Psalms 50

1 A Psalm. Of Asaph. God, Elohim-Jehovah, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.

۱ مزمور آساف خدا، خدا یهوه تکلم می‌کند و زمین رااز مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند.

2 Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.

۲ از صهیون که کمال زیبایی است، خدا تجلی نموده است.

3 Our God will come, and will not keep silence: fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.

۳ خدای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود. آتش پیش روی او می‌بلعد. وطوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود.

4 He will call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people:

۴ آسمان را از بالا می‌خواند و زمین را، تا قوم خود راداوری کند:

5 Gather unto me my godly ones, those that have made a covenant with me by sacrifice!

۵ «مقدسان مرا نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند.»

6 And the heavens shall declare his righteousness; for God executeth judgment himself. (Selah)

۶ و آسمانها ازانصاف او خبر خواهند داد. زیرا خدا خود داوراست، سلاه.

7 Hear, my people, and I will speak; O Israel, and I will testify unto thee: I am God, thy God.

۷ «ای قوم من بشنوتا سخن گویم. و‌ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تومن هستم.

8 I will not reprove thee for thy sacrifices, or thy burnt-offerings, continually before me;

۸ درباره قربانی هایت تو را توبیخ نمی کنم و قربانی های سوختنی تو دائم در نظرمن است.

9 I will take no bullock out of thy house, [nor] he-goats out of thy folds:

۹ گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو.

10 For every beast of the forest is mine, the cattle upon a thousand hills;

۱۰ زیراکه جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند.

11 I know all the fowl of the mountains, and the roaming creatures of the field are mine:

۱۱ همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند.

12 If I were hungry, I would not tell thee; for the world is mine, and the fulness thereof.

۱۲ اگر گرسنه می‌بودم تورا خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است.

13 Should I eat the flesh of bulls, and drink the blood of goats?

۱۳ آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟

14 Offer unto God thanksgiving, and perform thy vows unto the Most High;

۱۴ برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما.

15 And call upon me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt glorify me.

۱۵ پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو راخلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.»

16 But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or that thou shouldest take my covenant into thy mouth,

۱۶ و اما به شریر خدا می‌گوید: «ترا چه‌کاراست که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟

17 Seeing thou hast hated correction and hast cast my words behind thee?

۱۷ چونکه تو از تادیب نفرت داشته‌ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته‌ای.

18 When thou sawest a thief, thou didst take pleasure in him, and thy portion was with adulterers;

۱۸ چون دزد را دیدی او را پسند کردی و نصیب تو با زناکاران است.

19 Thou lettest thy mouth loose to evil, and thy tongue frameth deceit;

۱۹ دهان خود را به شرارت گشوده‌ای و زبانت حیله را اختراع می‌کند.

20 Thou sittest [and] speakest against thy brother, thou revilest thine own mother's son:

۲۰ نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی ودرباره پسر مادر خویش غیبت‌گویی.

21 These [things] hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.

۲۱ این راکردی و من سکوت نمودم. پس گمان بردی که من مثل تو هستم. لیکن تو را توبیخ خواهم کرد. و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد.

22 Now consider this, ye that forget God, lest I tear in pieces, and there be no deliverer.

۲۲ ‌ای فراموش کنندگان خدا، در این تفکر کنید! مباداشما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.

23 Whoso offereth praise glorifieth me; and to him that ordereth [his] way will I shew the salvation of God.

۲۳ هر‌که قربانی تشکر را گذراند مرا تمجید می‌کند. و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات خدا را به وی نشان خواهم داد.»