Job 19
1 But Job answered by saying:
Əyyub belə cavab verdi:
2 How long will you afflict my soul and wear me down with words?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 So, ten times you confound me and are not ashamed to oppress me.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Now, of course, if I have been ignorant, my ignorance will be with me.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 But you have risen up against me, and you accuse me to my disgrace.
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 At least now you should understand that God has not afflicted me with a balanced judgment, though he has encompassed me with his scourges.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Behold, I will cry out, enduring violence, and no one will hear. I will announce loudly, but there is no one who may judge.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 He has hemmed in my path, and I cannot pass; he has added darkness to my difficult path.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 He has plundered me of my glory, and he has stolen the crown from my head.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 He has destroyed me on every side, and I am lost, and, like an uprooted tree, he has taken away my hope.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 His fury has raged against me, and in this way he has treated me like his enemy.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 His troops have gathered together, and they have made their way to me, and they have besieged my tabernacle all around.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 He has put my brothers far from me, and my friends have withdrawn from me like strangers.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 My kinsmen have forsaken me, and those who knew me, have forgotten me.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 The inhabitants of my house and my maidservants treat me just as if I were a stranger, and I have been like a sojourner in their eyes.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 I called my servant, and he did not respond; I pleaded with him with my own mouth.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 My wife has shuddered at my breath, and I have begged the sons of my loins.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Even the foolish have looked down on me, and, when I withdrew from them, they spoke ill of me.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 Those who were sometimes my counselors, treat me like an abomination; and he whom I valued the most has turned against me.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 Since my flesh has been consumed, my bone adheres to my skin, and only my lips have been left around my teeth.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Have mercy on me, have compassion on me, at least you my friends, because the hand of the Lord has touched me.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Why do you pursue me just as God does, and satiate yourselves with my flesh?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 Who will grant to me that my words may be written down? Who will grant to me that they may be inscribed in a book,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 with an iron pen and a plate of lead, or else be carved in stone?
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 For I know that my Redeemer lives, and on the last day I will rise out of the earth.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 And I will be enveloped again with my skin, and in my flesh I will see my God.
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 It is he whom I myself will see, and he whom my eyes will behold, and no other. This, my hope, has taken rest in my bosom.
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 Why then do you now say: “Let us pursue him, and let us find a basis to speak against him?”
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 So then, flee from the face of the sword, for the sword is the avenger of iniquities; but know this: there is to be a judgment.
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».
