John 1
1 In the beginning was that Word, and that Word was with God, and that Word was God.
У почетку беше Реч, и Реч беше у Бога, и Бог беше Реч.
2 This same was in the beginning with God.
Она беше у почетку у Бога.
3 All things were made by it, and without it was made nothing that was made.
Све је кроз Њу постало, и без Ње ништа није постало што је постало.
4 In it was life, and that life was the light of men.
У Њој беше живот, и живот беше видело људима.
5 And that light shineth in the darkenesse, and the darkenesse comprehended it not.
И Видело се светли у тами, и тама Га не обузе.
6 There was a man sent from God, whose name was Iohn.
Посла Бог човека по имену Јована.
7 This same came for a witnesse, to beare witnesse of that light, that all men through him might beleeue.
Овај дође за сведочанство да сведочи за Видело да сви верују кроза њ.
8 He was not that light, but was sent to beare witnesse of that light.
Он не беше Видело, него да сведочи за Видело.
9 This was that true light, which lighteth euery man that commeth into the world.
Беше Видело истинито које обасјава сваког човека који долази на свет.
10 He was in the world, and the worlde was made by him: and the worlde knewe him not.
На свету беше, и свет кроза Њ поста, и свет Га не позна.
11 He came vnto his owne, and his owne receiued him not.
К својима дође, и своји Га не примише.
12 But as many as receiued him, to them he gaue prerogatiue to be the sonnes of God, euen to them that beleeue in his Name.
А који Га примише даде им власт да буду синови Божији, који верују у име Његово,
13 Which are borne not of blood, nor of the will of the flesh, nor of ye wil of man, but of God.
Који се не родише од крви, ни од воље телесне, ни од воље мужевље, него од Бога.
14 And that Word was made flesh, and dwelt among vs, (and we sawe the glorie thereof, as the glorie of the onely begotten Sonne of the Father) full of grace and trueth.
И реч постаде тело и усели се у нас пуно благодати и истине; и видесмо славу Његову, славу, као Јединороднога од Оца.
15 Iohn bare witnesse of him, and cryed, saying, This was he of whom I said, He that commeth after me, was before me: for he was better then I.
Јован сведочи за Њега и виче говорећи: Овај беше за кога рекох: Који за мном иде преда мном постаде, јер пре мене беше.
16 And of his fulnesse haue all we receiued, and grace for grace.
И од пунине Његове ми сви узесмо благодат за благодаћу.
17 For the Lawe was giuen by Moses, but grace, and trueth came by Iesus Christ.
Јер се закон даде преко Мојсија, а благодат и истина постаде од Исуса Христа.
18 No man hath seene God at any time: that onely begotten Sonne, which is in the bosome of the Father, he hath declared him.
Бога нико није видео никад: Јединородни Син који је у наручју Очевом, Он Га јави.
19 Then this is the record of Iohn, when the Iewes sent Priestes and Leuites from Hierusalem, to aske him, Who art thou?
И ово је сведочанство Јованово кад послаше Јевреји из Јерусалима свештенике и Левите да га запитају: Ко си ти?
20 And he confessed and denied not, and said plainely, I am not that Christ.
И он призна, и не затаји, и призна: Ја нисам Христос.
21 And they asked him, What then? Art thou Elias? And he said, I am not. Art thou that Prophet? And he answered, No.
И запиташе га: Ко си дакле? Јеси ли Илија? И рече: Нисам. Јеси ли пророк? И одговори: Нисам.
22 Then said they vnto him, Who art thou, that we may giue an answere to them that sent vs? What sayest thou of thy selfe?
А они му рекоше: Ко си? Да можемо казати онима што су нас послали: Шта кажеш за себе?
23 He said, I am the voyce of him that cryeth in the wildernesse, Make straight the way of the Lord, as said the Prophet Esaias.
Рече: Ја сам глас оног што виче у пустињи: Поравните пут Господњи; као што каза Исаија пророк.
24 Nowe they which were sent, were of the Pharises.
И беху посланици од фарисеја,
25 And they asked him, and saide vnto him, Why baptizest thou then, if thou be not that Christ, neither Elias, nor that Prophet?
И запиташе га говорећи му: Зашто, дакле, крштаваш кад ти ниси Христос ни Илија ни пророк?
26 Iohn answered them, saying, I baptize with water: but there is one among you, whom ye knowe not.
Одговори им Јован говорећи: Ја крштавам водом а међу вама стоји кога ви не знате.
27 He it is that commeth after me, which was before me, whose shoe latchet I am not worthie to vnloose.
Он је Онај што ће доћи за мном, који беше преда мном; коме ја нисам достојан одрешити ремен на обући Његовој.
28 These things were done in Bethabara beyond Iordan, where Iohn did baptize.
Ово би у Витанији преко Јордана где Јован крштаваше.
29 The next day Iohn, seeth Iesus comming vnto him, and saith, Beholde that Lambe of God, which taketh away the sinne of the world.
А сутрадан виде Јован Исуса где иде к њему, и рече: Гле, јагње Божије које узе на се грехе света.
