Matthew 8
1 Large crowds followed Jesus once he'd come down from the mountain.
У тағдин чүшкәндә, топ-топ кишиләр униңға әгишип маңди.
2 A leper approached him and bowed down, worshiping him, and said, “Lord, if you're willing, please heal me.”
Вә мана, мохо кесили бар болған бир киши униң алдиға келип, бешини йәргә уруп тизлинип: — Тәхсир, әгәр халисиңиз, мени кесилимдин пак қилалайсиз! — деди.
3 Jesus reached out and touched him with his hand. “I am willing,” he said. “Be healed!” Immediately he was healed from his leprosy.
Әйса униңға қолини тәккүзүп туруп: — Халаймән, пак болғин! — девиди, бу адәмниң мохо кесили шуан пак болуп сақайди.
4 “Make sure you don't tell anyone,” Jesus told him. “Go and show yourself to the priest and give the offering which Moses required as public proof.”
Әйса униңға: — Һазир бу ишни һеч кимгә ейтма, бәлки удул берип каһинға өзүңни көрситип, уларда бир гувалиқ болуш үчүн, Муса бу ишта әмир қилған һәдийә-қурбанлиқни сунғин, — деди.
5 When Jesus entered Capernaum, a centurion came up to him, begging for help,
У Кәпәрнаһум шәһиригә барғанда, [римлиқ] бир йүз беши униң алдиға келип, униңдин йелинип:
6 “Lord, my servant is at home, lying down, unable to move. He's in terrible agony.”
— Тәхсир, чакирим паләч болуп қелип, бәк азаплинип өйдә ятиду, — деди.
7 “I will come and heal him,” Jesus replied.
Мән берип уни сақайтип қояй, — деди Әйса.
8 The centurion answered, “Lord, I don't merit a visit to my home. Just say the word, and my servant will be healed.
Йүз беши җававән: — Тәхсир, торусумниң астиға киришиңизгә лайиқ әмәсмән. Пәқәт бир еғизла сөз қилип қойсиңиз, чакирим сақийип кетиду.
9 For I am myself under the authority of superiors, while I also have soldiers under my command. I command one, ‘Go!’ and he goes. I command another, ‘Come!’ and he comes. I tell my servant, ‘Do this!’ and he does it.”
Чүнки мәнму башқа бирисиниң һоқуқи астидики адәммән, мениң қол астимда ләшкәрлирим бар. Биригә бар десәм бариду, биригә кәл десәм, келиду. Қулумға бу ишни қил десәм, у шу ишни қилиду, — деди.
10 When Jesus heard what he said, he was astonished. He told those who were following him, “I tell you the truth, I haven't found this kind of trust anywhere in Israel.
Әйса бу гәпләрни аңлап, һәйран болди. Өзи биллә кәлгәнләргә: — Мән силәргә шуни бәрһәқ ейтип қояйки, бундақ ишәшни һәтта Исраиллар арисидиму тапалмиған едим.
11 I tell you that many will come from the east and the west, and sit down with Abraham and Isaac and Jacob in the kingdom of heaven.
Силәргә шуни ейтайки, нурғун кишиләр күнчиқиш вә күнпетиштин келип, әрш падишалиғида Ибраһим, Исһақ вә Яқуплар билән бир дәстиханда олтириду.
12 But the heirs of the kingdom will be thrown out into utter darkness where there will be weeping and grinding of teeth.”
Лекин бу падишалиқниң өз пәрзәнтлири болса, сиртта қараңғулуққа ташлинип, у йәрдә жиға-зерәлар көтириду, чишлирини ғучурлитиду, — деди.
13 Then Jesus told the centurion, “Go home. Because you trusted that it would happen, what you asked for has been done.” The servant was healed right away.
Андин, Әйса йүз бешиға: — Өйүңгә қайт, ишәнгиниңдәк сән үчүн шундақ қилиниду, деди. Һелиқи чакарниң кесили шу пәйттә сақайтилди.
14 When Jesus arrived at Peter's house, he saw that Peter's mother-in-law was sick in bed with a high fever.
Әйса Петрусниң өйигә барғанда, Петрусниң қейинанисиниң қизип орун тутуп йетип қалғинини көрди.
15 He touched her hand and the fever left her. She got up and began making him a meal.
У униң қолини тутивиди, униң қизитмиси янди. [Аял] дәрһал орнидин туруп, Әйсани күтүшкә башлиди.
16 When evening came they brought many who were demon-possessed to Jesus. He made the spirits leave at his command, and he healed all those who were sick.
Кәч киргәндә, кишиләр җин чаплашқан нурғун адәмләрни униң алдиға елип келишти. У бир еғиз сөз биләнла җинларни һайдивәтти вә барлиқ кесәлләрни сақайтти.
17 This fulfilled what the prophet Isaiah said: “He healed our diseases, and freed us from our illnesses.”
Буниң билән, Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ йәткүзүлгән: «У өзи ағриқ-силақлиримизни көтәрди, кесәллиримизни үстигә алди» дегән сөз әмәлгә ашурулди.
