Psalms 38
1 A psalm for David, for a remembrance of the sabbath. Rebuke me not, O Lord, in thy indignation; nor chastise me in thy wrath.
Давут язған күй: — (Әслимә үчүн) И Пәрвәрдигар, ғәзивиңдә тәнбиһ бәрмигәйсән, Қәһриңдә мени җазалимиғайсән!
2 For thy arrows are fastened in me: and thy hand hath been strong upon me.
Чүнки оқлириң мени зәхимләндүрүп санҗиди, Қолуң үстүмдин қаттиқ басти.
3 There is no health in my flesh, because of thy wrath: there is no peace for my bones, because of my sins.
Қаттиқ ғәзивиң түпәйлидин әтлиримдә һеч сақлиқ йоқ, Гунайим түпәйлидин устиханлиримда арам йоқтур.
4 For my iniquities are gone over my head: and as a heavy burden are become heavy upon me.
Чүнки гуналирим боюмдин ташти; Улар көтирәлмигүсиз еғир жүктәк мени бесивалди.
5 My sores are putrified and corrupted, because of my foolishness.
Ахмақлиғимдин җараһәтлирим сесип, шәлвәрәп кәтти.
6 I am become miserable, and am bowed down even to the end: I walked sorrowful all the day long.
Азаптин бәллирим толиму пүкүлүп кәтти, Күн бойи ғәмгә петип жүримән!
7 For my loins are filled with illusions; and there is no health in my flesh.
Чатирақлирим отқа толди, Әтлиримниң сақ йери йоқтур.
8 I am afflicted and humbled exceedingly: I roared with the groaning of my heart.
Мән толиму һалсирап, езилип кәттим; Қәлбимдики азап-қайғу түпәйлидин һөкирәймән.
9 Lord, all my desire is before thee, and my groaning is not hidden from thee.
Рәб, барлиқ арзуюм көз алдиңдидур; Уһ тартишлирим Сәндин йошурун әмәс;
10 My heart is troubled, my strength hath left me, and the light of my eyes itself is not with me.
Жүригим җиғилдап, һалимдин кәттим; Көзлиримниң нури өчти.
11 My friends and my neighbours have drawn near, and stood against me. And they that were near me stood afar off:
Яр-бурадәрлиримму мени урған ваба түпәйлидин, өзлирини мәндин тартти; Йеқинлиримму мәндин жирақ қачти.
12 And they that sought my soul used violence. And they that sought evils to me spoke vain things, and studied deceits all the day long.
Җенимни алмақчи болғанлар қапқан қуриду; Маңа зиянни қәстлигәнләр зәһирини чачмақта; Улар күн бойи һейлә-микирләрни ойлимақта.
13 But I, as a deaf man, heard not: and as a dumb man not opening his mouth.
Лекин мән гас адәмдәк аңлимаймән, Гача адәмдәк ағзимни ачмаймән;
14 And I became as a man that heareth not: and that hath no reproofs in his mouth.
Бәрһәқ, мән аңлалмайдиған гаслардәк болуп қалдим; Ағзимда қилидиған рәддийә-тәнбиһ йоқ.
15 For in thee, O Lord, have I hoped: thou wilt hear me, O Lord my God.
Чүнки үмүтүмни Сән Пәрвәрдигарға бағлидим; Рәб Худайим, Сән илтиҗайимға иҗабәт қилисән.
16 For I said: Lest at any time my enemies rejoice over me: and whilst my feet are moved, they speak great things against me.
Чүнки мән: — «Улар мениң үстүмгә чиқип махтанмиғай; Болмиса, путлирим тейилип кәткәндә, улар шатлиниду» — дедим мән.
17 For I am ready for scourges: and my sorrow is continually before me.
Чүнки мән дәлдәңшип, түгишәй дәп қалдим, Азавим көз алдимдин кәтмәйду.
18 For I will declare my inequity: and I will think for my sin.
Чүнки мән өз яманлиғимни иқрар қилимән; Гунайим үстидә қайғуримән.
19 But my enemies live, and are stronger that I: and they hate me wrongfully are multiplied.
Лекин дүшмәнлирим җушқун һәм күчлүктур; Қара чаплап, маңа нәпрәтләнгәнләрниң сани нурғундур.
20 They that render evil for good, have detracted me, because I followed goodness.
Вапаға җапа қилидиғанлар болса, мән билән қаршилишиду; Чүнки мән яхшилиқни көзләп, интилимән.
21 Forsake me not, O Lord my God: do not thou depart from me.
И Пәрвәрдигар, мәндин ваз кәчмигәйсән! И Худайим, мәндин жирақлашмиғайсән!
22 Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.
И Рәб, мениң ниҗатлиғим, Маңа чапсан ярдәм қилғайсән!
