Job 10
1 My soul is weary of my life. I will release my words against myself. I will speak in the bitterness of my soul.
Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
2 I will say to God: Do not be willing to condemn me. Reveal to me why you judge me this way.
Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
3 Does it seem good to you, if you find fault with me and oppress me, the work of your own hands, and assist the counsel of the impious?
Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 Do you have bodily eyes? Or, just as man sees, will you see?
Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 Are your days just like the days of man, and are your years as the times of humans,
Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 so that you would inquire about my iniquity and examine my sin?
Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 And you know that I have done nothing impious, yet there is no one who can deliver from your hand.
Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Your hands have made me and formed me all around, and, in this way, do you suddenly throw me away?
Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Remember, I ask you, that you have fashioned me like clay, and you will reduce me to dust.
Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Have you not extracted me like milk and curdled me like cheese?
Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
11 You have clothed me with skin and flesh. You have put me together with bones and nerves.
Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 You have assigned to me life and mercy, and your visitation has preserved my spirit.
Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 Though you may conceal this in your heart, yet I know that you remember everything.
Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 If I have sinned, and you have spared me for an hour, why do you not endure me to be clean from my iniquity?
Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 And if I should be impious, woe to me, and if I should be just, I will not lift up my head, being drenched with affliction and misery.
Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 And because of pride, you will seize me like a lioness, and having returned, you torment me to an extraordinary degree.
Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 You renew your testimony against me, and you multiply your wrath against me, and these punishments make war within me.
Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
18 Why did you lead me out of the womb? If only I had been consumed, so that no eye would ever see me!
Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 I should have been as if I had not been: transferred from the womb to the tomb.
Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 Will not my few days be completed soon? Release me, therefore, so that I may lament my sorrows a little,
Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
21 before I depart and return no more to a land that is dark and covered with the fog of death,
Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 a land of misery and darkness, where the shadow of death, and nothing else but everlasting horror, dwells.
En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
