Job 29
1 Moreover Job continued his parable, and said,
Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:
2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
“Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,
3 When his candle shined on my head, and when by his light I walked through darkness;
kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;
4 As I was in the days of my youth, when the secret of God was on my tabernacle;
siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,
5 When the Almighty was yet with me, when my children were about me;
kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;
6 When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.
7 When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!
Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,
8 The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.
të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;
9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.
princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;
10 The nobles held their peace, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.
11 When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:
veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.
sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.
13 The blessing of him that was ready to perish came on me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.
14 I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.
Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;
16 I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.
isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.
17 And I broke the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.
18 Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.
Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;
19 My root was spread out by the waters, and the dew lay all night on my branch.
rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;
20 My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.
21 To me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.
22 After my words they spoke not again; and my speech dropped on them.
Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.
23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.
24 If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.
25 I chose out their way, and sat chief, and dwelled as a king in the army, as one that comforts the mourners.
Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.
