Job 10

1 Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.

Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.

2 And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and wherefore hast thou thus judged me?

Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.

3 Is it good before thee if I be unrighteous? for thou hast disowned the work of thy hands, and attended to the counsel of the ungodly.

Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?

4 Or dost thou see as a mortal sees? or wilt thou look as a man sees?

Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?

5 Or is thy life human, or thy years [the years] of a man,

Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,

6 that thou hast enquired into mine iniquity, and searched out my sins?

Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,

7 For thou knowest that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of thy hands?

Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?

8 Thy hands have formed me and made me; afterwards thou didst change [thy mind], and smite me.

Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!

9 Remember that thou hast made me [as] clay, and thou dost turn me again to earth.

Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.

10 Hast thou not poured me out like milk, and curdled me like cheese?

Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.

11 And thou didst clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.

Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.

12 And thou didst bestow upon me life and mercy, and thy oversight has preserved my spirit.

Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.

13 Having these things in thyself, I know that thou canst do all things; for nothing is impossible with thee.

Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:

14 And if I should sin, thou watchest me; and thou hast not cleared me from iniquity.

Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.

15 Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I cannot lift myself up, for I am full of dishonour.

Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.

16 For I am hunted like a lion for slaughter; for again thou hast changed and art terribly destroying me;

Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.

17 renewing against me my torture: and thou hast dealt with me in great anger, and thou hast brought trials upon me.

Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.

18 Why then didst thou bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,

Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!

19 and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?

Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.

20 Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,

Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,

21 before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;

Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,

22 to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.

En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.