Job 12

1 Then Job answered and said:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 No doubt but ye are the people, and wisdom shall die with you.

۲ «به درستی که شما قوم هستید، و حکمت با شما خواهد مرد.

3 But I have understanding as well as you; I am not inferior to you; yea, who knoweth not such things as these?

۳ لیکن مرا نیز مثل شما فهم هست، و از شما کمتر نیستم. و کیست که مثل این چیزها را نمی داند؟

4 I am as one that is a laughing-stock to his neighbour, a man that called upon God, and He answered him; the just, the innocent man is a laughing-stock,

۴ برای رفیق خود مسخره گردیده‌ام. کسی‌که خدا را خوانده است و او رامستجاب فرموده، مرد عادل و کامل، مسخره شده است.

5 A contemptible brand in the thought of him that is at ease, a thing ready for them whose foot slippeth.

۵ در افکار آسودگان، برای مصیبت اهانت است. مهیا شده برای هرکه پایش بلغزد.

6 The tents of robbers prosper, and they that provoke God are secure, in whatsoever God bringeth into their hand.

۶ خیمه های دزدان به سلامت است و آنانی که خدا را غضبناک می‌سازند ایمن هستند، که خدای خود را در دست خود می‌آورند.

7 But ask now the beasts, and they shall teach thee; and the fowls of the air, and they shall tell thee;

۷ «لیکن الان از بهایم بپرس و تو را تعلیم خواهند داد. و از مرغان هوا و برایت بیان خواهندنمود.

8 Or speak to the earth, and it shall teach thee; and the fishes of the sea shall declare unto thee;

۸ یا به زمین سخن بران و تو را تعلیم خواهدداد، و ماهیان دریا به تو خبر خواهند رسانید.

9 Who knoweth not among all these, that the hand of the LORD hath wrought this?

۹ کیست که از جمیع این چیزها نمی فهمد که دست خداوند آنها را به‌جا آورده است،

10 In whose hand is the soul of every living thing, and the breath of all mankind. —

۱۰ که جان جمیع زندگان در دست وی است، و روح جمیع افراد بشر؟

11 Doth not the ear try words, even as the palate tasteth its food?

۱۱ آیا گوش سخنان رانمی آزماید، چنانکه کام خوراک خود رامی چشد؟

12 Is wisdom with aged men, and understanding in length of days? —

۱۲ نزد پیران حکمت است، و عمردراز فطانت می‌باشد.

13 With Him is wisdom and might; He hath counsel and understanding.

۱۳ لیکن حکمت و کبریایی نزد وی است. مشورت و فطانت از آن او است.

14 Behold, He breaketh down, and it cannot be built again; He shutteth up a man, and there can be no opening.

۱۴ اینک او منهدم می‌سازد و نمی توان بنا نمود. انسان را می‌بندد و نمی توان گشود.

15 Behold, He withholdeth the waters, and they dry up; also He sendeth them out, and they overturn the earth.

۱۵ اینک آبهارا باز می‌دارد و خشک می‌شود، و آنها را رهامی کند و زمین را واژگون می‌سازد.

16 With Him is strength and sound wisdom; the deceived and the deceiver are His.

۱۶ قوت ووجود نزد وی است. فریبنده و فریب خورده از آن او است.

17 He leadeth counsellors away stripped, and judges maketh He fools.

۱۷ مشیران را غارت زده می‌رباید، وحاکمان را احمق می‌گرداند.

18 He looseth the bond of kings, and bindeth their loins with a girdle.

۱۸ بند پادشاهان را می گشاید و در کمر ایشان کمربند می‌بندد.

19 He leadeth priests away stripped, and overthroweth the mighty.

۱۹ کاهنان را غارت زده می‌رباید، و زورآوران راسرنگون می‌سازد.

20 He removeth the speech of men of trust, and taketh away the sense of the elders.

۲۰ بلاغت معتمدین را نابودمی گرداند، و فهم پیران را برمی دارد.

21 He poureth contempt upon princes, and looseth the belt of the strong.

۲۱ اهانت رابر نجیبان می‌ریزد و کمربند مقتدران را سست می‌گرداند.

22 He uncovereth deep things out of darkness, and bringeth out to light the shadow of death.

۲۲ چیزهای عمیق را از تاریکی منکشف می‌سازد، و سایه موت را به روشنایی بیرون می‌آورد.

23 He increaseth the nations, and destroyeth them; He enlargeth the nations, and leadeth them away.

۲۳ امت‌ها را ترقی می‌دهد و آنهارا هلاک می‌سازد، امت‌ها را وسعت می‌دهد وآنها را جلای وطن می‌فرماید.

24 He taketh away the heart of the chiefs of the people of the land, and causeth them to wander in a wilderness where there is no way.

۲۴ عقل روسای قوم های زمین را می‌رباید، و ایشان را در بیابان آواره می‌گرداند، جایی که راه نیست.

25 They grope in the dark without light, and He maketh them to stagger like a drunken man.

۲۵ درتاریکی کورانه راه می‌روند و نور نیست. و ایشان را مثل مستان افتان و خیزان می‌گرداند.