Ecclesiastes 4
1 I turned myself to other things, and I saw the oppressions that are done under the sun, and the tears of the innocent, and they had no comforter; and they were not able to resist their violence, being destitute of help from any.
| پس من برگشته، تمامی ظلمهایی را که زیرآفتاب کرده می‌شود، ملاحظه کردم. واینک اشکهای مظلومان و برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! و زور بطرف جفاکنندگان ایشان بود اما برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! | ۱ |
2 And I praised the dead rather than the living:
| ومن مردگانی را که قبل از آن مرده بودند، بیشتر اززندگانی که تا بحال زنده‌اند آفرین گفتم. | ۲ |
3 And I judged him happier than them both, that is not yet born, nor hath seen the evils that are done under the sun.
| و کسی را که تا بحال بوجود نیامده است، از هر دو ایشان بهتر دانستم چونکه عمل بد را که زیر آفتاب کرده می‌شود، ندیده است. | ۳ |
4 Again I considered all the labours of men, and I remarked that their industries are exposed to the envy of their neighhour: so in this also there is vanity, and fruitless care.
| و تمامی محنت و هر کامیابی را دیدم که برای انسان باعث حسد از همسایه او می‌باشد. وآن نیز بطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است. | ۴ |
5 The fool foldeth his hands together, and eateth his own flesh, saying:
| مرد کاهل دستهای خود را بر هم نهاده، گوشت خویشتن را می‌خورد. | ۵ |
6 Better is a handful with rest, than both hands full with labour, and vexation of mind.
| یک کف پر از راحت ازدو کف پر از مشقت و در‌پی باد زحمت کشیدن بهتر است. | ۶ |
7 Considering I found also another vanity under the sun:
| پس برگشته، بطالت دیگر را زیر آسمان ملاحظه نمودم. | ۷ |
8 There is but one, and he hath not a second, no child, no brother, and yet he ceaseth not to labour, neither are his eyes satisfied with riches, neither doth he reflect, saying: For whom do I labour, and defraud my soul of good things? in this also is vanity, and a grievous vexation.
| یکی هست که ثانی ندارد و او راپسری یا برادری نیست و مشقتش را انتها نی و چشمش نیز از دولت سیر نمی شود. و می‌گوید ازبرای که زحمت کشیده، جان خود را از نیکویی محروم سازم؟ این نیز بطالت و مشقت سخت است. | ۸ |
9 It is better therefore that two should be together, than one: for they have the advantage of their society:
| دو از یک بهترند چونکه ایشان را ازمشقتشان اجرت نیکو می‌باشد؛ | ۹ |
10 If one fall he shall be supported by the other: woe to him that is alone, for when he falleth, he hath none to lift him up.
| زیرا اگربیفتند، یکی از آنها رفیق خود را خواهدبرخیزانید. لکن وای بر آن یکی که چون بیفتددیگری نباشد که او را برخیزاند. | ۱۰ |
11 And if two lie together, they shall warm one another: how shall one alone be warmed?
| و اگر دو نفرنیز بخوابند، گرم خواهند شد اما یک نفر چگونه گرم شود. | ۱۱ |
12 And if a man prevail against one, two shall withstand him: a threefold cord is not easily broken.
| و اگر کسی بر یکی از ایشان حمله آورد، هر دو با او مقاومت خواهند نمود. وریسمان سه لا بزودی گسیخته نمی شود. | ۱۲ |
13 Better is a child that is poor and wise, than a king that is old and foolish, who knoweth not to foresee for hereafter.
| جوان فقیر و حکیم از پادشاه پیر و خرف که پذیرفتن نصیحت را دیگر نمی داند بهتر است. | ۱۳ |
14 Because out of prison and chains sometimes a man cometh forth to a kingdom: and another born king is consumed with poverty.
| زیرا که او از زندان به پادشاهی بیرون می‌آید وآنکه به پادشاهی مولود شده است فقیر می‌گردد. | ۱۴ |
15 I saw all men living, that walk under the sun with the second young man, who shall rise up in his place.
| دیدم که تمامی زندگانی که زیر آسمان راه می‌روند، بطرف آن پسر دوم که بجای او برخیزد، می‌شوند. | ۱۵ |
16 The number of the people, of all that were before him is infinite: and they that shall come afterwards, shall not rejoice in him: but this also is vanity, and vexation of spirit.
| و تمامی قوم یعنی همه کسانی را که او بر ایشان حاکم شود انتها نیست. لیکن اعقاب ایشان به او رغبت ندارند. به درستی که این نیزبطالت و در‌پی باد زحمت کشیدن است. | ۱۶ |
