Job 14

1 Life is short and full of trouble,

Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

2 like a flower that blooms and withers, like a passing shadow that soon disappears.

Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

3 Do you even notice me, God, and why do you have to drag me to court?

Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

4 Who can bring something clean of what is unclean? No one.

Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

5 You have determined how long we shall live—the number of months, a time limit on our lives.

Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

6 So leave us alone and give us some peace—so like a laborer we could enjoy a few hours of rest at the end of the day.

Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

7 Even a tree that's cut down has the hope of sprouting again, of sending up shoots and continuing to live.

Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

8 Even though its roots grow old in the earth, and its stump dies in the ground,

Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

9 just a trickle of water will make it bud and grow branches like a young plant.

Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

10 But human beings die, their strength dwindles away; they perish, and where are they then?

Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

11 Like water evaporating from a lake and a river that dries up and disappears,

Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

12 so human beings lie down and don't get up again. Until the heavens cease to exist they will not awake from their sleep.

Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

13 I wish you would hide me in Sheol; conceal me there until your anger is gone. Set a definite time for me there, and remember me! (Sheol h7585)

Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

14 Will the dead live again? Then I would have hope through all my time of trouble until my release comes.

Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

15 You would call and I would answer you; you would long for me, the being that you made.

Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

16 Then you would look after me and wouldn't be watching me to see if I sinned.

Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

17 My sins would be sealed up in a bag and you would cover my guilt.

Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

18 But just as the mountains crumble and fall, and the rocks tumble down;

Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

19 as water wears away the stones, as floods wash away the soil, so you destroy the hope people have.

Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

20 You continually overpower them and they pass away; you distort their faces in death and send them away.

Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

21 Their children may become important or fall from their positions, but they don't know or see any of this.

Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

22 As people die they only know their own pain and are sad for themselves.”

Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.