৰ্নিধায একচিত্তীভূয তম্ আক্ৰমন্|
58 And cast [him] out of the city, and stoned [him]: and the witnesses laid down their clothes at a young man’s feet, whose name was Saul.
৫৮পশ্চাৎ তং নগৰাদ্ বহিঃ কৃৎৱা প্ৰস্তৰৈৰাঘ্নন্ সাক্ষিণো লাকাঃ শৌলনাম্নো যূনশ্চৰণসন্নিধৌ নিজৱস্ত্ৰাণি স্থাপিতৱন্তঃ|
59 And they stoned Stephen, calling upon [God], and saying, Lord Jesus, receive my spirit.
৫৯অনন্তৰং হে প্ৰভো যীশে মদীযমাত্মানং গৃহাণ স্তিফানস্যেতি প্ৰাৰ্থনৱাক্যৱদনসমযে তে তং প্ৰস্তৰৈৰাঘ্নন্|
60 And he kneeled down, and cried with a loud voice, Lord, lay not this sin to their charge. And when he had said this, he fell asleep.
৬০তস্মাৎ স জানুনী পাতযিৎৱা প্ৰোচ্চৈঃ শব্দং কৃৎৱা, হে প্ৰভে পাপমেতদ্ এতেষু মা স্থাপয, ইত্যুক্ত্ৱা মহানিদ্ৰাং প্ৰাপ্নোৎ|