30 This is he of whom I saide, After me commeth a man, which was before me: for he was better then I.
Ово је Онај за кога ја рекох: За мном иде човек који преда мном постаде, јер пре мене беше.
31 And I knewe him not: but because he should be declared to Israel, therefore am I come, baptizing with water.
И ја Га не знадох: него да се јави Израиљу зато ја дођох да крстим водом.
32 So Iohn bare recorde, saying, I behelde that Spirit come downe from heauen, like a doue, and it abode vpon him,
И сведочи Јован говорећи: Видех Духа где силази с неба као голуб и стаде на Њему.
33 And I knewe him not: but he that sent me to baptize with water, he saide vnto me, Vpon whom thou shalt see that Spirit come downe, and tary still on him, that is he which baptizeth with the holy Ghost.
И ја Га не знадох; него Онај који ме посла да крстим водом Он ми рече: На кога видиш да силази Дух и стоји на Њему то је Онај који ће крстити Духом Светим.
34 And I sawe, and bare record that this is that Sonne of God.
И ја видех и засведочих да је овај Син Божји.
35 The next day, Iohn stoode againe, and two of his disciples.
А сутрадан, опет, стајаше Јован и двојица од ученика његових,
36 And he behelde Iesus walking by, and said, Beholde that Lambe of God.
И видевши Исуса где иде, рече: Гле, јагње Божије.
37 And the two disciples heard him speake, and followed Iesus.
И чуше га оба ученика кад говораше, и отидоше за Исусом.
38 Then Iesus turned about, and saw them follow, and saide vnto them, What seeke ye? And they saide vnto him, Rabbi (which is to say by interpretation, Master) where dwellest thou?
А Исус обазревши се и видевши их где иду за Њим, рече им: Шта ћете? А они Му рекоше: Рави! (које значи: учитељу) где стојиш?
39 He saide vnto them, Come, and see. They came and sawe where hee dwelt, and abode with him that day: for it was about the tenth houre.
И рече им: Дођите и видите. И отидоше, и видеше где стајаше; и осташе у Њега онај дан. А беше око деветог сахата.
40 Andrew, Simon Peters brother, was one of the two which had heard it of Iohn, and that followed him.
А један од двојице који чуше од Јована и иђаху за Њим беше Андрија, брат Симона Петра;
41 The same founde his brother Simon first, and said vnto him, We haue founde that Messias, which is by interpretation, that Christ.
Он нађе најпре брата свог Симона, и рече му: Ми нађосмо Месију, које значи Христос.
42 And he brought him to Iesus. And Iesus behelde him, and saide, Thou art Simon the sonne of Iona: thou shalt be called Cephas, which is by interpretation, a stone.
И доведе га к Исусу. А Исус погледавши на њ рече: Ти си Симон, син Јонин; ти ћеш се звати Кифа, које значи Петар.
43 The day following, Iesus woulde goe into Galile, and founde Philip, and said vnto him, Followe me.
А сутрадан намисли изићи у Галилеју, и нађе Филипа, и рече му: Хајде за мном.
44 Nowe Philip was of Bethsaida, the citie of Andrew and Peter.
А Филип беше из Витсаиде, из града Андријиног и Петровог.
45 Philippe founde Nathanael, and saide vnto him, Wee haue founde him of whom Moses did write in the Lawe, and the Prophetes, Iesus that sonne of Ioseph, that was of Nazareth.
Филип нађе Натанаила, и рече му: За кога Мојсије у закону писа и пророци, нађосмо Га, Исуса сина Јосифова из Назарета.
46 Then Nathanael sayde vnto him, Can there any good thing come out of Nazareth? Philip saide to him, Come, and see.
И рече му Натанаило: Из Назарета може ли бити шта добро? Рече му Филип: Дођи и види.
47 Iesus sawe Nathanael comming to him, and saide of him, Beholde in deede an Israelite, in whom is no guile.
А Исус видевши Натанаила где иде к Њему рече за њега: Ево правог Израиљца у коме нема лукавства.
48 Nathanael sayde vnto him, Whence knewest thou mee? Iesus answered, and sayd vnto him, Before that Philip called thee, when thou wast vnder the figge tree, I sawe thee.
Рече Му Натанаило: Како ме познајеш? Одговори Исус и рече му: Пре него те позва Филип видех те кад беше под смоквом.
49 Nathanael answered, and saide vnto him, Rabbi, thou art that Sonne of God: thou art that King of Israel.
Одговори Натанаило и рече Му: Рави! Ти си Син Божији, Ти си Цар Израиљев.
50 Iesus answered, and sayde vnto him, Because I sayde vnto thee, I sawe thee vnder the figtree, beleeuest thou? thou shalt see greater things then these.
Одговори Исус и рече му: Што ти казах да те видех под смоквом зато верујеш; видећеш више од овог.
51 And he saide vnto him, Verely, verely I say vnto you, hereafter shall yee see heauen open, and the Angels of God ascending, and descending vpon that Sonne of man.
И рече му: Заиста, заиста вам кажем: Одселе ћете видети небо отворено и анђеле Божије где се пењу и силазе к Сину човечијем.
