Psalms 44
1 Unto the end, for the sons of Core, to give understanding. We have heard, O God, with our ears: our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them: thou didst afflict the people and cast them out.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 For they got not the possession of the land by their own sword: neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance: because thou wast pleased with them.
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 Through thee we will push down our enemies with the horn: and through thy name we will despise them that rise up against us.
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 For I will not trust in my bow: neither shall my sword save me.
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 But thou hast saved us from them that afflict us: and hast put them to shame that hate us.
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 In God shall we glory all the day long: and in thy name we will give praise for ever.
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 But now thou hast cast us off, and put us to shame: and thou, O God, wilt not go out with our armies.
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Thou hast made us turn our back to our enemies: and they that hated us plundered for themselves.
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Thou hast given us up like sheep to be eaten: thou hast scattered us among the nations.
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Thou hast sold thy people for no price: and there was no reckoning in the exchange of them.
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Thou hast made us a byword among the Gentiles: a shaking of the head among the people.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 All the day long my shame is before me: and the confusion of my face hath covered me,
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 At the voice of him that reproacheth and detracteth me: at the face of the enemy and persecutor.
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee: and we have not done wickedly in they covenant.
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 And our heart hath not turned back: neither hast thou turned aside our steps from thy way.
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 For thou hast humbled us in the place of affliction: and the shadow of death hath covered us.
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god:
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Shall not God search out these things: for he knoweth the secrets of the heart.
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 Because for thy sake we are killed all the day long: we are counted as sheep for the slaughter.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 For our soul is humbled down to the dust: our belly cleaveth to the earth.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name’s sake.
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