18 When Jesus saw the crowds around him, he gave instructions that they should go to the other side of the lake.
Әйса өзини оривалған топ-топ кишиләрни көрүп, [мухлислириға] деңизниң у қетиға өтүп кетишни әмир қилди.
19 One of the religious teachers approached him and said, “Teacher, I will follow you wherever you go!”
Шу чағда, Тәврат устазлиридин бири келип, униңға: — Устаз, сән қәйәргә барсаң, мәнму саңа әгишип шу йәргә баримән, — деди.
20 “Foxes have their dens, and wild birds have their nests, but the Son of man has nowhere he can lie down and rest,” Jesus told him.
Әйса униңға: — Түлкиләрниң өңкүрлири, асмандики қушларниң угилири бар; бирақ Инсаноғлиниң бешини қойғидәк йериму йоқ, — деди.
21 Another disciple said to Jesus, “Lord, first let me go and bury my father.”
Мухлислиридин йәнә бири униңға: — Рәб, мениң авал берип атамни йәрликкә қоюшумға иҗазәт бәргәйсән, — деди.
22 “Follow me. Leave the dead to bury their own dead,” Jesus replied.
Бирақ Әйса униңға: — Маңа әгәшкин, вә өлүкләр өз өлүклирини йәрликкә қойсун, — деди.
23 Then Jesus got into a boat and his disciples went with him.
У кемигә чүшти, мухлислириму чүшүп биллә маңди.
24 A violent storm suddenly blew up, and waves crashed over the boat, but Jesus went on sleeping.
Вә мана, деңиз үстидә қаттиқ боран чиқип кәтти; шуниң билән долқунлар кемидин һалқип кемини ғәриқ қиливетәй дәп қалди. Лекин у ухлавататти.
25 The disciples went over to him and woke him up. “Save us, Lord! We're going to drown!” they shouted.
Мухлислар келип уни ойғитип: — И устаз, бизни қутулдурғайсән! Биз һалакәт алдида туримиз — деди.
26 “Why are you so afraid? Why do you trust so little?” he asked them. Then he got up, and commanded the winds and the waves to stop. Everything was absolutely calm.
— Немишкә қорқисиләр, и ишәши аҗизлар! — деди у вә орнидин туруп, боран-чапқунға вә деңизға тәнбиһ беривиди, һәммиси бирдинла тиничланди.
27 The disciples were astonished, and said, “Who is this? Even the winds and the waves obey him!”
Мухлислар интайин һәйран болуп, бир-биригә: — Бу зади қандақ адәмду? Һәтта боран-чапқунлар вә деңизму униңға бойсунидикән-һә! — дәп кетишти.
28 When he arrived on the other side, in the region of the Gadarenes, two demon-possessed men came out of the graveyard to meet him. They were so dangerous that nobody dared to travel that way.
Әйса деңизниң у қетидики Гадаралиқларниң жутиға барғинида, җин чаплашқан икки киши гөрлиридин чиқип униңға алдиға кәлди. Улар шунчә вәһший едики, һеч ким бу йәрдин өтүшкә җүръәт қилалмайтти.
29 They shouted out, “What have you got to do with us, you Son of God? Have you come to torture us before our time?”
Уни көргәндә улар: — И Худаниң Оғли, сениң биз билән немә кариң! Сән вақит-саити кәлмәйла бизни қийниғили кәлдиңму? — дәп товлиди.
30 In the distance a large herd of pigs was feeding.
Шу йәрдин хелә жирақта чоң бир топ тоңғуз падиси отлап жүрәтти.
31 The demons pleaded with him, “If you're going to drive us out, send us into the herd of pigs.”
Җинлар әнди униңға: — Әгәр сән бизни қоғливәтмәкчи болсаң, бизни тоңғуз падиси ичигә киргүзүвәткәйсән, — дәп ялвурушти.
32 “Go!” said Jesus. The demons left the men and went into the pigs. The whole herd ran down the steep hillside into the sea and drowned.
У уларға: — Чиқиңлар! — девиди, җинлар чиқип, тоңғузларниң тенигә киривалди. Мана, пүткүл тоңғуз падиси тик ярдин етилип чүшүп, суларда ғәриқ болди.
33 The pig herders ran away. They went to the town and told the people there everything that had taken place, and what had happened to the demon-possessed men.
Лекин тоңғуз баққучилар бәдәр қечип, шәһәргә кирип, бу ишниң баш-ахирини, җүмлидин җин чаплашқан кишиләрниң кәчүрмишлирини халайиққа ейтип беришти.
34 The whole town came out to meet Jesus. When they found him, they begged him to leave their district.
Вә мана, пүтүн шәһәрдикиләр Әйса билән көрүшкили чиқти. Улар уни көргәндә, униң өзлириниң шу районидин айрилип кетишини өтүнди.
