< 2 Samuel 22 >

1 And David spoke to Jehovah the words of this song in the day that Jehovah had delivered him out of the hand of all his enemies, and out of the hand of Saul.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 And he said, Jehovah is my rock, and my fortress, and my deliverer;
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 God is my rock, in him will I trust — My shield, and the horn of my salvation, My high tower, and my refuge, My saviour: thou wilt save me from violence.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 I will call upon Jehovah, who is to be praised; So shall I be saved from mine enemies.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 For the waves of death encompassed me, Torrents of Belial made me afraid.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
6 The bands of Sheol surrounded me; The cords of death encountered me; (Sheol h7585)
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 In my distress I called upon Jehovah, And I cried to my God; And he heard my voice out of his temple, And my cry [came] into his ears.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 Then the earth shook, and quaked; The foundations of the heavens trembled And shook because he was wroth.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 There went up a smoke out of his nostrils, And fire out of his mouth devoured: Coals burned forth from it.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 And he bowed the heavens, and came down; And darkness was under his feet.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 And he rode upon a cherub, and did fly; And he was seen upon the wings of the wind.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 And he made darkness round about him a tent, Gatherings of waters, thick clouds of the skies.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 From the brightness before him Burned forth coals of fire.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 Jehovah thundered from the heavens, And the Most High uttered his voice.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 And he sent arrows, and scattered [mine enemies]; Lightning, and discomfited them.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 And the beds of the sea were seen, The foundations of the world were uncovered At the rebuke of Jehovah, At the blast of the breath of his nostrils.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 He reached forth from above, he took me, He drew me out of great waters;
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 He delivered me from my strong enemy, From them that hated me; For they were mightier than I.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 They encountered me in the day of my calamity; But Jehovah was my stay.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 And he brought me forth into a large place; He delivered me, because he delighted in me.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 Jehovah hath rewarded me according to my righteousness, According to the cleanness of my hands hath he recompensed me.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 For I have kept the ways of Jehovah, And have not wickedly departed from my God.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 For all his ordinances were before me, And his statutes, I did not depart from them,
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 And I was upright before him, And kept myself from mine iniquity.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 And Jehovah hath recompensed me according to my righteousness, According to my cleanness in his sight.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 With the gracious thou dost shew thyself gracious; With the upright man thou dost shew thyself upright;
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 With the pure thou dost shew thyself pure; And with the perverse thou dost shew thyself contrary.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 And the afflicted people thou dost save; And thine eyes are upon the haughty, [whom] thou bringest down.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 For thou art my lamp, Jehovah; And Jehovah enlighteneth my darkness.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 For by thee I have run through a troop; By my God have I leaped over a wall.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 As for God, his way is perfect; The word of Jehovah is tried: He is a shield to all that trust in him.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 For who is God, save Jehovah? And who is a rock, save our God?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 God is my strong fortress, And he maketh my way perfectly smooth.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 He maketh my feet like hinds' [feet], And setteth me upon my high places.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 He teacheth my hands to war, And mine arms bend a bow of brass.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 And thou didst give me the shield of thy salvation, And thy condescending gentleness hath made me great.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Thou enlargedst my steps under me; And mine ankles did not slip.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 I pursued mine enemies, and destroyed them, And I turned not again till they were consumed.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 And I have consumed them and have crushed them, and they rose not again; Yea, they fell under my feet.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 And thou girdedst me with strength to battle: Thou didst subdue under me those that rose up against me.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 And mine enemies didst thou make to turn their backs unto me, And those that hated me I destroyed.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 They looked, and there was none to save — Unto Jehovah, and he answered them not.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 And I did beat them small as the dust of the earth, I trod them as the mire of the streets; I stamped upon them.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 And thou hast delivered me from the strivings of my people, Thou hast kept me to be head of the nations: A people I knew not doth serve me:
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Strangers come cringing unto me: At the hearing of the ear, they obey me.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Strangers have faded away, And they come trembling forth from their close places.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 Jehovah liveth; and blessed be my rock; And exalted be the God, the rock of my salvation,
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 The God who hath avenged me, And hath brought the peoples under me.
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 He brought me forth from mine enemies: Yea, thou hast lifted me up above them that rose up against me; From the man of violence hast thou delivered me.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Therefore will I give thanks to thee, Jehovah, among the nations, And will sing psalms to thy name.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 [It is he] who giveth great deliverances to his king, And sheweth loving-kindness to his anointed, To David, and to his seed for evermore.
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»

< 2 Samuel 22 >